برنامه ریزی شهری
جلیل خطیبی؛ رحیم سرور؛ بختیار عزت پناه
چکیده
مسئله توسعه مسکن و برنامه ریزی برای آن در قالب طرح های توسعه شهری با حداقل هزینه و حداقل مداخلات برای ایجاد شرایط زیست بهینه در فضای شهری، از اهداف آرمانی مدیریت شهری است. از طرفی، تحقق اهداف طرح های توسعه شهری، درگروی توسعه مسکن پایدار و با کیفیت است. که در آن به لحاظ فرمی، زیبا و منطبق بر شرایط محیطی، با میزان ماندگاری و طول عمر بالا، ...
بیشتر
مسئله توسعه مسکن و برنامه ریزی برای آن در قالب طرح های توسعه شهری با حداقل هزینه و حداقل مداخلات برای ایجاد شرایط زیست بهینه در فضای شهری، از اهداف آرمانی مدیریت شهری است. از طرفی، تحقق اهداف طرح های توسعه شهری، درگروی توسعه مسکن پایدار و با کیفیت است. که در آن به لحاظ فرمی، زیبا و منطبق بر شرایط محیطی، با میزان ماندگاری و طول عمر بالا، رعایت استانداردهای ساخت وساز، امنیت بالا و مصرف انرژی پایین رعایت گردد.این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی بدنبال تبیین و تحلیل نقش طرح های توسعه شهری بر سیاست های توسعه مسکن با رویکرد آینده پژوهشی در منطقه 3 شهر زنجان است. گردآوری داده ها با روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام شده است. جامعه آماری شامل گروه متخصصین شهری است که با روش نمونه گیری گلوله برفی، 30 نفر برای پانل دلفی انتخاب شد. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون تحلیل عاملی، آزمون رگرسیون چندگانه و رویکرد تحلیل اثرات متقابل تعادلی با کمک نرم افزارهایSPSS و Scenario Wizard استفاده شده است.یافته های تحقیق نشان داد که همبستگی بین «طرح های توسعه شهری» با «توسعه مسکن» برابر 539/0 است. و شاخص «مدیریتی» با ضریب (444/0=β) بیشترین همبستگی را بر «طرح های توسعه شهری» دارد. همچنین، مهمترین الگوی پایدار توسعه و تولید مسکن در قالب ضوابط طرح های توسعه شهری در منطقه 3 شهر زنجان مبتنی بر کیفیت مسکن با ضریب تاثیر9+ ؛ قیمت مسکن با ضریب تاثیر 3+ ؛ بد مسکنی با ضریب تاثیر 3+ ؛ بهداشت محیط با ضریب تاثیر 2+ ؛ و حل مناقشات حقوقی مالکیت با ضریب تاثیر 1+ است.
ژئوتوریسم، اکوتوریسم و گردشگری
علی مدبر خاک نژاد؛ کریم حسین زاده دلیر؛ بختیار عزت پناه
چکیده
امروزه گردشگری بهعنوان یکی از نیروهای اقتصادی-اجتماعی بسیار مهم محسوب میشود که توسعهی آن سبب بهبود اقتصاد، ارتقای سطح استاندارد زندگی جامعهی میزبان، افزایش درآمد، افزایش تأسیسات و اشتغالزایی میگردد. در این راستا، بهمنظور توسعهی گردشگری نیاز به برنامهریزی جامع در ابعاد مختلف و مدیریت منسجم میباشد. با توجه به نقش ...
بیشتر
امروزه گردشگری بهعنوان یکی از نیروهای اقتصادی-اجتماعی بسیار مهم محسوب میشود که توسعهی آن سبب بهبود اقتصاد، ارتقای سطح استاندارد زندگی جامعهی میزبان، افزایش درآمد، افزایش تأسیسات و اشتغالزایی میگردد. در این راستا، بهمنظور توسعهی گردشگری نیاز به برنامهریزی جامع در ابعاد مختلف و مدیریت منسجم میباشد. با توجه به نقش مؤلفههای مدیریتی در توسعهی گردشگری، تحقیق حاضر با هدف شناسایی پیشرانهای مدیریتی تأثیرگذار بر توسعهی گردشگری تاریخی-فرهنگی تبریز نگارش شده است. روش تحقیق در مطالعهی حاضر از نظر هدف، کاربردی، از نظر شیوهی اجرا، پیمایشی و از نظر زمانی، مقطعی میباشد. جامعهی آماری تحقیق نیز شامل مدیران، مسئولان و کارشناسان شهرداری منطقه تاریخی-فرهنگی شهر تبریز بوده که حجم نمونه بر اساس روش دلفی 100 نفر برآورد شده است. همچنین بهمنظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش مدلیابی معادلات ساختاری در نرمافزار Amos استفاده شده است. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که مهمترین پیشرانهای مدیریتی تأثیرگذار بر توسعهی گردشگری بافت تاریخی-فرهنگی ظرفیتهای برونسازمانی، ظرفیتهای درونسازمانی و ضوابط و تعاریف پروژهها میباشند که به ترتیب ضریب حاصل از مدل ساختاری برای آنها 71/0، 63/0 و 56/0 بهدست آمده است. همچنین در بین متغیرهای فرعی نیز بیشترین تأثیرگذاری مربوط به متغیرهای شکلگیری تعامل نهادی با سایر سازمانهای دولتی و خصوصی در راستای توسعهی گردشگری محور تاریخی-فرهنگی، توانایی تقویت مکانیزمهای بومی و محلی در راستای توسعهی گردشگری تاریخی-فرهنگی و شناخت هدفمند مسائل بافت تاریخی و انعطافپذیری در برنامههای بافت تاریخی در راستای توسعهی گردشگری به ترتیب با ضرایب 77/0، 72/0 و 65/0 میباشد.
برنامه ریزی شهری
کیومرث حبیبی؛ محمد عزتی؛ کمال ترابی؛ بختیار عزت پناه
چکیده
باتوجه به تراکم بالای جمعیتی و ساختمانی، سازههای کمدوام، عرض کم معابر و درجه محصوریت بالا در شهرها، انجام مطالعات و برنامهریزیهای دقیق در راستای به حداقل رساندن آسیبهای ناشی از این رویداد طبیعی ضروری است. برای این منظور یکی از مهمترین اقدامات میتواند شناسایی عوامل مؤثر در کاهش آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله باشد. شناخت ...
بیشتر
باتوجه به تراکم بالای جمعیتی و ساختمانی، سازههای کمدوام، عرض کم معابر و درجه محصوریت بالا در شهرها، انجام مطالعات و برنامهریزیهای دقیق در راستای به حداقل رساندن آسیبهای ناشی از این رویداد طبیعی ضروری است. برای این منظور یکی از مهمترین اقدامات میتواند شناسایی عوامل مؤثر در کاهش آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله باشد. شناخت و بررسی آسیبپذیری شهرها بهویژه محدودههایی که بهصورت اسکان غیررسمی و بافت فرسوده میباشد، اهمیت زیادی دارد. میتوان با مشخص کردن پهنههای آسیبپذیر در برابر زلزله و با آگاهی از خسارتهای ناشی از آنها، شهرها را بهگونهای طراحی و برنامهریزی کرد که به هنگام وقوع زلزله کمترین آسیب به آنها وارد شود. دراین پژوهش شاخصهای کاربری زمین، عرض خیابان، تعداد طبقات، درجه محصوریت، تراکم جمعیتی، دانهبندی قطعات، سطح اشغال، تراکم ساختمانی، کیفیت ابنیه، نوع سازه، قدمت ابنیه، دسترسی به فضاهای باز و دوری و نزدیکی به گسلهای اصلی انتخاب و با استفاده از مدل MIHWP و بهکارگیری قابلیتهای نرمافزار Arc GIS در محاسبه، تجمیع و روی همگذاری دادهها و لایه نقشههای شاخصهای منتخب، آسیبپذیری منطقه 10 شهر تبریز در مقابل زلزله مشخص شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که قطعاتی که دارای خیابانهای کم عرض، تعداد طبقات و درجه محصوریت بالا، مساحت کمتر، سطح اشغال، تراکمهای ساختمانی و جمعیتی بالا، کیفیت ابنیه پایین، نوع سازه کمدوام، قدمت ابنیه قدیمی، فاصله زیاد تا فضایهای باز و فاصله نزدیکی به گسلهای اصلی بودهاند، دارای امتیاز آسیبپذیری بالایی بوده و در نتیجه آسیبپذیر نشان داده شدهاند. همچنین در محدوده منطقه، با حرکت از سمت شمال غرب به طرف مرکز و شمال شرق به میزان آسیبپذیری شهر افزوده میشود.