مقاله حاضر به بررسی تطبیقی الگوی مجتمعهای مسکونی ویلائی و آپارتمانی (متعارف) شهر جدید سهند میپردازد. این پژوهش یک مطالعه پیمایشی از نوع مقطعی و نمونهگیری آن بهروش تصادفی بود. برای گردآوری اطلاعات علاوه بر مشاهده، از پرسشنامه و مصاحبه حضوری در قالب سری منظم از سوالات بسته (مقیاس لیکرت) استفاده شد. 124 نفر از ساکنان خانوارهای ...
بیشتر
مقاله حاضر به بررسی تطبیقی الگوی مجتمعهای مسکونی ویلائی و آپارتمانی (متعارف) شهر جدید سهند میپردازد. این پژوهش یک مطالعه پیمایشی از نوع مقطعی و نمونهگیری آن بهروش تصادفی بود. برای گردآوری اطلاعات علاوه بر مشاهده، از پرسشنامه و مصاحبه حضوری در قالب سری منظم از سوالات بسته (مقیاس لیکرت) استفاده شد. 124 نفر از ساکنان خانوارهای واجد شرایط، حجم نمونه را تشکیل میدادند. سپس با استفاده از نرمافزار کامپیوتری SPSS: 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. دادههای بهدست آمده بهوسیله روشهای آماری توصیفی، آزمونهای تفاوت میانگین و آزمون همبستگی مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که بین متغیر شغل (003/0p=)، مدت اقامت (000/0p=)، ابعاد مسکن (003/0p=) و رضایت از واحد مسکونی (038/0p=) با امتیاز مربوط به الگوی مجتمع های مسکونی ویلائی و آپارتمانی اختلاف معنیداری وجود داشت (024/0=p و 5/1406=Mann-Whitney U). اختلاف امتیاز کل کیفیت الگوی مجتمعهای مسکونی ویلائی و آپارتمانی از نظر آماری معنیدار بود و میانگین امتیاز مساکن آپارتمانی نسبت به ساکنان مساکن ویلائی (516/87±804/15 به 216/90±604) بیشتر بود. گرچه بین امتیاز مربوط به بیانیههای هدف اول یعنی سازمان کالبدی و فضائی در هر دو الگوی مساکن ویلائی و آپارتمانی تفاوت معنیدار آماری مشاهده نشد، اما بین امتیاز مربوط به پاسخ بیانیههای هدف دوم (تأسیسات و تجهیزات) و سوم (ترافیک و دسترسی) دو گروه تفاوت آماری معنیداری وجود داشت (049/0=P) (03/0=P). بنابراین، اگر خواستهها و علایق ساکنان مورد توجه قرار گیرد، در آن صورت الگوی توسعه آپارتمانها بایستی دراولویت قرار گیرد. در عین حال در توسعه مساکن ویلائی، علاوه بر مدیریت و کنترل، بایستی مقوله تأسیسات و تجهیزات و دسترسی نیز مورد توجه قرار گیرد.