محمدرضا پورمحمدی؛ محمدرضا کرمی
دوره 18، شماره 50 ، بهمن 1393، ، صفحه 55-88
چکیده
بررسی میزان آسیبپذیری یکی از مهمترین چالشهای پیش رو شهرهای بزرگ در ایران است. حساسیت این موضوع زمانی که شهر علاوه بر فرسودگی و وجود مناطق حاشیهنشین، در معرض بلایای طبیعی همچون زلزله و سیل نیز باشد دو چندان میگردد. پهنهبندی خطر زلزله و مدلسازی آن با استفاده از تکنیکهای پیشرفته در ارتباط با میزان آسیبپذیری ...
بیشتر
بررسی میزان آسیبپذیری یکی از مهمترین چالشهای پیش رو شهرهای بزرگ در ایران است. حساسیت این موضوع زمانی که شهر علاوه بر فرسودگی و وجود مناطق حاشیهنشین، در معرض بلایای طبیعی همچون زلزله و سیل نیز باشد دو چندان میگردد. پهنهبندی خطر زلزله و مدلسازی آن با استفاده از تکنیکهای پیشرفته در ارتباط با میزان آسیبپذیری شهرها ضرورتی انکارناپذیر است. در شهر تبریز وجود تنوع بافتهای شهری، نزدیکی به خطوط گسل و عدم توجه و بازنگری دقیق آن، آسیبپذیری این گونه بافتها را در کنار بافتهای حاشیه شین تشدید میکند. این مقاله به بررسی مناطق یک و پنج شهر تبریز با در نظر گرفتن ماهیت زلزله و بررسی آن در ارتباط با چهار عامل تراکم جمعیت، تراکم ساختمانی، کیفیت ابنیه و نوع مصالح میپردازد. همچنین رابطه بین میزان آسیبپذیری ناشی از زلزله بهکمک تکنیک GIS با ترکیب دو مدل برآورد تراکم کرنل (KDE) و مدل تحلیل سلسلهمراتبی (AHP) جهت تعیین دقیقتر مناطق آسیبپذیر با تأکید بر کاربری مسکونی، بررسی و مدلسازی شده است.