کرامت الله زیاری؛ سعید قاسمی؛ معصومه مهدیان بهنمیری؛ علی مهدی
دوره 19، شماره 53 ، مهر 1394، ، صفحه 167-201
چکیده
مدیریت شهری ایران از آغاز نوگرایی در دوره حکومت قاجار و گسترش آن از دوران پهلوی تا امروز، در عرصههای مختلف اداره شهر، بهویژه مدیریت محلی و مشارکتی، عملکرد مناسبی نداشته و نیازهای مختلف شهروندان را بهدلیل ضعف وجود روابط دوسویه و مناسب میان مردم و مدیریت شهری، برآورده نکرده و بدین ترتیب شهر و شهرسازی معاصر را با چالشهای بسیاری ...
بیشتر
مدیریت شهری ایران از آغاز نوگرایی در دوره حکومت قاجار و گسترش آن از دوران پهلوی تا امروز، در عرصههای مختلف اداره شهر، بهویژه مدیریت محلی و مشارکتی، عملکرد مناسبی نداشته و نیازهای مختلف شهروندان را بهدلیل ضعف وجود روابط دوسویه و مناسب میان مردم و مدیریت شهری، برآورده نکرده و بدین ترتیب شهر و شهرسازی معاصر را با چالشهای بسیاری مواجه نموده است. در این میان فرآینداستراتژی توسعه شهری (CDS) که مهمترین ویژگی آن براساس رهنمودهای Cities Alliance، چشماندازسازی مشارکتی و ظرفیتسازی اجتماعی در توسعه و مدیریت پایدار شهری است، بهعنوان رویکردی نوین از برنامهریزی راهبردی در مدیریت و برنامهریزی شهری امروزی، جهت کاهش فقر، افزایش کیفیت زندگی و نیز مشارکت و همفکری متقابل مردم و مسئولان در مدیریت شهری بسیاری از شهرهای جهان، مطرح میباشد. از اینرو مقاله حاضر درنظر دارد، فرایند مذکور را با هدف ایجاد بستری جهت مشارکت، برنامهریزی و ایجاد زمینهای برای چشماندازسازی مشترک توسعه آتی شهر که خود چارچوبی قابل توجیه برای برنامهریزی و طرحهای آتی خواهد بود، درشهر مهاباد مورد بررسی قرار دهد. تحقیق حاضراز نوع کاربردی بوده و روش استفاده شده در آن نیز، تحقیق توصیفی-تحلیلی و زمینهیابی(پیمایشی) میباشد. نتایج تحقیق حاضر که براساس نظرات سه گروه عمده و تأثیرگذار در ابعاد مختلف شهر میباشد، نشان میدهد که ساکنان شهر مهاباد، شناخت مناسب و نسبتاً مشترکی از فرصتها، تهدیدها، قابلیتها و مشکلات شهرخود دارند که این موضوع زمینه را برای چشماندازسازی آتی شهر مهیا میکند.
