کریم حسین زاده دلیر؛ هانیه یوسفی شهیر
دوره 18، شماره 48 ، تیر 1393، ، صفحه 97-121
چکیده
در مبحث گردشگری فرهنگی- تاریخی، کاربریهای همجوار آثار تاریخی از حیث تعامل گردشگر با فضا اهمیت دارد، در اغلب موارد کاربریهای پیرامون اماکن تاریخی سازگاری اندکی با فضاهای تاریخی داشته و مکانهای ارزشمند تاریخی به نقاطی منفک و فارغ از فضاهای متصل به آنها بهویژه به لحاظ عملکرد فضایی میگردند. مبنای نوشتار حاضر ارزیابی ...
بیشتر
در مبحث گردشگری فرهنگی- تاریخی، کاربریهای همجوار آثار تاریخی از حیث تعامل گردشگر با فضا اهمیت دارد، در اغلب موارد کاربریهای پیرامون اماکن تاریخی سازگاری اندکی با فضاهای تاریخی داشته و مکانهای ارزشمند تاریخی به نقاطی منفک و فارغ از فضاهای متصل به آنها بهویژه به لحاظ عملکرد فضایی میگردند. مبنای نوشتار حاضر ارزیابی میزان سازگاری کاربریهای پیرامون آثار تاریخی در منطقه تاریخی - فرهنگی تبریز در راستای جذب گردشگر میباشد. برای انجام این ارزیابی، دادههای مورد نیاز از طریق تکمیل پرسشنامه از جمعیت گردشگر جمعآوری شده و پس از استخراج نتایج پرسشنامهها، با استفاده از نرمافزار SPSS در قالب آزمونهای کی 2 و دو جملهای جهت یافتن رابطه میان متغیرها، محاسبات آماری انجام گرفته است. نتایج نشان میدهد: تغییر الگوی کاربری اراضی پیرامون آثار تاریخی در راستای جذب گردشگر، تمایل گردشگران را برای صرف زمان بیشتر جهت بازدید از آثار موجود افزایش میدهد، بنابراین باید برنامهریزی موثری جهت ایجاد فضاهای پشتیبان و خدمات رفاهی در فضاهای پیرامون آثار تاریخی انجام گیرد، از طرف دیگر در نظر گیری مسیرهای گردشگری و طراحی رینگهای ارتباطی پیاده در حدفاصل فضاهای واجد ارزش تاریخی، همراه با توقفگاهها و تسهیلات ویژه برای گردشگران یک انگیزش قوی برای زایش فضاهای جدید در بافت تاریخی را ایجاد کرده و پویایی و حیات را در درون بافت تاریخی جارپی میسازد.