ORIGINAL_ARTICLE
بررسی عوامل محیطی موثر بر هوازدگی و تخریب خانه های سنگی - مخروطی شکل روستای کندوان
روستای کندوان با خانههای سنگی و مخروطی شکل خود یکی از جاذبههای گردشگری استان آذربایجان شرقی است. بررسیها نشان میدهد که سنگهای مخروطی شکل مذکور به وسیله عوامل محیطی در حال هوازدگی، فرسایش و تخریب میباشند. برای بررسی این موضوع، ضمن بررسیهای محلی، از بخشهای سالم و هوازده توده سنگ خانهها نمونهبرداری شده و با استفاده از آزمایشهای تر - خشک شدن، ذوب - انجماد و آنالیز اشعه ایکس، تأثیر عوامل اقلیمی و آب و هوایی بر روی ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی آنها مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین مشخصات شکستگیهای موجود در توده سنگ کندوان اندازهگیری شده و توسط نرمافزار Dips تحلیل گردیده و سه دسته شکستگی اصلی در آن تشخیص داده شده است. اگرچه با فرسایش در امتداد این شکستگیها، سنگهای مخروطی شکل و کله قندی روستای کندوان شکل گرفته، ولی احتمال تخریب خانهها بهواسطه تدوام فرسایش در امتداد آنها وجود دارد. نتایج حاصل از بررسیهای آب و هوایی، آزمایشها و آنالیزها نشان میدهد که سطوح سنگی در اثر عوامل محیطی دچار هوازدگی، فرسایش و تخریب میشوند. البته بهدلیل عدم حضور آب کافی و دمای مناسب برای هوازدگی شیمیایی، کانیهای رسی بر روی سنگ چندان تشکیل نشدهاند. شرایط اقلیمی منطقه تأثیر چندانی بر روی روند هوازدگی فیزیکی و شیمیایی خانههای سنگی روستای کندوان نداشته است و فقط قشر سطحی آنها هوازده و تخریب شده است. البته در صورت ادامه فرایند هوازدگی و فرسایش و انجام نشدن اقدامات حفاظتی و مرمتی، احتمال تخریب بیشتر سنگها وجود دارد.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4461_1dede90a648c48d8f060c86078756e1a.pdf
2016-01-21
1
18
تر و خشک شدن
روستای کندوان
ذوب و انجماد
هوازدگی فیزیکی
ابراهیم
اصغری کلجاهی
e-asghari@tabrizu.ac.ir
1
گروه زمین شناسی، دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
فریده
امینی بیرامی
2
زمین شناسی زیست محیطی، دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
مسعود
حاجی-علیلوبناب
3
گروه زمین شناسی، دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
منابع
1
ـ آشوری، حسین (1391)، «بلورشناسی (مطالعه بلورها و کاربرد اشعه ایکس در بلورشناسی)»، انتشارات جهاد دانشگاهی واحد صنعتی اصفهان، 190 صفحه.
2
ـ آقانباتی، سیدعلی (1383)، «زمینشناسیایران،سازمانزمینشناسیواکتشافاتمعدنیکشور»، 586 صفحه.
3
ـ بهرمان، علیرضا و طالبیان، محمدحسین (1387)، «نشریه فرهنگ و هنر، مرمت و پژوهش»، شماره 4، صص 170 - 161.
4
ـ پیر محمدی، فرهاد؛ عامری، علی؛ جهانگیری، احمد؛ مجتهدی، منصور؛ هاوا چن، چانگ و کسکین، محمت (1390)، «پترولوژی، ژئوشیمی و پتروژنز سنگهای آتشفشانی شرق و جنوب شرق آتشفشان سهند با نگرشی ویژه بر سنگهای آذرآواری»، رساله دکتری، دانشگاه تبریز، 198 صفحه.
5
ـ خانلری، غلامرضا (1377)، «زمینشناسی مهندسی (ویژه دانشجویان عمران)»، انتشارات دانشگاه بوعلی سینا، 364 صفحه.
6
ـ شیروانی، مریم و عابد اصفهانی، عباس (1387)، «آسیبشناسی سنگهای سیاه مجموعه پاسارگاد و پیشنهاد راهحل حفاظتی»، نشریه فرهنگ و هنر، مرمت و پژوهش، شماره 4، صص 186 - 171.
7
ـ علیزاده، امین (1388)،« اصولهیدرولوژیکاربردی»، دانشگاه امام رضا )ع) مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ 27، 872 صفحه.
8
ـ کرمی، فریبا (1383)، «فرایندهای هوازدگی و تأثیر آنها در نواحی شهری و روستایی (مطالعه موردی؛ مناطق کوهستانی آذربایجان)»، مجله جغرافیا و توسعه، شماره 4، صص 80 - 62.
9
ـ معین وزیری، حسین و امین سبحانی، ابراهیم (1356)، «سهند از نظر ولکانولوژی و ولکانوسدیمانتولوژی»، انتشارت دانشگاه تربیت معلم، 54 صفحه.
10
ـ مقصودی، مهران؛ خوش اخلاق، فرامرز؛ حنفی، علی و روستا، ایمان (1389)، «پهنهبندی فرایندهای هوازدگی سنگها بر اساس مدلهای پلتیر در شمال غرب ایران»، پژوهشهای جغرافیای طبیعی، شماره 74، صص 46- 35.
11
ـ مقیمی اسکویی، حمیدرضا؛ موسیزاده، اسفندیار؛ اشراقی اسکویی، پروین و قرهمحمدلو، مینا (1385)، «اسکو از ساحل دریاچه ارومیه تا قله سهند با تأکید بر جاذبههای توریستی کندوان»، شهرداری اسکو، 472 صفحه.
12
ـ مهدیآبادی، ملیحه (1376)،« بررسی و شناخت آسیبهای کتیبه داریوش بیستون، نشریه فرهنگ و هنر اثر، شماره 28، صص 71 ـ61 .
13
ـ رضازاده اردبیلی، مجتبی (1390)، «مرمت آثار معماری، شناخت، آسیبشناسی، فنشناسی»، موسسه انتشارات، دانشگاه تهران، 362 صفحه.
14
-ASTM (2004), “Standard test method for evaluation of durability of rock for erosion control under freezing and thawing conditions (D 5312)”, Annual Book of ASTM Standards, Vol. 04.08, 894-897.
15
-ASTM (2004), “Standard test method for evaluation of durability of rock for erosion control under wetting and drying conditions (D 5313)”, Annual Book of ASTM Standards, Vol. 04.09, 994-906.
16
-Cook, R.U. & Doornkamp, J.C. (1990), “Geomorphology in environmental management, A new introduction”, Oxford: Clarendon Press, 410 Pp.
17
-Erguler, Z.A. (2009), “Field-based experimental determination of the weathering rates of the Cappadocian tuffs”, Engineering Geology 105, 186-199.
18
-Hamblin, W.K., & Christiansen, E.H. (2008), “Earth's Dynamic Systems”, Prentice Hall, Brigham Young University, Chapter10, tenth edition, 759 Pp.
19
-Selby, M.J. (1993), “Hillslope Material and Processes”, Oxford, 451 Pp.
20
-Topal, T. (1995), “Formation and deterioration of fairy chimneys of the Kavak tuff in Ürgüp-Göreme area (Nevehir-Turkey)”, PhD
21
ـ آشوری، حسین (1391)، «بلورشناسی (مطالعه بلورها و کاربرد اشعه ایکس در بلورشناسی)»، انتشارات جهاد دانشگاهی واحد صنعتی اصفهان، 190 صفحه.
22
ـ آقانباتی، سیدعلی (1383)، «زمینشناسیایران،سازمانزمینشناسیواکتشافاتمعدنیکشور»، 586 صفحه.
23
ـ بهرمان، علیرضا و طالبیان، محمدحسین (1387)، «نشریه فرهنگ و هنر، مرمت و پژوهش»، شماره 4، صص 170 - 161.
24
ـ پیر محمدی، فرهاد؛ عامری، علی؛ جهانگیری، احمد؛ مجتهدی، منصور؛ هاوا چن، چانگ و کسکین، محمت (1390)، «پترولوژی، ژئوشیمی و پتروژنز سنگهای آتشفشانی شرق و جنوب شرق آتشفشان سهند با نگرشی ویژه بر سنگهای آذرآواری»، رساله دکتری، دانشگاه تبریز، 198 صفحه.
25
ـ خانلری، غلامرضا (1377)، «زمینشناسی مهندسی (ویژه دانشجویان عمران)»، انتشارات دانشگاه بوعلی سینا، 364 صفحه.
26
ـ شیروانی، مریم و عابد اصفهانی، عباس (1387)، «آسیبشناسی سنگهای سیاه مجموعه پاسارگاد و پیشنهاد راهحل حفاظتی»، نشریه فرهنگ و هنر، مرمت و پژوهش، شماره 4، صص 186 - 171.
27
ـ علیزاده، امین (1388)،« اصولهیدرولوژیکاربردی»، دانشگاه امام رضا )ع) مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ 27، 872 صفحه.
28
ـ کرمی، فریبا (1383)، «فرایندهای هوازدگی و تأثیر آنها در نواحی شهری و روستایی (مطالعه موردی؛ مناطق کوهستانی آذربایجان)»، مجله جغرافیا و توسعه، شماره 4، صص 80 - 62.
29
ـ معین وزیری، حسین و امین سبحانی، ابراهیم (1356)، «سهند از نظر ولکانولوژی و ولکانوسدیمانتولوژی»، انتشارت دانشگاه تربیت معلم، 54 صفحه.
30
ـ مقصودی، مهران؛ خوش اخلاق، فرامرز؛ حنفی، علی و روستا، ایمان (1389)، «پهنهبندی فرایندهای هوازدگی سنگها بر اساس مدلهای پلتیر در شمال غرب ایران»، پژوهشهای جغرافیای طبیعی، شماره 74، صص 46- 35.
31
ـ مقیمی اسکویی، حمیدرضا؛ موسیزاده، اسفندیار؛ اشراقی اسکویی، پروین و قرهمحمدلو، مینا (1385)، «اسکو از ساحل دریاچه ارومیه تا قله سهند با تأکید بر جاذبههای توریستی کندوان»، شهرداری اسکو، 472 صفحه.
32
ـ مهدیآبادی، ملیحه (1376)،« بررسی و شناخت آسیبهای کتیبه داریوش بیستون، نشریه فرهنگ و هنر اثر، شماره 28، صص 71 ـ61 .
33
ـ رضازاده اردبیلی، مجتبی (1390)، «مرمت آثار معماری، شناخت، آسیبشناسی، فنشناسی»، موسسه انتشارات، دانشگاه تهران، 362 صفحه.
34
-ASTM (2004), “Standard test method for evaluation of durability of rock for erosion control under freezing and thawing conditions (D 5312)”, Annual Book of ASTM Standards, Vol. 04.08, 894-897.
35
-ASTM (2004), “Standard test method for evaluation of durability of rock for erosion control under wetting and drying conditions (D 5313)”, Annual Book of ASTM Standards, Vol. 04.09, 994-906.
36
-Cook, R.U. & Doornkamp, J.C. (1990), “Geomorphology in environmental management, A new introduction”, Oxford: Clarendon Press, 410 Pp.
37
-Erguler, Z.A. (2009), “Field-based experimental determination of the weathering rates of the Cappadocian tuffs”, Engineering Geology 105, 186-199.
38
-Hamblin, W.K., & Christiansen, E.H. (2008), “Earth's Dynamic Systems”, Prentice Hall, Brigham Young University, Chapter10, tenth edition, 759 Pp.
39
-Selby, M.J. (1993), “Hillslope Material and Processes”, Oxford, 451 Pp.
40
-Topal, T. (1995), “Formation and deterioration of fairy chimneys of the Kavak tuff in Ürgüp-Göreme area (Nevehir-Turkey)”, PhD
41
هاوا چن، چانگ و کسکین، محمت (1390)، «پترولوژی، ژئوشیمی و پتروژنز سنگهای آتشفشانی شرق و جنوب شرق آتشفشان سهند با نگرشی ویژه بر سنگهای آذرآواری»، رساله دکتری، دانشگاه تبریز، 198 صفحه.
42
ـ خانلری، غلامرضا (1377)، «زمینشناسی مهندسی (ویژه دانشجویان عمران)»، انتشارات دانشگاه بوعلی سینا، 364 صفحه.
43
ـ شیروانی، مریم و عابد اصفهانی، عباس (1387)، «آسیبشناسی سنگهای سیاه مجموعه پاسارگاد و پیشنهاد راهحل حفاظتی»، نشریه فرهنگ و هنر، مرمت و پژوهش، شماره 4، صص 186 - 171.
44
ـ علیزاده، امین (1388)،« اصولهیدرولوژیکاربردی»، دانشگاه امام رضا )ع) مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ 27، 872 صفحه.
45
ـ کرمی، فریبا (1383)، «فرایندهای هوازدگی و تأثیر آنها در نواحی شهری و روستایی (مطالعه موردی؛ مناطق کوهستانی آذربایجان)»، مجله جغرافیا و توسعه، شماره 4، صص 80 - 62.
46
ـ معین وزیری، حسین و امین سبحانی، ابراهیم (1356)، «سهند از نظر ولکانولوژی و ولکانوسدیمانتولوژی»، انتشارت دانشگاه تربیت معلم، 54 صفحه.
47
ـ مقصودی، مهران؛ خوش اخلاق، فرامرز؛ حنفی، علی و روستا، ایمان (1389)، «پهنهبندی فرایندهای هوازدگی سنگها بر اساس مدلهای پلتیر در شمال غرب ایران»، پژوهشهای جغرافیای طبیعی، شماره 74، صص 46- 35.
48
ـ مقیمی اسکویی، حمیدرضا؛ موسیزاده، اسفندیار؛ اشراقی اسکویی، پروین و قرهمحمدلو، مینا (1385)، «اسکو از ساحل دریاچه ارومیه تا قله سهند با تأکید بر جاذبههای توریستی کندوان»، شهرداری اسکو، 472 صفحه.
49
ـ مهدیآبادی، ملیحه (1376)،« بررسی و شناخت آسیبهای کتیبه داریوش بیستون، نشریه فرهنگ و هنر اثر، شماره 28، صص 71 ـ61 .
50
ـ رضازاده اردبیلی، مجتبی (1390)، «مرمت آثار معماری، شناخت، آسیبشناسی، فنشناسی»، موسسه انتشارات، دانشگاه تهران، 362 صفحه.
51
-ASTM (2004), “Standard test method for evaluation of durability of rock for erosion control under freezing and thawing conditions (D 5312)”, Annual Book of ASTM Standards, Vol. 04.08, 894-897.
52
-ASTM (2004), “Standard test method for evaluation of durability of rock for erosion control under wetting and drying conditions (D 5313)”, Annual Book of ASTM Standards, Vol. 04.09, 994-906.
53
-Cook, R.U. & Doornkamp, J.C. (1990), “Geomorphology in environmental management, A new introduction”, Oxford: Clarendon Press, 410 Pp.
54
-Erguler, Z.A. (2009), “Field-based experimental determination of the weathering rates of the Cappadocian tuffs”, Engineering Geology 105, 186-199.
55
-Hamblin, W.K., & Christiansen, E.H. (2008), “Earth's Dynamic Systems”, Prentice Hall, Brigham Young University, Chapter10, tenth edition, 759 Pp.
56
-Selby, M.J. (1993), “Hillslope Material and Processes”, Oxford, 451 Pp.
57
-Topal, T. (1995), “Formation and deterioration of fairy chimneys of the Kavak tuff in Ürgüp-Göreme area (Nevehir-Turkey)”, PhD thesis, Middle EastTechnicalUniversity, Ankara, Turkey.
58
ORIGINAL_ARTICLE
پهنهبندی پتانسیل آلودگی آب زیرزمینی آبخوان دشت مرند به روش AVI و مدلهای DRASTIC در محیط GIS
چکیده
این تحقیق با هدف پهنهبندی آسیبپذیری آبخوان مرند با استفاده از روشهای DRASTIC، AVI و مقایسه پهنهبندی در سه روش مذکور انجام شده است. روش DRASTIC از ترکیب هفت مشخصه هیدروژئولوژیک قابل اندازهگیری و مؤثر در انتقال آلودگی به آبهای زیرزمینی تشکیل شده است. روش AVIنیز دارای دو مشخصه است. نتایج حاصل از روش DRASTIC تقریباً کاملترین شاخص برای ارزیابی میزان آسیبپذیری آبهای زیرزمینی است که محدوده آسیبپذیری متوسط را 4/50 درصد، زیاد را 9/32 و خیلی زیاد را 7/16 درصد برای آبخوان دشت مرند برآورد کرده است. نتایج روش AVI نیز نشان میدهد که آبخوان دارای آسیبپذیری متوسط، زیاد و خیلیزیاد بهترتیب با 13/39، 5/6 و 37/54درصد میباشد. همچنین در هر دو روش، میزان آسیبپذیری در قسمتهای شرق، جنوب شرقی و شمال شرقی دشت بیشتر از بخشهای مرکزی و غربی دشت است ولی حدود گسترش محدودههای آسیبپذیری متفاوت است. مدل DRASTIC بهطور دقیق تری محدوده های مختلف آسیبپذیری را مشخص کرده است. دلیل آن مشخصههای بیشتر و وزندهی متفاوت مشخصهها براساس نقش آنها در تعیین آلودگی است.
Purpose of this study is zoning of Marand aquifer vulnerability mapping using DRASTIC, AVI and methods and comparing their susceptibility adopted from these methods. The DRASTIC method is a combination of seven measurable hydro-geological characteristics that are effective on transportation of contaminant into groundwater. The GODS and AVI methods combine four and have two properties respectively. The DRASTIC method results is the most complete index for assessing groundwater vulnerability, which has been estimated the vulnerability for the study area as moderate 50.4 percent, high 32.9 percent and very high16.7 percent. The GODS method results suggest three classes for the Marand aquifer vulnerability including moderate, high and very high with 43.8, 5.16 and 51.04 percent, respectively. Also the AVI method results indicate that the aquifer has a vulnerability of moderate, high and very high with 39.13, 6.5 and 54.37 percent, respectively. In all three methods, the degree of vulnerability in the East, Southeast and Northeast parts of the pain is more than the central and western parts of the pain. DRASTIC model is determined the vulnerability areas more accurately due to having more features and different weighting of the features based on their role in pollution.
این تحقیق با هدف پهنهبندی آسیبپذیری آبخوان مرند با استفاده از روشهای DRASTIC، GODS و AVI و مقایسه پهنهبندی در سه روش مذکور انجام شده است. روش DRASTIC از ترکیب هفت مشخصه هیدروژئولوژیک قابل اندازهگیری و مؤثر در انتقال آلودگی به آبهای زیرزمینی تشکیل شده است. روش GODS از ترکیب چهار مشخصه و روش AVIنیز دارای دو مشخصه است. نتایج حاصل از روش DRASTIC تقریباً کاملترین شاخص برای ارزیابی میزان آسیبپذیری آبهای زیرزمینی است، محدوده آسیبپذیری متوسط را 4/50 درصد، زیاد را 9/32 و خیلی زیاد را 7/16 درصد برآورد کرده است. نتایج روش GODS، حاکی از آن است که آبخوان مرند در سه کلاس آسیبپذیری متوسط، زیاد و خیلی زیاد بهترتیب با 8/43درصد، 16/5درصد و 04/51 درصد قرار دارد. نتایج روش AVI نیز نشان میدهد که از آبخوان دارای آسیبپذیری متوسط، زیاد و خیلیزیاد بهترتیب با 13/39، 5/6 و 37/54درصد میباشد. همچنین در هر سه آبهای زیزمینی، آسیب پذیری، دشت روش، میزان آسیبپذیری در قسمتهای شرق، جنوب شرقی و شمال شرقی دشت بیشتر از بخشهای مرکزی و غربی دشت است ولی حدود گسترش محدودههای آسیبپذیری متفاوت است و مدل DRASTIC بهطور دقیقتری محدودههای مختلف آسیبپذیری را مشخص کرده است. دلیل آن مشخصههای بیشتر و وزندهی متفاوت مشخصهها براساس نقش آنها در تعیین آلودگی است.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4464_73d119412c21fc7e004d1f0aa866502f.pdf
2016-01-21
19
41
آبهای زیرزمینی
آسیبپذیری
دشت
اصغر
اصغری مقدم
moghaddam@tabrizu.ac.ir
1
گروه زمین شناسی دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
میرسجاد
فخری
2
هیدروژولوژی دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
مرتضی
نجیب
3
آب های زیرزمینی سازمان آب منطقه ای آذربایجان
LEAD_AUTHOR
- اصغری مقدم، ا.؛ فیجانی، ا.؛ ندیری، ع. (1388)، «ارزیابی آسیبپذیری آبزیرزمینی دشتهای بازرگان و پلدشت با استفاده از مدل دراستیک براساس GIS»، مجله محیط شناسی، سال سی و پنجم، شماره 52، صفحه 55 تا 56.
1
- احمدی، ع.؛ آبرومند، م. (1388)، «بررسی نیروی آلودگی آبخوان دشت خاش، شرق ایران، با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی»، فصلنامه زمینشناسی کاربردی، سال پنجم، شمار 1، صفحه 1 تا 11.
2
- آزاد شهرکی، ف.؛ آغاسی، ع.؛ آزاد شهرکی، ف.؛ زارعی، ع. (1389)، «ارزیابی نیروی و آنالیز حساسیت آسیبپذیری آبزیرزمینی دشت هشتگرد به روش دراستیک»،مجله آب و فاضلاب، شماره 2، صفحه 61 تا 70.
3
- اخوان، س؛ (1389)، «استفاده از مدلهای SWATو DRASTICبهمنظور بررسی آلودگی نیترات آبهای زیرزمینی و ارائه راهکارهای مدیریتی در دشت همدان - بهار»، پایاننامه دکترای رشته آبیاری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان.
4
- خدائی، ک.، شهسواری، ع.، اعتباری، ب.، (1385)، «ارزیابی آسیبپذیری دشت جوین به روش DRASTIC و GODS»، فصلنامه زمینشناسی ایران، سال دوم، شماره 4، صفحه 73 تا 87.
5
- رنگزن، ک.؛ ضیائیان فیروزآبادی، پ.؛ میرزائی، ل.؛ علیجانی، ف. (1387)، «پهنهبندی آسیبپذیری آبخوان دست ورامین با استفاده از DRASTIC و ارزیابی تجربی اثر منطقه غیراشباع در محیط GIS»، فصلنامه زمینشناسی ایران، سال دوم، شماره 6، صفحه 21 تا 32.
6
- رضائی، ک.؛ صفوی، ح.؛ احمدی، ا. (1391)، «ارزیابی و آنالیز حساسیت آبهای زیرزمینی حوضه آبریز زاینده رود در مقابل مشخصه تغذیه خالص بهروش دراستیک»، نهمین کنگره بینالمللی مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان.
7
- سازمان آب منطقهای آذربایجان شرقی ( 1387)، «طرح مطالعات نیمهتفضیلی منابع آب زیرزمینی محدوده مرند»، مطالعات زمینشناسی و هیدروژئولوژی، جلد سوم.
8
- کلانتری، ن.؛ فارابی، م.؛ رحیمی، م.، (1386)، «بررسی نیروی آلودگی آب زیرزمینی دشت باغملک با استفاده از روش AVI و مدلهای GOD و DRASTIC در محیط GIS»، نشریه زمینشناسی مهندسی، جلد دوم، شماره 2، صفحه 431 تا 450.
9
- کلانتری، ن.؛ سامانی، س.؛ رحیمی، م. (1391)، «آلودگی آبهای زیرزمینی دشت اوان به نیترات و بررسی پتانسیل و منشأ آلایندگی آن»، مجله حفاظت منابع آب و خاک، سال اول، شماره 3، صفحه 30 تا 37.
10
-ASCE Task Committee on Geostatistical Techniques in Geohydrology of the Ground Water Hydrology Committee, (1990). Review of Geostatistics in Geohydrology: I. Basic Concepts. 1990, Journal of Hydraulic Engineering, 116, (5), 612-632.
11
-Al-Adamat, R.A.N., I.D.L, Foster, S.M.J., Baban (2003), “Groundwater vulnerability and riskmapping for the Basaltic aquifer of the Azraq basin of Jordan using GIS, Remote sensing and DRASTIC”, Applied Geography, 23, 303-324.
12
-Al-Adamat, R.A.N., A., Al-Harahsheh, M., Al-Farajat (2010), “The use of GIS and leachability tests to investigate groundwater vulnerability to pollution from oil shale utilization at Lajjoun area/southern Jordan”, Jordan Journal of Civil Engineering; 3, 253-263.
13
-Aller, L., et al. (1987), “DRASTIC: A Standardized System for Evaluatin Ground Water Pollution Potentialusing hydrogeologica settings”, EPA 600/2-87-035, 1987. 622.
14
-Antonakos, A.K., N.J., Lambrakis (2007), “Development and testing of three hybrid methods for the assessment of aquifer vulnerability to nitrates, based on the drastic model, an example from NE Korinthia, Greece”, Journal of Hydrology 333, 288-304.
15
-Babiker, S., Mohamed, A., Hiyama, T. & Kato, K., (2005), “A GIS-based DRASTIC model for assessing aquifer vulnerability in Kakamigahara Height, ifuPrefecture, central Japan”, Scienc of the Total Environment, 345, 127-140.
16
-Chilton, P.J., Vlugman, A. & Foster, S., (1990), “A groundwater pollution risk assessment for public water upply sources in Barbados”, AmericanWater ResourcesAssociationInternational Conference on TropicalHydrology and Caribbean Water resources, San Juan dePuerto Rico, 279-289.
17
- Durnford, D.S., Thompson, K.R., Ellerbrook, D.A., Loftis, J.C. & Davies,G.S., (1990), “Screening methods for ground water pollution potential from pesticide use in Colorado agriculture” Colorado Water Resources ResearchInstitute, Fort Collins, Completion Report No. 157, 165.
18
-Fijani, E., et al. (2013), “Optimization of DRASTIC Method by Supervised Committee Machine Artificial Intelligence to Assess Groundwater Vulnerability for Maragheh-Bonab Plain Aquifer, Iran” Journal of Hydrology,(503), 89-100.
19
-Gogu, R.C. & Dassargues, A., (2000), “Sensitivity Analysis for the EPIK Method of Vulnerability Assessment in a Small Karstic Aquifer, Southern Belgium”, Hydrogeology Journal, Vol. 8(3): 337-345.
20
-Insaf, S., Mohamed, A.A., Tetsuya and Kikuo K., (2004), “A GIS-based DRASTIC model for assessing aquifer vulnerability in KakamigaharaHeights”, GifuPrefecture, central Japan, Journal of Science of the Total Environment, vol. xxx– xxx.
21
-Kim, Y.J. and Hamm, S., (1999), “Assessment of the potential for ground water contamination using the DRASTIC/ EGIS technique, Cheongju area, South Korea”, HydrogeologJournal 7, No. 2, 227-235.
22
-Knodel, K., Lange, G., and Voigt, H.J. (2007), “Environmental Geology”, Handbook Field Methods and Case Studies, SpringerVerlag, BerlinHeidelberg, p 1357.
23
-LoboFerreira, J.P. and Oliveira, M., (1997), “DRASTIC ground water vulnerability mapping of Portugal”, Proceedings from the 27th Congress of the International Association for Hydraulic Research, San Francisco, USA, 132-137.
24
-Lynch, S.D., Reynders, A.G. and Schulze, R.E., (1997), “A DRASTICapproach to ground water vulnerability in South Africa”, South AfricanJournal of Science, No. 2, 93, 59-60.
25
-Paez, G., (1990), “Evaluacion de la vulnerabilidad a la contaminaciondelas agues subterraneas en el Valle del Cauca”, Informe Ejecutivo, Corporeginal del Valle del Cauca, Cauca, Colombia.
26
-Piscopo, G. (2001), “Groundwater vulnerability map”, explanatory notes, Castlereagh Catchment, NSW, Department of Land and Water Conservation, Australia.
27
-Polemio, M.D., Casarano, P.P., Limoni (2009), “Karstic aquifer vulnerability assessment methods and results at a test site (Apulia, southern Italy)”. Natural Hazards and Earth System Sciences, 9, 1461-1470.
28
-Rahman, A. (2008), “A GIS Based DRASTIC model for Assessing Groundwater Vulnerability in Shallow Aquifer in Aligarh”, India, Applied Geography, 28: 32-53.
29
-Rangzan, K., Firuzabadi, P., Mirzaee, L., and Alijani, F. (2008), “Interpolation varamin plain aquifer vulnerability by the DRASTIC models, experimental evaluation of unsaturated region in GIS environment”, IranianGeology Journal, 6: 21- 32 (in Persian).
30
-Van Stemproot, D., Evert, L., & Wassenaar, L. (1993), “Aquifer vulnerability index: a GIS compatible method for groundwater vulnerability mapping”, Canadian Water ResourcesJournal. 18: 25-37.
31
-Vrba, J. & Zoporozec, A., (1994), “Guidebook on mapping groundwater vulnerability”, Int. Assoc.
32
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل تجربی فشارهای زیستمحیطی تولید ناخالص داخلی در ایران
واکنش دوسویه رشد اقتصادی و کیفیت محیطزیست به همدیگر، موضوع بحثبرانگیزی است که از دهه 1990 مورد توجه قرار گرفته است. فشار بر محیطزیست بهواسطه فعالیتهای بشری نه تنها از جنبه زیستمحیطی اهمیت دارد، بلکه از نظر اقتصادی نیز مهم است. در ایران بهدلیل وجود منابع انرژی فراوان در استفاده از آنها برای انجام فعالیتهای اقتصادی اتلاف و اسراف وجود دارد که این امر منجر به افزایش آلودگیهای زیستمحیطی میشود و از طرفی استفاده بیش از حد از منابع انرژی خود نوعی فشار بر منابع طبیعی و محیطزیست بهحساب میآید. در این مطالعه رابطه بین مصرف انرژی بهعنوان شاخصی برای فشار زیستمحیطی و تولید ناخالص داخلی سرانه به عنوان شاخصی برای فعالیتهای اقتصادی در قالب فرضیه زیستمحیطی کوزنتس با استفاده از دادههای سالهای 1388-1346 ایران بهروش هم انباشتگی جوهانسن- جوسلیوس مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که رابطه بین فشارهای زیستمحیطی تولید ناخالص داخلی سرانه در ایران بهصورتU وارون است و در دوره مورد بررسی در منطقه ابتدایی منحنی زیستمحیطی کوزنتس و قبل از سطح آستانه قرار دارد. از این رو توصیه سیاستی این مقاله اتخاذ سیاستهای رشد سریع اقتصادی است که هم به افزایش تولید ناخالص داخلی سرانه منجر میشود و هم با عبور از سطح آستانه، در آینده کاهش آلودگیهای زیستمحیطی را سبب میشود. البته تا زمانی که اقتصاد هنوز در منطقه اولیه منحنی زیستمحیطی کوزنتس قرار دارد سیاستگذاران بایستی در کوتاهمدت سیاستهایی اتخاذ کنند که پیامدهای خارجی منفی را کاهش دهد.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4468_ea5922c107c0ab64f094a39f8635a06c.pdf
2016-01-21
43
60
منحنی زیستمحیطی کوزنتس، فشار زیستمحیطی، رشد اقتصادی، همانباشتگی جوهانسن- جوسلیوس، ایران. طبقهبندی JEL: Q56
Q51
C22
داود
بهبودی
1
گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی، دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
اسماعیل
برزگری دینآباد
2
توسعه اقتصادی و برنامهریزی
LEAD_AUTHOR
ـ بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، مجموعه آمارهای سری زمانی، سایت: www.cbi.ir .
1
ـ بهبودی، داود؛ فلاحی، فیروز و برقی گلعذانی، اسماعیل (1388)، «عوامل اقتصادی اجتماعی موثر بر انتشار سرانه دیاکسید کربن در ایران(1383-1346)»،مجلهتحقیقات اقتصادی، شماره 90، صص17-1.
2
ـ بهبودی، داود و برقی گلعذانی، اسماعیل (1387)،«اثرات زیستمحیطی مصرف انرژی و رشد اقتصادی در ایران»، فصلنامه اقتصاد مقداری (بررسیهای اقتصادی سابق)، دوره 5، شماره 4، صص 53-35.
3
ـ پورکاظمی، محمدحسین و ابراهیمی، الناز (1387)،«برسی منحنی کوزنتس زیستمحیطی در خاورمیانه»، فصلنامه پژوهشهای اقتصادی ایران، شماره 34، صص 71-57.
4
ـ پژویان، جمشید و مرادحاصل، نیلوفر (1386)، «بررسی اثر رشد اقتصادی بر آلودگی هوا»، فصلنامه پژوهشهای اقتصادی، سال ششم، شماره 4، صص 160-141.
5
ـ پژویان، جمشید و تبریزیان، بیتا (1387)، «بررسی رابطه رشد اقتصادی و آلودگی زیستمحیطی با استفاده از یک مدل شبیهسازی پویا»، پژوهشنامه اقتصادی،سال دهم، شماره 3، صص 203-175.
6
ـ پژویان، جمشید و لشکریزاده، مریم (1389)، «بررسی عوامل تأثیر گذار بر رابطه میان رشد اقتصادی و کیفیت زیستمحیطی»، فصلنامه پژوهشهای اقتصادی ایران، سال چهاردهم، شماره 42، صص 188-169.
7
ـ دهقانی، صدیقه (1388)، «بررسی اثر تجارت بینالملل بر محیطزیست در اقتصادهای نفتی»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه تبریز.
8
بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران(1389)،«گزارش اقتصادی و ترازنامه بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران»، www.cbi.ir
9
ـ صادقی، حسین و سعادت، رحمان (1383)، «رشد جمعیت، رشد اقتصادی و اثرات زیستمحیطی در ایران (یک تحلیل علی)»، مجلهی تحقیقات اقتصادی، شماره 64، صص 180-164.
10
ـ لطفعلیپور، محمدرضا؛ فلاحی، محمدعلی و آشنا، ملیحه (1389)، «بررسی رابطه انتشار دیاکسید
11
کربن با رشد اقتصادی، انرژی و تجارت در ایران»،مجله تحقیقات اقتصادی، شماره 94، صص 173-151.
12
ـ محمدباقری، اعظم (1389)، «بررسی روابط کوتاه مدت و بلندمدت بین تولید ناخالص داخلی، مصرف انرژی و انتشار دیاکسید کربن در ایران»، فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژی، شماره 27، صص 129-101.
13
ـ نوفرستی، محمد (1387)، «ریشه واحد و هم جمعی در اقتصادسنجی»، چاپ دوم، تهران، موسسه خدمات فرهنگی رسا.
14
ـ وزارت نیرو (1388)، «ترازنامه انرژی»، تهران، معاونت امور برق و انرژی.
15
- Alam, shaista, Fatma, ambreen & butt, Muhammad (2007), “Sustainable development in Pakistan in the context of energy consumption demand and environmental degradation”, Journal of Asian Economics, Vol 18, pp. 825-837.
16
- Halicioglu, F. (2009), “An econometric study of Co2 emissions, energy consumption, income and foreign trade in Turkey”, Energy Policy, No. 37, pp. 1156-1164.
17
- Roca, J., E. Padilla, M. Farre and V. Galleho (2001), “Economic growth and atmospheric pollution in Spain: Discussing the environmental Kuznets curve hypothesis”, Ecological Economic, Vol 39, pp 85-99.
18
- Khanna, N. (2002), “The income elasticity of non-pointSource air pollutants: revisiting the environmental Kuznets curve”, Economics Letters, Vol 77, pp. 387–392.
19
- Soytash, U., Sari, R., Bradley, T.E. (2007), “Energy consumption, income, and carbon emissions in the United States”, Ecological Economics, Vol 62, pp. 482-489.
20
- Taskin, F. and O., Zaim (2000), “Searching for Kuznets curve in environmental efficiency using kernel estimation”, Economics Letters, Vol 68, pp 217-223.
21
- Zilio, M., & M., Recalde, (2011), “GDP and environment pressure: The role of energy in Latin America and the Caribbean”, Journal of Energy Policy, Vol 39, pp. 7941-7949.
22
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی و پیشبینی خطر فرسایش خاک در حوضه سراسکندچای با استفاده از مدل USLE و GIS
فرسایش خاک یکی از مهمترین مسائل محیطی در دنیا بوده که عامل مهم بروز خسارات بزرگ اقتصادی و تهدید جدی برای توسعه پایدار محسوب میشود. در مقیاس حوضهای، عوامل متعددی در زمینهسازی و تشدید فرسایش دخیل هستند. در فرسایش خاک توسط روانابها عوامل داخل حوضهای مانند خاک، توپوگرافی، تراکم زهکشی والگوی کاربری نقش مهمی ایفا میکنند. در مناطق نیمهخشک وضعیت فرسایش خاک در محیطهای کوهستانی و در سطح زمینهای شیبدار که در معرض بارندگی سنگین هستند بهمراتب بحرانیتر است. محدوده مورد مطالعه بهعنوان یک منطقه کوهستانی نیمهخشک واقع در دامنههای شرقی کوهشتان سهند (شمال غرب ایران) خاک تحت فرسایش شدید آبی قرار گرفته است. در این محدوده- بهعنوان یک محدوده کشاورزی و دامپروی مهم کشور- آثار این فرسایش بهصورت خندقها و شیارها در بخشهای مختلف مشاهده میشود. برای بررسی علل و عوامل فرسایش آبی و برآورد و پیشبینی محدودههای تحت خطر فرسایش از مدل USLE استفاده و از تکنیک GIS بهرهگیری شده است. در این مدل که اساس آن پارامترهای توپوگرافی، کاربری، بارندگی و نوع خاک است، ترکیب پارامترهای مورد ذکر در فرسایش آبی مورد تحلیل قرارگرفته است و در نهایت محدودههای تحت خطر پهنهبندی شده است. نتایج این بررسیها نشان میدهد که در بین عوامل مورد بررسی، طول وشیب دامنه بهعنوان عوامل توپوگرافی، نقش اصلی در فرایند فرسایش ایفا میکنند. در محدوده مورد مطالعه، طول دامنه، نوع و الگوی فرسایش را تعیین میکند. در بخشهایی که طول دامنه افزایش یافته، دخندق های عمیق تشکیل گردیده است. در این محدودهها اگر در خاک درصد سیلت نیز یابد، فرسایش خطی تشدید شده است. نقشه پهنهبندی خظرفرسایش نشان میدهد که شیبهای منتهی به دشتهای سیلابی از پتانسیل بالایی برای فرسایش آبی برخوردارند.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4469_a88a778e82af53a7ab5dba902b2f49b8.pdf
2016-01-21
61
81
فرسایش خاک
فرسایش خطی
پهنهبندی خطرفرسایش
USLE
سراسکندچای
دامنههای شرقی سهند
مریم
بیاتی خطیبی
1
استاد دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
ـ گزارش مطالعات خاکشناسی تفصیلی دقیق باغات پایاب سد سهند هشترود (1384)، شرکت سهامی آب منطقهای آذربایجانشرقی و اردبیل.
1
- مطالعات خاکشناسی نیمهتفصیلی دقیق اراضی پایاب سد خرمدرق (1384)، شرکت سهامی آب منطقهای آذربایجان شرقی و اردبیل.
2
-ژولین، پ. (1387)، «مکانیک رودخانهها»، ترجمه محمد جعفرزاده، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
3
-Amorea, E., Modicaa, C., Nearingb, M., Santoroa, V. (2004), “Scale effect in USLE and WEPP application for soil erosion computation from three Sicilian basins”, Journal of Hydrology, 293: 100–114.
4
-Auerswald, K., Fiener, P., Dikau, R. (2009), “Rates of sheet and rill erosion in Germany-A meta-analysis’, Geomorphology, 111:182–193.
5
-Beskow, S., Mello, C., Norton, L., Curi, M., Viola, M., Avanzi, J. (2009), “Soil erosion prediction in the Grande River Basin, Brazil using distributed modeling”, Catena, 79:49–59.
6
-Chi, Z., Yao, Z., Shen, S., Hiroyuki, N., Haruyoshi, I., Peng, C., Jun, F. (2008), “Development of GIS-based FUSLE model in a Chinese fir forest sub-catchment with a focus on the litter in the DabieMountains”, China, Forest Ecology and Management, 255: 2782–2789.
7
-Cohena, M., Shepherdb, M., Walsh, M., (2005), “Empirical reformulation of the universal soil loss equation for erosion risk assessment in a tropical watershed”, Geoderma, 124:235–252.
8
-Dumas, P., Printemps, J., Mangeas, M., Luneau, G. (2010), “Developing erosion models for integrated coastal zone management: A case study of The New Caledonia west coast”, Marine Pollution Bulletin, 61:519–529
9
-Fu, G., Chen, S., McCool, D. (2006), “Modeling the impacts of no-till practice on soil erosion and sediment yield with RUSLE, SEDD, and ArcView GIS”, Soil & Tillage Research, 85:38–49.
10
-Kinnell, P. (2000), “AGNPS-UM: applying the USLE-M within the agricultural non point source pollution model”, Environmental Modelling & Software, 15: 331–341.
11
-Lin, C., Lin, W., Chou, W. (2002),” Soil erosion prediction and sediment yield estimation:the Taiwan experience”, Soil & Tillage Research, 68:143–152.
12
-Lin, W., Tsai, J., Lin, G., Huang, P. (2008), “Assessing reforestation placement and benefit for erosion control: A case study on the Chi-Jia-Wan Stream”, Taiwan, Ecological Modeling, 2 1 1: 444–452.
13
-Lufafaa, A., Tenywaa, M., Isabiryeb, M., Majaliwaa, M., Woomer, P. (2003), “Prediction of soil erosion in a Lake Victoria basin catchment using a GIS-based UniversalSoil Loss model”, Agricultural Systems, 76: 883–894.
14
-Mannaerts, C., Gabriels, D. (2000), “A probabilistic approach for predicting rainfall soil erosion losses in semiarid areas”, Catena, 40:403–420.
15
-Marques, M., Bienes, R., Jiménez, L., Rodríguez, R. (2007), “Effect of vegetal cover on runoff and soil erosion under light intensity events”, Rainfall simulation over USLE plots, Science of the Total Environment, 378: 161–165.
16
-Pelacani, S., Märke, M., Rodolfi, G. (2008), “Simulation of soil erosion and deposition in a changing land use: A modelling approach to implement the support practice factor”, Geomorphology, 99: 329–340
17
-Ranieria, S., Liera, Q., Sparoveka, G., Flanagan, D. (2002), “Erosion database interface (EDI): a computer program for georeferenced application of erosion prediction models”, Computers & Geosciences, 28: 661–668.
18
-Shamshad, A., Azhari, M., Isa, M., Hussin, W., Parida, B. (2008), “Development of an appropriate procedure for estimation of RUSLE EI30 index and preparation of erosivity maps for Pulau Penang in Peninsular Malaysia, Catena”, 72:423-432.
19
-Terranova, O., Antronico, L., Coscarelli, L., Iaquinta, P. (2009), “Soil erosion risk scenarios in the Mediterranean environment using RUSLE and GIS: An application model for Calabria (southern Italy)”, Geomorphology, 112: 228–245
20
-Vaezi, A., Sadeghi, SH., Bahrami, H., Mahdian, M. (2008), “Modeling the USLE K-factor for calcareous soils in northwestern Iran”, Geomorphology, 97: 414–423
21
-Zhou., W. & Bingfang, W. (2008), “Assessment of soil erosion and sediment delivery ratio using remote sensing and GIS: a case study of upstream ChaobaiheRiver catchment, north China”, International Journal of Sediment Research, 23: 167-173.
22
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی توسعه فیزیکی شهر ارومیه به منظور حفظ پوشش گیاهی و اراضی کشاورزی
در مناطق شهری افزایش جمعیت باعث تغییر کاربری اراضی کشاورزی به مسکونی، تجاری و صنعتی شده است. این تغییرات دارای پیامدهای ناخوشایندی بر روی محیط زیست شهری همچون کاهش پوشش گیاهی، افزایش دمای محیط و تخریب زمینهای مرغوب کشاورزی شده است. در این رابطه یکی از راهبردهایی که سبب بهینهسازی بافت فیزیکی شهری و کاهش خسارتها زیست محیطی شده، استفاده از تکنیکهای نوین سنجش از راه دور میباشد که توانسته نقش موثری در مدیریت و بهبود کاربری اراضی شهری ایفا کند. لذا این پژوهش با هدف ارزیابی و بهینهسازی رشد فیزیکی شهر ارومیه در جهت حفظ پوشش گیاهی و زمینهای کشاورزی تدوین شده است. بدین منظور، تغییرات کاربری اراضی شهر ارومیه بین سالهای 1365 تا 1391، محاسبه گردید. بررسیها نشاندهنده کاهش شدید اراضی کشاورزی و باغات در نتیجه تبدیل آنها به اراضی ساخته شده است. بنابراین با استفاده از مدل AHP مشخصات اراضی بر اساس نیازهای توسعه شهری به پنج طبقه؛ از کاملاً مناسب تا کاملاً نامناسب تقسیم شدند. نتایج نشان داد که از مساحت26/21692 هکتاری منطقه، 08/5 درصد دارای شرایط کاملاً مناسب برای هدف مورد نظر است.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4470_8da2009a66600316207b4186ff9ea6d8.pdf
2016-01-21
83
103
بهینهسازی گسترش شهری
شهر ارومیه
حفظ محیط زیست
احمد
پوراحمد
apoura@ut.ac.ir
1
گروه جغرافیا، برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
حیدر
صالحی-میشانی
2
جغرافیا، برنامه ریزی توریسم
LEAD_AUTHOR
لیلا
وثوقی راد
3
جغرافیا، برنامه ریزی توریسم
LEAD_AUTHOR
احمد
رومیانی
aroumiani@hotmail.com
4
جغرافیا، برنامه ریزی روستایی
LEAD_AUTHOR
ـ ابراهیمزاده، عیسی، رفیعی، قاسم (1387)، «مکانیابی بهینه جهات گسترش شهری با بهرهگیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی مطالعه موردی مرودشت، جغرافیا و توسعه، شماره 15، 35-70.
1
ـ احدنژاد روشتی، محسن؛ زلفی، علی، شکریپور دیزج، حسین (1390)، «ارزیابی و پیشبینی گسترش فیزیکی شهرها با استفاده از تصاویر ماهوارهای چند زمانه و سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی شهر اردبیل 1363-1400)»، فصلنامه آمایش محیط، شماره 15، 107-124.
2
ـ جرجانی، محمدحسن (1386)، «توسعه فیزیکی شهر و تأثیر آن بر تغییر کاربری اراضی کشاورزی (گنبدکاووس)»، پایاننامه کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
3
ـ ربانی، رسول؛ وحیدا، فریدون (1381)، «جامعهشناسی شهری». دانشگاه اصفهان، تهران: انتشارات سمت.
4
سرور، رحیم( 1387)، «برنامهریزی کاربری اراضی در طرحهای توسعه و عمران ناحیهای»، تهران: انتشارات گنج هنر.
5
ـ سلطانی، کامبیز (1371)، «مجموعه مباحث و روشهای شهرسازی»، محیط زیست، مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
6
ـ عزیزی، م. (1380)، «تراکم در شهرسازی، اصول و معیارهای تعیین تراکم شهری»، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
7
ـ علیمحمدی سراب، عباس؛ متکان، علیاکبر؛ میرباقری، بابک (1388)، «ارزیابی کارایی مدل سلولهای خودکار در شبیهسازی گسترش اراضی شهری در حومه جنوب غرب تهران»، مدرس علوم انسانی- برنامهریزی و آمایش فضا، دوره چهاردهم، شماره 2، ص102-80.
8
ـ کاشانی جو، خشایار (1389)، «بازشناخت رویکردهای نظری به فضاهای عمومی شهری»، نشریه هویت شهر، سال چهارم، شماره 6، صص106-95.
9
ـ میر کتولی، جعفر، قدمی، مصطفی، مهدیان بهنمیری، محمدی، سحر (1390)، «مطالعه و بررسی روند و گسترش کالبدی- فضایی شهر بابلسر با استفاده از مدلهای آنتروپی شانون و هلدرن»، چشمانداز جغرافیا (مطالعات انسانی)، سال ششم، شماره 16، صص133-115.
10
ـ میرکتولی، جعفر،حسینی، علی، رضایی نیا، حسن، نشاط عبدالرضا (1391)، «آشکارسازی تغییرات پوششی و کاربری اراضی با رویکرد به مجموعههای فازی، مطالعه موردی شهر گرگان»، پژوهشهای جغرافیا انسانی، شماره 79، صص54-33.
11
ـ نوروزی اقدم، الناز؛ بهبهانی، محمودرضا؛ رحیمی خوب، علی؛ عقیقی، حسین (1387)، «مدل رطوبتی لایه سطحی خاک با استفاده از شاخص NDVI»، مجلة محیط شناسی ،سال سی و چهارم،شماره 48، 136-127 .
12
-Adel, S. A., Feroz, K. (2010), “A GIS based assessment of urban sprawl in North Khobar”, In: International Journal of Arab Culture, Management and Sustainable Development, 1(3), S. 254-275.
13
-Ahadnejad, Mohsen. Yoshihisa Maruyama. Fumio Yamazaki, (2009), “Evaluation and Forecast of Human Impacts based on Land Use Changes using Multi-Temporal Satellite Imagery and GIS: A Case study on Zanjan”, Iran, J. Indian Soc. Remote Sens,7:659–669.
14
-Ayala-Silva, T., Gordon, G. and Heath, R., (2009), Use of Satellite Data to Study the Impact of Land-Cover/Land-Use Change in Madison County Alabama, American Journal of Applied Sciences, Vol. 6, No. 4, PP. 656-660.
15
-Barredo, J. et al, (2003). “Modelling dynamic spatial processes: simulation of urban future scenarios through cellular automata”, Landscape and Urban Planning 64 (2003) .PP 145–160.
16
-Bhatta, B., Saraswati, S. and Bandyopadhyay, D., (2010), “Quantifying the Degree-of-freedom, Degree-of-sprawl, and Degree-of-goodness of Urban Growth from Remote Sensing Data”, Applied Geography, Vol. 30, No. 1, PP. 96-111.
17
-Carmona, Matthew & Others (2003), “Places Urban Spaces”, Architectural Press, Amesterdam & Others.
18
-Carpenter, G.A., S. Grossberg, and D.B. Rosen, (1991), “Fuzzy ART: fast stable learning and categorization of analog patterns - by an adaptive resonance system,” Neural Networks, vol. 4, no. 6, pp.759-771, Nov.
19
-Cheng, J. & Ian Masser, (2003). “Urban growth pattern modeling: a case study of Wuhan city, PR China”, Landscape and Urban Planning. 62 (2003) PP 199-217.
20
-Clarke K.C.S. Hoppen, Gaydos. L. (1997), “A self-modifying cellular automaton model of historical urbanization in the San FranciscoBay area”, Environment and Planning B., 24: 247-261.
21
-Dewan, A.M., and Yamaguchi, Y., (2009), Land Use and Land Cover Change in Greater Dhaka, Bangladesh: Using Remote Sensing to Promote Sustainable Urbanization, Applied Geography, Vol. 29, No. 3, PP. 390-401.
22
-El-Kawy, A.O.R., Rød, J.K., Ismail, H.A. and Suliman, A.S., (2011), “Land Use and Land Cover Change Detection in the Western Nile Delta of Egypt Using Remote Sensing Data”, Applied Geography, Vol. 31, No. 2, PP. 483-494.
23
-Fan, F., Wang, Q., Wang, Y., (2007), “Land use and land cover change in Guangzhou, Chaina, from 1998 to 2003, based on land sat TM/ETM+ imagery”, Sensors, Vol. 7, pp. 1323-1342.
24
-Fang, S., George, Z., Gertnera, G.Z., Sun, Z., Andersonc, A.A., (2005), “The impact of interactions in spatial simulation of the dynamics of urban sprawl”, Landscape and Urban Planning 73, 294–306.
25
-Gandaseca, S., Sabang, J., Ahmed, O.H. and Majid, N.M.A., (2009), “Vegetation Assessment of Peat Swamp Forest Using Remote Sensing”, American Journal of Agricultural and Biological Sciences, Vol. 4, No. 2, PP. 167-172.
26
-Han, J. Hayashi, Y. Cao, X. Imura, H. (2009), “Application of an integrated system dynamics and cellular automata model for urban growth assessment: A case study of Shanghai”, China Landscape and Urban Planning, www.elsevier.com.
27
-Henrı´quez. C. et al, (2006), “Monitoring and modeling the urban growth of two mid-sized Chilean cities”, Habitat International 30 (2006) pp 945–964.
28
-Huang, J.N. et al. (2007), “A global comparative analysis of urban form: Applying spatial metrics and remote sensing”, Landscape and Urban Planning, 82, S.184-197.
29
-Hui-Mei, H.A.O. and Zhi-Yuan, R.E.N., (2009), “Land Use/Land Cover Change (LUCC) and Ecoenvironment Response to LUCC in Farming-Pastoral Zone”, China, Agricultural Sciences in China, Vol. 8, No. 1, PP. 91-97.
30
-Jantzô C.S. Goetz, Shelley M, (2003), “Using the SLEUTH urban growth modelto simulates the impacts of future policy scenarios on urban land use in the Baltimore-Washington metropolitan area; Environment and Planning B: Planning and Design, Vol. 30: 251-271, 2003.
31
-Kaplowitz, M.D. Machemer, P. and R. Pruetz (2008), “Planners’ experiences in managing growth using transferable development rights (TDR) in the United States”, Journal of Land Use Policy, 25: 378-387.
32
-Li, L. et al, (2003), “Simulating spatial urban expansion based on a physical process”, Landscape and Urban Planning, 64 (2003).PP 67–76.
33
-Nagendra, H., Pareeth, S. and Ghate, R., (2006), “People Within Parks-forest Villages, Landcover Change and Landscape Fragmentation in the Tadoba Andhari Tiger Reserve, India”, Applied Geography, Vol. 26, No. 2, PP. 96-112.
34
-Parka, S., Jeonb, S., Kimc, SH., Choia, CH. (2011), “Prediction and comparison of urban growth by land suitability index mapping using GIS and RS in South Korea”, Landscape and Urban Planning.
35
-Pelorosso, R., Leone, A. and Boccia, L., (2009), “Land Cover and Land Use Change in the Italian Central Apennines: A Comparison of Assessment Methods”, Applied Geography, Vol. 29, No. 1, PP. 35-48.
36
-Pruetz, R. (2008), “Noah standridge: What makes transfer of development rights work?” (2008), p 3-10.
37
-Pumain, D., (2003), “Scaling Laws and Urban Systems”.
38
-Rozenstein, O. and Karnieli, A., (2011), “Comparison of Methods for Land-use Classification Incorporating Remote Sensing and GIS Inputs”, Applied Geography, Vol. 31, No. 2, PP. 533-544.
39
-Schulz, J.J., Cayuela, L., Echeverria, C., Salas, J. and Benayas, J.M.R., (2010), “Monitoring Land Cover Change of the Dryland Forest Landscape of Central Chile (1975–2008)”, Applied Geography, Vol. 30, No. 3, PP. 436-447.
40
-Szuster, B.W., Chen, Q., and Michael Borger, M., (2011), “A Comparison of Classification Techniques to SupportLand Cover and Land Use Analysis in Tropical Coastal Zones”, Applied Geography, Vol. 31, No. 2, PP. 525-532.
41
-Wu., F. (2000), “A parameterised urban cellular model combining spontaneous and self-organising growth”, Geocomputation: Innovation in GIS 7. P.A.a.D. Martin. London, Taylor & Francis, London: 73-85, 2000.
42
-Youssef, Ahmed, Biswajeet, Pradhan (2011), “Integrated evaluation of urban development suitability based on remote sensing and GIS techniques: contribution from the analytic hierarchy process”, Arab J Geosci, 4,463–473.
43
Yu, W., Zang, Sh., Wu, Ch., Liu, W. and Na, X., (2011), “Analyzing and Modeling Land Use Land Cover Change (LUCC) in the Daqing City, China, Applied Geography, Vol. 31, No. 2, PP. 600-608.
44
Zhao, Pengjun (2010), “Sustainable urban expansion and transportation in a growing megacity: Consequences of urban sprawl for mobility on the urban fringe of Beijing”, Habitat International, Volume 34, Issue 2, April 2010.
45
ORIGINAL_ARTICLE
مکان یابی دفن زباله های شهری با استفاده از تکنیک های اطلاعات مکانی و تحلیل سلسله مراتبی: مطالعه موردی شهرستان مراغه
عدم مدیریت در دفع بهداشتی زباله نشانهای از فقدان برنامهریزی و عدم توجه به مسایل مختلف زیست محیطی است. با رشد سریع مناطق شهری جایگاههای دفع ناکافی بهنظر آمده و اثر مستقیمی بر روی هزینهها در محلهای دور افتاده و کوچک دارد. لذا با این رویکرد هدف از تحقیق حاضر، مکانیابی دفع زبالههای شهری شهرستان مراغه با موقع ریاضی ً46 َ07 ْ46 تا ً33 َ43 ْ46 طول شرقی و ً52 َ00 ْ37 تا ً35 َ44 ْ37 عرض شمالی است. این شهرستان با وجود جمعیت بالای آن فاقد مرکزی بهداشتی جهت دفع زبالههای شهری میباشد و این مسأله برای ساکنان این شهرستان مشکلات زیست محیطی عدیدهای را بهوجود آورده است. به این منظور با استفاده از مدل تحلیل سلسلهمراتبی و با بهرهگیری از تصاویر ماهوارهای و عملیات میدانی و نمونهبرداری از منطقه مورد مطالعه، متغیرهای متعددی در راستای انتخاب بهترین مکان برای دفع بهداشتی زبالههای شهری مورد ارزیابی قرار گرفت. از این رو، برای هر یک از معیارهای مورد بررسی نقشه با فرمت رستری در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه شد. تمامی معیارها بهصورت دوبهدویی با هم مورد مقایسه قرار گرفت و در نهایت با استفاده از محیط GIS و روش AHP نقشه مکانهای مستعد دفع زبالههای شهری برای منطقه مورد مطالعه تهیه شد. نتایج تحلیل در 5 طبقه از بسیار بالا تا بسیار ضعیف کلاسبندی شد. مساحت طبقه بهترین مکان استخراج شده در حدود 2972 هکتار که معادل 36/1 درصد از شهرستان مراغه میباشد را در برمیگیرد. و در نهایت اینکه با توجه به عملیات میدانی انجام شده و مطابقت با نقشه استخراج شده در محیط GIS، مساعدترین منطقه در نزدیکی روستای آغچه کهل و به فاصله 15 کیلومتری از شهر مراغه انتخاب شد که در اولویت بهینه پژوهشگر میباشد.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4471_d713630ce910a59046e8f0baa1509785.pdf
2016-01-21
105
125
شهرستان مراغه
مکانیابی
زباله
GIS & AHP
سیداسدالله
حجازی
1
گروه ژئومورفولوژی دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی
LEAD_AUTHOR
- پناهنده، محمد و همکاران ارسطو، بهروز، قویدل، آریامن و فاطمه قنبری (1388)، «کاربرد روش تحلیل سلسلهمراتبی (AHP) در مکانیابی جایگاه دفن پسماند شهر سمنان»، مجله سلامت محیط، فصلنامه علمی پژوهشی انجمن علمی بهداشت محیط ایران، دوره دوم، شماره چهارم.
1
- حیدرزاده، نیما (1380)، «مکانیابی محل دفن مواد زاید جامد شهری با استفاده از GIS برای شهر تهران»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس تهران.
2
- خورشیددوست، علیمحمد و عادلی، زهرا (1388)، «کاربرد عوامل ژئومورفیک در مکانیابی دفن زبالههای شهری، (مطالعه موردی شهر بناب)»، فصلنامه جغرافیای طبیعی، سال دوم، شماره 5.
3
- شمسایی فرد، خدامراد (1382)، «مکانیابی محل دفن بهداشتی مواد زاید جامد شهری با استفاده از GIS (مطالعه موردی شهر بروجرد)»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت معلم تهران.
4
- فرجی سبکبار، حسنعلی و همکاران (1389)، «مکانیابی محل دفن بهداشتی زباله روستایی با استفاده از مدل فرآیند شبکهای تحلیل (ANP): مطالعه موردی نواحی روستایی شهرستان قوچان»، فصلنامه مدرس علوم انسانی، دوره 14، شماره 1.
5
- Akash, B.A., Mamlook, R., Mohsen, M.S., (1999), “Multi-criteria selection of electric power plants using analytical hierarchy process”. Electric Power Systems Research, Vol. 52, PP: 29-35.
6
- Al Jaraah, O. (2006), “Municipal solid waste landfill siting using intelligent system”, Waste Management, Vol. 26, No. 3, PP: 299-306.
7
- Chan, F.T.S., Chan, M.H., Tang, N.K.H., (2000), “Evaluation methodologies for technology selection”, Journal of Materials Processing Technology, Vol. 107, PP: 330–337.
8
- Charnpratheep, K., Zhou, Q., Garner, B (1997), “Preliminary landfill site screening using fuzzy geographic information systems”, Waste Management and Research, Vol.15, PP: 197–215.
9
- Chen, W, and Kao, J (1997), “Fuzzy DRASTIC for landfill siting”, proceeding of international conference on solid waste technology and management, Part 1 (of 2).
10
- Cheng, C.H., (1997), “Evaluating naval tactical systems by fuzzy AHP based on the grade value of membership function”. European Journal of Operational Research, Vol. 96, PP: 343-350.
11
- Guiqin, W., and et al (2009), “Landfill site selection using spatial information technologies and AHP: A case study in Beijing, China”, Journal of Environmental Management, Vol. 90, PP: 2414-2421.
12
- Kao, J.J (1996), “Multifactor spatial analysis for landfill siting”, Journal of Environmental Engineering, Vol.122, No.10, PP: 902-908.
13
- Klostermann, R.E (1999), “The ‘‘what if?’’ collaborative planning support system”, Environment and Planning, B, Planning and Design, Vol. 26, PP: 393-408.
14
- Kontos, T.D., Komilis, D.P., Halvadakis, C.P., (2005), Siting MSW landfills with a spatial multiple criteria analysis methodology, Waste Manage, Vol. 25, PP: 818–832.
15
- Lin, H and Kado, J (1998), “A vector-based spatial model for landfill siting”, Journal of Hazardous Materials, Vol. 58, PP: 3-14
16
- Longley, P.A., et al (2001), “Remote sensing and urban analysis: a research agenda. In: Donnay, J.P., Barnsley, M.J., Longley, P.A. (Eds.)”, Remote Sensing and Urban Analysis, Taylor & Francis, London, PP: 245–258.
17
- O’Meara, M (1999), “Reinventing cities for people and the planet”, Washington, DC, World watch Institute, 68 pp./http://www. worldwatch.org/pubs/paper/147/S (Access: September 2003).
18
- Siddiqui, M.Z; Evert, J.W; Vieux, B.E; (1996), “Landfill siting using geographic information system: a demonstration, Journal of environmental engineering, Vol. 122, No. 6, PP: 515-523.
19
- Vaillancourt, P. (2002), “Environment site evaluation of waste management facilities embedded into EUGENE model: A multicriteria approach”, European Journal of Operation Research, Vol. 139, PP: 436-448.
20
- Zamorano, M. & et al (2008), “Evaluating of a municipal landfill site in Southern Spain with GIS-aided methodology”, Journal of Hazardous Material, Vol. 160, PP: 473-481.
21
- WWW.landfilldev.com/;"landfill.
22
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل حساسیت پاراهای موثر بر میزان تبخیر روزانه با استفاده از الگوریتم Garson و شبکه عصبی مصنوعی (مطالعه موردی: شهر تبریز)
پژوهش حاضر با هدف تحلیل حساسیت پاراهای موثر بر میزان تبخیر به ارزیابی پاراهای هواشناسی روزانه شامل میانگین دما، رطوبت نسبی، سرعت باد، ساعات آفتابی، میزان تشعشع و فشار سطح ایستگاه سینوپتیک تبریز در دوره آماری 5 ساله (1386 الی 1390) پرداخته است. به این منظور در ابتدا به کمک شبکه عصبی مصنوعی وزندار، مدلی برای تخمین میزان تبخیر توسعه داده شد. سپس به کمک ماتریس وزنی حاصل از بهترین معماری شبکه، از الگوریتم گارسن برای تحلیل حساسیت و تعیین اهمیت نسبی پاراهای ورودی استفاده گردید. نتایج حاصل نشان داد که میانگین دما و رطوبت نسبی بیشترین تأثیر و ساعات آفتابی، میزان تشعشع، سرعت بادو فشار سطح ایستگاه کین تأثیر را بر روی میزان تبخیر از تشت شهر تبریز دارد.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4472_5b1354b2304db7ad33e6c2740b3cf9ae.pdf
2016-01-21
127
142
الگوریتم گارسن
شبکه عصبی
تحلیل حساسیت
تبخیر
شهر تبریز
رسول
دانشفراز
1
گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مراغه
LEAD_AUTHOR
ـ دهقانی، امیراحمد؛ پیری، مهدی؛ حسام، موسی؛ دهقانی، نوید (1389)، «تخمین تبخیر روزانه از تشت تبخیر با استفاده از سه شبکه عصبی پرسپترون چند لایه، تابع پایه شعاعی و المانی»، مجله پژوهشهای حفاظت آب و خاک، شماره دوم، جلد هفدهم، صص67-49.
1
ـ قربانی، محمدعلی، نقی پور، لیلا، کریمی، وحید، فرهودی، رضا (1392)، «آنالیز حساسیت پاراهای مؤثر بر غلظت ازن با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی»، مجله سلامت و محیط، دوره ششم، شماره اول، صص 22-11.
2
-Irmak, S., Haman, D.Z. and Jones, J.W., (2002), “Evaluation of class A pance coefficients forestimating reference evapotranspiration in humidlocation”, Journal of Irrigation and Drain. Eng. ASCE, 128. pp: 153-159.
3
-Khanna, T., (1990), “Foundation of neural networks: Addison-Wesley Series in New Horizons in Technology”, 1sted. New York: Addison-Wesley”,
4
- Dayhoff, J.E. (1990) “Neural Network Principles”, 1sted. New York: Prentice-Hall International.
5
- Sudheer, K.P., Gosain, A.K., Mohana, R.D. and Saheb, S.M., (2002), “Modelling Evaporation Using an Artificial Neural Network Algorithm”, Hydrological Processes, 16, pp:3189-3202.
6
-Terzi, O. and Keskin, M.E., (2005), “Modeling of Daily Pan Evaporation”, Journal of Applied Sciences, 5, pp: 368-372.
7
-Kalteh, A.M., (2008), “Rainfall-Runoff Using Artificial Neural Networks (ANNs) and Understanding”, Caspian Journal of Environmental Science, 6(1), pp: 53-58.
8
-Najah, A.A., El-Shafie, A., Karim, O.A., and Jaafar, O., (2011), “Integrated versus isolated scenario forprediction dissolved oxygen atprogression of water quality monitoringstations”, Hydrology and Earth System Sciences Discussions, 8, pp: 6069-6112.
9
-Ghorbani, M.A., Khatibi, R., Hosseini, B., and Bilgili, M., (2013), “Relative importance of parameters affecting windspeed prediction using artificial neural networks”, Theoretical and Applied Climatology, 114, pp: 107–114.
10
-Haykin, S., “Neural Networks: A Comprehensive Foundation”, Second Ed. Prentice Hall, Upper Saddle River, New Jersey, (1999).
11
-Garson, G.D., (1991), “Interpreting neural network connection weights”, Artificial Intelligence Expert. 6, pp:47-51.
12
-Tang, Z. and Fishwick, P.A., (1993), “Feedforward neural nets as models for time 2 series forecasting”, ORSA J Comput, 5, pp: 374–385.
13
14- Wong, F.S., (1991). “Time series forecasting using back propagation neural network”, Neurocomputing; 2, 147–159.
14
-Lippmann, RP., (1987), “An introduction to computing with neural nets”, IEEE ASSP Magazine; April, pp: 4–22.
15
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی شاخص های کاربری اراضی شهری با تأکید بر سرانه مطلوب شهر سالم مطالعه موردی: شهر بابل
برنامهریزی شهر سالم عبارت است بهرهبرداری بهینه از محیط و رعایت همه کاربریها با توجه به تراکم و سرانه مناسب، بهگونهای که شهروندان بتوانند بهخوبی از آن بهرهمند گردند. با توجه به اهمیت کاربریها در شهر سالم، هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی وضعیت شاخصها و سرانههای کاربری زمین شهر بابل و انطباق آن نسبت به استاندارد مطلوب شهرسالم با فرض نامناسب بودن سرانه کاربریها و همچنین عدم تعادل و سازگاری بین کاربریهای شهری است. نوعِ پژوهش براساس هدف، کاربردی و براساس روش توصیفی- تحلیلی میباشد. همچنین برای شناسایی نقاط قوت، ضعف و فرصت و تهدید شهر بابل از تحلیل راهبردی استفاده شد. نتایج حاصله نشان میدهد که سرانههای کاربری اراضی شهر بابل نسبت به شهر سالم خیلی پائینتر است و کمبود زیادی در میزان سرانههای کاربری اراضی شهر بابل وجود دارد. بهجز کاربری مسکونی میزان تحققپذیری بقیه کاربریها نسبت به سرانه شهر سالم زیر 28 درصد بوده است. کاربریهای تأسیسات و تجهیزات شهری، بهداشتی و درمانی، فضای سبز و پارک و کاربری ورزشی و فرهنگی در وضع بحرانی قرار دارند. از لحاظ میزان تعادل و سازگاری کاربریها با یکدیگر، تعادلی بین کاربریها وجود ندارد. مکانیابی کاربریها بهخصوص کاربری فضای سبز و ورزشی بهطور صحیح انجام نشده و شهروندان شهر بابل دسترسی مطلوبی به کاربریهای شهری ندارند.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4473_a4915b8993c7426455caa2020c7b35cf.pdf
2016-01-21
143
170
شاخص
کاربری اراضی
سرانه
شهر سالم
بابل
علی
شماعی
1
جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی
LEAD_AUTHOR
محمدحسین
جان بابانژاد
2
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جها دانشگاهی
AUTHOR
زهرا
زمانی
3
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جها دانشگاهی
AUTHOR
ـ احمدی، حسن (1385)، «ریشههای پیدایش ایده شهر سالم»، فصلنامه بینالمللی فنیومهندسی ساخت شهر، سال سوم شماره 6 و 7، ص 15.
1
ـ اداره آموزش پرورش شهرستان بابل، (1387)، «اطلاعات آموزشی شهر بابل».
2
ـ بحرینی، سیدحسین (1378)، «تجدد، فراتجدد و پس از آن در شهرسازی»، انتشارات دانشگاه تهران.
3
ـ پاک، سدریک (1383)، «شهرهای پایدار در کشورهای در حال توسعه»، ترجمه ناصر محرم نژاد و نشاط حداد تهرانی، انتشارات مرکز مطالعاتی و تحقیقات شهرسازی و معماری، وزارت مسکن و شهرسازی، تهران.
4
ـ پورمحمدی، محمدرضا (1382)، «برنامهریزی کاربری اراضی شهر»، انتشارات سمت، چاپ اول، تهران.
5
ـ حاجی خانی، غلامرضا؛ صالحی، اسماعیل (1372)، «معیارهای شهرسازی برای ایده شهر سالم»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، جلد 2.
6
ـ دانشگاه علوم پزشکی بابل (1387).
7
ـ رهنما، محمدرحیم؛ عباسزاده، غلامرضا (1387)، «اصول، مبانی و مدلهای سنجش فرم کالبدی شهر، چاپ اول، انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد،
8
ـ زیاری، کرامتاله؛ جانبابانژاد، محمدحسین (1391)، «اصول و معیارهای شهر سالم»، نشریه علمی و فنی سازمان جغرافیایی (سپهر)، دوره بیست و یکم، شماره هشتادو دوم.
9
ـ سازمان تجهیز و توسعه مدارس کشور.
10
ـ شفیعی، سعید (1386)، «جامعه سالم، شهر سالم، بحثی در ساختار شهری و اجتماعی»، انتشارات راد نواندیش، چاپ اول.
11
ـ شیخی، محمدتقی (1378)، «دیدگاهای نوین در مدیریت شهر سالم تحلیلی جامعهشناسی»، مجموعه مقالات اولین همایش مدیریت توسعه پایدار در نواحی شهری، تبریز دانشگاه تبریز.
12
ـ شیعه، اسماعیل (1385)، «مقدمهای بر مبانی برنامهریزی شهری»، انتشارات دانشگاه علم و صنعت،چاپ شانزدهم، تهران.
13
ـ شیرانی، حسین (1382)، «ساماندهی مکان»، انتشارات آذرخش، چاپ اول، تهران.
14
صالح طبری، محمد (1378)، «بابل سرزمین طلای سبز»، انتشارات فکرروز، چاپ اول.
15
ـ فرید، یداله (1375)، «جغرافیا و شهرشناسی»، انتشارات دانشگاه تبریز، چاپ اول.
16
ـ قرخلو، مهدی؛ جانبابانژاد طوری، محمدحسین (1387)، «استانداردها و مقررات کاربردی در زمینه کاشت درختان و طراحی فضای سبز در سطح شهر»، نشریه علمی و فنی سازمان جغرافیایی (سپهر)، دوره هفدهم، شماره شصت و پنجم، ص 37.
17
ـ قلمی، علیرضا (1387)، «از مدینه فاضله تا شهر سالم، معاونت امور اجتماعی»، فرهنگی دفتر مطالعات و برنامهریزی شهری شهرداری منطقه 20، صص 34-33.
18
ـ عبادی، جاوید (1378)، «ساماندهی بافت قدیم شهر ری به منظور ایجاد شهر سالم»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، ص 114.
19
ـ مجنونیان، هنریک (1374)، «مباحثی پیرامون پارکها، فضای سبز و تفرجگاها»، انتشارات سازمان پارکها و فضای سبز شهر تهران، چاپ اول، تابستان.
20
ـ مرکز آمار ایران، سرشماری نفوس و مسکن شهرستان بابل، 1385-1335.
21
ـ مرکز آمار ایران (1385)، «سالنامه آماری استان مازندران».
22
ـ مرکز آمار ایران ( 1385)، «سرشماری نفوس و مسکن شهرستان بابل».
23
ـ ملکشاهی، غلامرضا (1379)، «بابل شهر بهار نارنج»، نشر سرچشمه، تهران.
24
ـ مهندسان مشاور و معماری و شهرسازی زیستا (1379)، «طرح جامع بابل وزارت مسکن و شهرسازی»، ص 271.
25
ـ مهندسان مشاور و معماری و شهرسازی زیستا (1381)، «برداشتهای وضع موجود»، طرح تفضیلی شهر بابل، وزارت مسکن و شهرسازی، ص 20 .
26
-Barton, Hugh, Claire, Mitchan, Ccatherine, Tsourou (2003), “Healthy Urban Planning Practice: Expreince of European Cities”, Report WHO City Action Group on Healthy Urban Planning, WHO Regional Office for Europ, Copenhagen.
27
-Crombie, D. Regeneration (1992), “Toronto Waterfront and The Sustainable City, Final Report, Ottowa, Ministry of Supply and Services, p 18.
28
-De L eeuw, E, (1998), “Sense and Nonsense in Healthy City Evaluation”, Paper Presented at the International Conference on Healthy Cities, Athens, WHO Collaborating Centre for Research on Healthy Cities, University of Maastricht, Maastricht,, p 231.
29
-Gomans, Marleen, Springett, Jane, (1997), “From Project to Policy: Healthy Cities as a Mechanism for Policy Change for Health”, Faculty of Health Sciences, University of Maastricht.
30
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیلی بر نگرش دانشجویان نسبت به تغییرات اقلیمی (مطالعه موردی: دانشجویان استان مازندران)
هدف از پژوهش حاضر، تحلیل شناخت دانشجویان نسبت به تغییرات اقلیمی و عوامل اجتماعی موثر بر آن میباشد. برای انجام این پژوهش، از روش پیمایش استفاده شده و در آن، تعداد 187 نفر از دانشجویان دانشگاههای دولتی استان مازندران، با روش نمونهگیری طبقهای، برای تحقیق انتخاب گردیدند. دادههای لازم، از طریق پرسشنامه گردآوری و سپس با استفاده از نرمافزار آماری SPSS پردازش شد. نتایج تحقیق نشان داد که سطح دانش نظری و کاربردی دانشجویان نسبت به تغییرات اقلیم بالا بوده و بین منابع اطلاعاتی و کارایی شخصی و دانش تغییر اقلیم دانشجویان رابطه وجود داشته است. یافتههای تحقیق نشان داد که تفاوت معنیداری بین سطح شناخت و جنسیت و محل سکونت دانشجویان وجود نداشته و دانش تغییر اقلیم دانشجویان برحسب دانشکده نیز متفاوت بوده است. بدین ترتیب، یافتههای تحقیق بیانگر ضرورت ارایه آموزش زیستمحیطی با تأکید بر تغییرات اقلیم) به دانشجویان بوده و بر این اساس، پیشنهاد شده است تا در برنامه درسی کلیه رشتههای غیرمرتبط نیز، مسائل مربوط به تغییر اقلیم و شیوههای مقابله با آن گنجانده شود.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4474_b5a5656412beeda48486b694275d4d15.pdf
2016-01-21
171
187
تغییر اقلیم
دانش نظری و کاربردی
آموزش عالی
استان مازندران
صادق
صالحی
1
جامعه شناسی محیط زیست، دانشگاه مازندران
LEAD_AUTHOR
کریم
سلیمانی
2
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
LEAD_AUTHOR
زهرا
پازکی نژاد
3
مطالعات جوانان، دانشگاه مازندران
LEAD_AUTHOR
ـ بری، جان (1380)، «محیط زیست و نظریه اجتماعی»، ترجمه حسن پویان و نیره توکلی، تهران: انتشارات سازمان حفاظت محیط زیست.
1
ـ پازکینژاد، زهرا (1391)، «بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر شناخت دانشجویان نسبت به تغییرات جهانی آب و هوا»، پایاننامه دوره کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران.
2
ـ پروانه، بهروز؛ شهارخوندی، منصور و نظری، نجمالدین (1390)، «تعیین وضعیت آسایش اقلیمی در مقیاس دههای بر اساس شاخصهای زیست اقلیمی (مطالعه موردی: شهر الیگودرز)»، آمایش محیط، سال چهاردهم، شماره چهارم، صص: 117-142.
3
ـ خوشاخلاق، فرامرز؛ نگهبان، سعید؛ روشن، غلامرضا و باغبانی، حمیدرضا (1389)، «بررسی نقش و تأثیر تغییر اقلیم بر روی اقلیم آسایش شهر یزد با استفاده از مدل اوانز (EVANZ)»، جغرافیا و توسعه، سال هشتم، شماره 20،صص: 12-1.
4
ـ حسنوند، عباس؛ سلیمانی تبار، مریم و یزدانپناه، حجتالله (1390)، «تبیین فضایی میزان آسایش اقلیمی استان لرستان بر اساس شاخص TCI»، فصلنامه برنامهریزی فضایی، سال اول، شماره اول، صص: 121-144.
5
ـ سازمان حفاظت از محیط زیست ایران (10/1/92)، : http:// www.doe.ir.
6
ـ ساتن، فیلیپ، (1392)، «درآمدی بر جامعهشناسی محیط زیست»، ترجمه صادق صالحی، تهران: انتشارات سمت.
7
ـ شمسیپور، علیاکبر؛ بشیریان، فاطـمه و عیسینژاد، محمد (1391)، «تـقویم آسایش اقلیمی دورههای آموزشی نیروی دریایی راهبردی در بندر چابهار»، همایش ملی توسعه سواحل حکمرانی و اقتدار نیرو دریایی جمهوری اسلامی ایران، چابهار، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار.
8
ـ صالحی، صادق و پازوکینژاد، زهرا (1390)، «تحلیل کیفی ارزشهای زیست محیطی دو نسل (دهه 1330 و 1370)»، اولین همایش برنامهریزی و مدیریت محیط زیست، دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران، (12-11 بهمن 1390) .
9
ـ صالحی، صادق؛ سلیمانی، کریم و زهرا پازکینژاد (1391)، «تحلیل کیفی نگرش دانشجویان نسبت به تغییر آب و هوا»، سومین همایش بینالمللی گاهشناسی درختی و تغییر اقلیم، دانشگاه علوم کشاورزی ساری، مازندران، ساری.
10
ـ علیجانی، بهلول (1390)، «تحلیل فضایی دماها و بارشهای بحرانی روزانه در ایران»،نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، جلد هفدهم، شماره 20، صص: 30-9.
11
ـ گندمکار، امیر (1390)، «تعیین شاخص اقلیم آسایش گردشگری شهرستان نائین با استفاده از GIS»، پژوهشهای نو در جغرافیا انسانی، سال سوم، شماره سوم، 93-101.
12
-Aminrad, Z., Azizi, M., Wahab, M., (2010), “Environmental Awareness and Attitude among Iranian Students in Malaysian Universities”, Environment Asia, No. 3: 1-10.
13
-Cardwell, F., (2011), “Knowledge, Attitudes and Practices of Global EnvironmentChange and Health: Toward Sustainable Behavior Change?” Thesis, Published by University McMaster, PP: 11-142.
14
-Clark, C. (2009), “Global Warming: An Assessment of Knowledge, Attitudes and Practices at RhodesUniversity”, Graham’s Town, 2 (3), PP: 28-34.
15
-Dankelman, I., (2002), “Climate Change: learning from gender analysis and women’s experience of organizing for sustainable development”, Gender and Development, Vol. 10, No.2, PP: 21-29.
16
-Dunlap, R.E, (1998), “Laid Perceptions of Global Risk: Public Views of Global Warming in Cross-National Context”, International Sociology, 13(4), PP: 473-498.
17
-Hills, P, (2008), “Perceptions of Global Climate Change: A Study of University Students in Hong Kong”, PhD Thesis, University of Hong Kong”, PP: 1-56., See also URL http://hdl.handle.net/10722/54631.
18
-Jones, H., 2007), “Engaging Student with Sustainable Issues”, Planet, No. 18, PP; 40-44.
19
-Kellstedt, P.M,(2008), “Personal Efficacy, The Information Environment and Attitudes Toward Global Warming and Climate Change in The United states”, Risk Analysis, 28 (1) ,PP: 113-126.
20
-Lazaro, A. (2010), “Perceptions of Climate Change Risks and Mitigation Behaviors: Understanding Inconsistencies between Representations and Actions”, Journal of Risk Research, 9 (3), PP: 265-281.
21
-Environmental Education Association of North America (2011), “Developing a framework for assessing environmental literacy”, NSF, Washington.
22
-Semenza, J., Hall, D., Wilson, D. and Sailor, D. (2008), “Public Perception of Climate Change: Voluntary Mitigation and Barriers to Behavior”, American Journal of Preventive Medicine, 35 (5), PP: 479-487.
23
-Spellman, G., Field, K., and Sinclair (2003), “Assessing UK higher education students’ awareness of global climate change”, Weather, 58(10), PP: 212-219.
24
-Schmidt, J.E. (2007), “From intentions to Actions: The Role of Awareness on College Students UW-L”, Journal of Undergraduate Research, 5(2), PP: 1-4.
25
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیلی بر تغییرات کاربری زمین شهری با استفاده از مدل تحول زمین، نمونه موردی شهر تبریز
توسعه پراکنده شهری و تغییرات کاربری اراضی پیرامونی شهرها، از چالشهای اساسی در برنامهریزی شهری در دهههای اخیر بوده و مدلسازی این تغییرات، بهعنوان یک ابزار کارآمد برای برنامهریزان، اقتصاددانان، اکولوژیستها و طرفداران محیط زیست جهت بررسی تغییرات آتی توسعه شهری محسوب میگردد. این مقاله مدل تحول زمین را بهمنظور بررسی توسعه شهری آتی تبریز، بر پایه شبکههای عصبی مصنوعی و سیستم اطلاعات جغرافیایی مورد استفاده قرار داده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی–تحلیلی است و دادههای مورد نیاز از تصاویر ماهوارهای، نقشههای کاربری اراضی شهری و طرحهای مصوب شهری تبریز استخراج گردیده است، از نرمافزارهای ERDAS imaging و ArcGIS برای آمادهسازی دادهها و تحلیل نتایج و مجموعه نرمافزاری LTM برای آموزش، تست، شبیهسازی و پیشبینی توسعه احتمالی استفاده شده است. نتایج حاصل از یادگیری مدل بین سالهای 1368 تا 1384 نشانگر آن بوده است که در این مدت 16 ساله، 21469 سل 50 در 50 مترمربع توسعه یافته است که با توسعه واقعی شهر مطابقت داشته و نشانگر یادگیری مناسب در شبکه میباشد. برای پیشبینی توسعه احتمالی شهر طرحهای فرادست شهری، جمعیت سال 1400 و سرانههای پیشنهادی برای شهر مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نقشه توسعه احتمالی نمایانگر این است که 22484 سل، برای سال 1400 مورد نیاز میباشد که بایستی برای توسعه آتی شهر اختصاص یابد. همچنین نتایج حاصل از مدل بیشترین توسعه شهر را در قسمتهای شمالغربی، شرق و جنوب شرق پیشبینی کرده است که این روند تخریب فضاهای سبز، اراضی کشاورزی پیرامون و تهدید محیط زیست شهری را بهبار خواهد آورد. براین اساس و با ادامه روند کنونی، 8437 هکتار از فضاهای سبز و اراضی پیرامون شهر تبریز به زیرساخت و ساز خواهد رفت. ادامه روند توسعه پراکنده نه تنها تخریب محیطهای اطراف شهری را بهدنبال خواهد داشت، بلکه باعث گسیختگی فضایی و اجتماعی شهر و افزایش هزینههای توسعه همچون راهاندازی زیرساختهای شهری خواهد شد.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4476_340ca85348d1b0736680685b2bc6be9f.pdf
2016-01-21
189
209
مدل تحول زمین
رشد پراکنده
تغییرات کاربری
زمین شهری
میرستار
صدرموسوی
1
گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
محمدرضا
پورمحمدی
2
گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
اکبر
رحیمی
akbar.rahimi@gmail.com
3
گروه آموزشی فضای سبز دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
ـ پناهی جلودار، قربان (1379)، «تحلیلی بر روند شهرنشینی در مادر شهرهای ایران»، مورد نمونه شهر تبریز، رساله کارشناسی ارشد، دانشگاه تبریز.
1
-Alberti, M. (2005), “The effects of urban patterns on ecosystem function”. Int. Region. Sci. Rev. 28 (2), 168-192.
2
-Almeida, Cláudia Maria de, (2003), “Spatial dynamic modeling as a planning tool: Simulation of urban land use change in Bauru and Piracicaba (SP), Brazil”, A Thesis of the PhD Program in Remote Sensing, / C. M. Almeida. – São José dos Campos: INPE.
3
-Atkinson, P., & Tatnall, A. (1997), “Neural networks in remote sensing”, International Journal of Remote Sensing, 18(4), 699-709.
4
-Babaian, R., Miyashita, H., Evans, R., Eshenbach, A., &Ramimrez, E. (1997), “Early detection program for prostate cancer: results and identification of high-risk patient population”, Urology, 37(3), 193-197.
5
-Batty, M., P. Longley. (1994). “Fractal Cities: A Geometryof Form and Function”, (Academic Press, San Diego).
6
-Boutt, D.F., Hyndman, D.W., Pijanowski, B.C., & Long, D.T. (2001), “Identifying potential land use derived solute sources to streambaseflow using ground watermodel sand GIS”,. Groundwater, 39(1), 24-34.
7
-Bronstert, A., Niehoff, D., Bürger, G. (2002), “Effects of climate and land-use change on stormrunoff generation: present knowledge and modeling capabilities”, Hydrol.Process. 16, 509-529.
8
-Brown, D.G., Duh, J.D., &Drzyzga, S. (2000), “Estimating error in an analysis of forest fragmentation change using North American Landscape Characterization (NALC) Data”, Remote Sensing of Environment, 71, 106-117.
9
-Brown, D.G., Lusch, D.P., & Duda, K.A. (1998), “Supervised classification of glaciated landscape types using digital elevation data”, Geomorphology, 21(3-4), 233-250.
10
-Brown, D.G., Pijanowski, B.C., & Duh, J.D. (2001), “Modeling the relationships between land-use and land-cover on private lands in the Upper Midwest”, USA. Journal of Environmental Management, 59, 247-263.
11
-Cameron, I., Lyons, T.J., Kenworthy, J.R. (2004), “Trends in vehicle kilometres of travel in world cities, 1960-1990: underlying drivers and policy responses”m Transp. Policy 11, 287-298.
12
-Carlson, T.N. (2004), “Analysis and prediction of surface runoff in an urbanizing water-shed using satellite imagery”, J. Am. Water Resour, Assoc, 40 (4), 1087-1098.
13
-Drummond, S., Joshi, A., & Sudduth, K. (1998), “Application of neural networks: precision farming”, IEEE Transactions on Neural Networks, 211-215.
14
-Ewing, R., Pendall, R., Chen, D. (2002), “Measuring Sprawl and its Impact” Smart Growth America, Washington, D.C.
15
Fishman, M., Barr, Dean S., &Loick, W.J. (1991), “Using neural nets in market analysis”, Technical Analysis of Stocks & Commodities, 4, 18-21.
16
-Fukushima, K., Miyake, S., & Takayuki, G. (1983), “Neocognitron: a neural network model for a mechanism of visual pattern recognition, IEEE Transactions on Systems”, Man, and Cybernetics, SMC, 13(5), 826–834.
17
-Hasse, J., & Lathrop, R.G.A. (2003), “Housing-unit level approach to characterizing residential sprawl”, Photogrammetric Engineering & Remote Sensing, 69, 1021–1030.
18
-Kahn, M.E. (2000), “The environmental impact of suburbanization”, J. Policy Anal. Man- age. 19 (4), 569-586.
19
-Lee, D. (1974), “Requiem for large-scale models”, Journal of the American Institute of Planners, 39(3): 163-178.
20
-Li, L., Sato, Y., Zhu, H. (2002), “Simulating Spatial Urban Expansion Based on a PhysicaProcess,” Landscape and Urban Planning, Vol. 64, No. 1-2, 67-76.
21
-Matthews, R., Gilbert, N., Roach, A., Polhill, G., Gotts, N. (2007), “Agent-based land-use models: a review of applications”, Landscape Ecology 22, 1447-1459.
22
-McCuen, R.H. (2003), “Smart growth: hydrologic perspective”, J. Prof. Iss. Eng. Ed. Pr. 129 (3), 151-154.
23
-Pijanowski, B.C., Brown, D. G., Shellito, B.A., & Manik, G.A. (2002), “Using neural networks and GIS to forecast land use changes: a land transformation model,” Computers, Environment and Urban Systems, 26(6), 553e575.
24
-Pijanowski, B.C., S.H. Gage, D.T. Long & W. C. Cooper. (2000), “A Land Transformation Model: Integrating Policy, Socioeconomics and Environmental Drivers using a Geographic Information System”; In Landscape Ecology: A Top down Approach, Larry Harris and James Sanderson eds.
25
-Pontius, R.G. (2002), “Statistical methods to partition effects of quantity and location during comparison of categorical maps at multiple resolutions”, Photogrammetric Engineering and Remote Sensing 68, 1041–1049.
26
-Ritter, N., Logan, T., & Bryant, N. (1988), “Integration of neural network technologies with geographic information systems”,. Proceedings of the GIS symposium: integrating technology and geoscience applications (pp. 102–103). Denver, Colorado. United States Geological Survey, Washington, DC.
27
-Skapura, D. (1996), “Building Neural Networks”, New York: ACMPress.
28
-Stow, D.A., & Chen, D.M. (2002), “Sensitivity of multi-temporal NOAA AVHRR data of an urbanizing region to land use/cover changes and misregistration”, Remote Sensing of Environment, 80, 297–307.
29
-Sullivan, W.C., Lovell, S.T. (2006), “Improving the visual quality of commercial development at the rural–urban fringe”, Landscape Urban Plan, 77, 152-166.
30
-Vakil-Baghmisheh, M.T. and Pavešic N. (2003), “A Fast simplified fuzzy ARTMAP network”, Neural Processing Letters, 17, 273.
31
-VanDaalen, C.E., Dresen, L., Janssen, M. (2002), “The roles of computer models in the environmental policy life cycle”, Environmental Science and Policy 5, 221–231.
32
-Verburg PH, de Nijs TCM, Ritsemavan Eck J, Visser H, de Jong K. (2004), “A method to analysesneighborhood characteristics of land use patterns”, Comput Environ Urban Syst 28: 667-690.
33
-Yuji, h. kazuhiko, t. and satoru, Q. (2005), “Urbanization linked with past agricultular land use patterns in the urban fring of deltaic asian mega-city: a case study in bonkok”, usa. Landscape and Urban Planning, vol 73, , 16-28
34
-Martinuzzi, S., William A., Olga, G., Gonzalez, M.R. (2007), “Land development, land use, and urban sprawl in Puerto Rico integrating remote sensing and population census data”, Landscape and Urban Planning 79, 288–297.
35
-Kumar Jat, M., Garg P.K., Khare, D. (2008), “Monitoring and modeling of urban sprawl using remote sensing and GIS techniques”, International Journal of Applied Earth Observation and Geo information 10, 26-43.
36
ORIGINAL_ARTICLE
آسیب شناسی و پهنه بندی لرزهای بافت شهری (مطالعه موردی: شهرک ولیعصر تبریز)
میانبافت شهری با لرزهخیزی و آسیبشناسی لرزهای، پیوندهای تنگاتنگی وجود دارد. بافت، نه تنها بهواسطه خصوصیات کالبدی، بلکه از طریق مولفههای غیرکالبدی (کارکردی)، در کنشی مکانمند، از قابلیت لرزهخیزی زمین متأثر شده و بر آن تأثیر میگذارد. این مقاله میکوشد، با روش توصیفی تحلیلی و استفاده از دادههای اسنادی و هشت شاخص (فاصله از گسل،کیفیت بنا، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیت، درجه محصوریت، کاربری زمین، سطح سرویس ترافیک و فاصله از مراکز درمانی) که در مدل تحلیل سلسلهمراتبی معکوس (IHWP) تحلیل شدهاند، سطوح و پهنههای آسیبپذیری لرزهای را در بافت شهرک ولیعصر تبریز شناسایی نماید. یافتهها نشان میدهد 54 درصد بافت شهرک در پهنه آسیبپذیری لرزهای قرار دارد. تراکم ساختمانی بالا، کمبود فضای سبز و باز، درجه محصوریت بالا و وجود کاربری تجاری، مشخصههای اصلی بافت، در پهنه آسیبپذیر و ریزپهنههای آن است. الگوی توزیع بافت و پهنههای آسیبپذیر، با موقعیت شریانهای اصلی (مخابرات، ولیعصر، شریعتی، اوحدی، معلم، فروغی، تختی، پرویناعتصامی، عارف، زند و جوانمهر)، بهویژه معابر فرعی (8-10متری) منتهی به این شریانها و کاربری غالب تجاری در بخش مرکزی (فلکه بزرگ و فلکه بازار) منطبق است. الگوی فضایی پهنهبندی لرزهای، جهتی شرقی غربی و مرکز پیرامون دارد. این الگو ضمن شکل دادن به جهت و شدت تغییرات آسیبپذیری، الگوی کلان آسیبشناسی و پهنهبندی لرزهای شهرک را در دو بخش بهوجود آورده است. نیمه شرقی، پهنهای است با ضریب خطر و آسیبپذیری پایین که پایدارترین بافتهای شهرک را در خود دارد. اما، نیمه غربی بیانگر ناپایداری لرزهای و آسیبپذیری زیاد و خیلی زیاد است. بخش مرکزی شهرک،کانون فضایی شدت لرزهای این پهنهها است.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4477_1edbc5ae2d012fda47b43f30099ac74b.pdf
2016-01-21
211
233
آسیب شناسی لرزهای
پهنه بندی
بافت شهری
مدلIHWP
شهرک ولیعصر تبریز
اسماعیل
علی اکبری
1
گروه جغرافیای سازمان مرکزی دانشگاه پیام نور
LEAD_AUTHOR
نفیسه السادات
میرایی
2
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
LEAD_AUTHOR
ـ احدنژاد روشنی، محسن؛ قراخانلو، مهدی؛ زیاری، کرامتالله (1389)، «مدلسازی آسیبپذیری ساختمانی شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش فرایند سلسله مراتبی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی- نمونه موردی شهر زنجان»، جغرافیا و توسعه، شماره 19، سال هشتم، صص 171-198.
1
ـ آژانس همکاریهای بینالمللی ژاپن، جایکا (1380)، «مطالعه ریز پهنهبندی لرزهای تهران بزرگ»، مرکز مطالعات زلزله و زیست محیطی تهران بزرگ، تهران.
2
ـ ابراهیمی، محسن (1371)، «محاسبه و تعدیل آسیبپذیری شهر تهران و نحوه برخورد با عوارض آن،» اولین کنفرانس بینالمللی بلایای طبیعی در مناطق شهری، دفتر مطالعات و برنامهریزی شهر تهران، شهرداری تهران.
3
ـ احمدی، حسن (1376)، «نقش شهرسازی در کاهش آسیبپذیری شهر»، مسکن و انقلاب، سال دوم، شماره 6، زمستان 1376، صص 24-29.
4
ـ انیسی، فاطمه (1392)، «برنامهریزی کاربری اراضی شهری با رویکرد مدیریت بحران مطالعه موردی: منطقه 12 تهران»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران.
5
ـ بحرینی، حسین (1380)، «ارزیابی و بازسازی سه شهر زلزلهزده ایران با تکیه بر تحلیل آسیبپذیری آن دربرابر زلزله»، جلد دوم گلبافت، مرکز مطالعه با سوانح طبیعی ایران، تهران.
6
ـ بحرینی، حسین (1378)، «نقش فرم، الگو و اندازه سکونتگاهها در کاهش خطرات ناشی از وقوع زلزله»، مرکز مقابله با سوانح طبیعی ایران، تهران.
7
ـ پورکرمانی، محسن؛ مهرآرین، مجید (1377)، «لرزهخیزی ایران»، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران.
8
ـ ترابی، کمال (1388)، «بررسی نقش شبکههای ارتباطی در کاهش اثرات ناشی از زلزله، مورد مطالعه: منطقه 6 شهرداری تهران با تأکید بر ناحیه1»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران.
9
ـ ترابی، کمال؛ مهدینژاد، عبدالحمید (1391)، «بررسی آسیبپذیری بدنه شبکههای ارتباطی شهرها در برابر حملات هوایی با استفاده از روش IHWP و GIS (منطقه شش تهران)»، علوم و فناوریهای پدافند غیرعامل، شماره 4، سال سوم، صص 295-303.
10
ـ جدلی، هلن (1372)، «ایمنی مناطق شهری در برابر خطرات زلزله، مجموعه مقالات هشتمین سمینار بینالمللی پیشبینی برای زلزله و راهبردهای مقابله با آثار زلزلههای آینده»، مرکز مطالعات مقابله باسوانح طبیعی ایران، تهران.
11
ـ حبیبی، کیومرث (1387)، «تعیین عوامل ساختمانی موثر در آسیبپذیری بافت کهن شهری زنجان با استفاده از GIS وFUZZY LOGIC»، هنرهای زیبا، سال دوازدهم، شماره 33، بهار 1387، صص 27 تا 36.
12
ـ حبیبی، کیومرث (1385)، «ارزیابی سیاستهای توسعه کالبدی، بهسازی و نوسازی بافتهای کهن شهری با استفاده از GIS»، رساله دکتری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
13
ـ خاکپور، براتعلی؛ زمردیان، محمد جعفر؛ صادقی، سلمان؛ مقدمی، احد (1390)، «تحلیل آسیب فیزیکی-کالبدی منطقه 9 شهر مشهد از دیدگاه زلزلهخیزی»، جغرافیا و توسعه ناحیهای، شماره 16، سال نهم، صص 1-34.
14
ـ خدابخش، محمدحسین (1390)، «بررسی میزان کارایی شبکههای ارتباطی در کاهش اثرات ناشی از زلزله- مورد مطالعه: مناطق یک و پنج طرح تفصیلی تبریز»، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند.
15
ـ زنگیآبادی، علی؛ محمدی، جمال؛ صفایی، همایون؛ قایدرحمتی، صفر (1387)، «تحلیل شاخصهای آسیبپذیری مساکن شهری در برابر خطر زلزله نمونه موردی: مساکن شهر اصفهان»، جغرافیا و توسعه، شماره 12، سال ششم، صص 61-79.
16
ـ شیعه، اسماعیل؛ حبیبی، کیومرث؛ ترابی، کمال (1388)، «بررسی آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی معکوس (IHWP) و GIS-مطالعه موردی منطقه 6 شهرداری تهران»، چهارمین کنگره بینالمللی جغرافیدانان جهان اسلام، زاهدان، دانشگاه دانشگاه سیستان و بلوچستان.
17
ـ قائدرحمتی، صفر؛ قانعی بافقی، روحالله (1391)، «تحلیل گسترش فضایی شهر تهران در افزایش آسیبپذیری ناشی از زلزله (دوره زمان گسترش فیزکی 200 سال اخیر)»، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره پیاپی 105، سال 27، شماره صفحه پیاپی 18218-18240.
18
ـ قربانی، حسین (1382)، «بررسی نارساییهای فروش تراکم در منطقه ولیعصر تبریز»، پایاننامه کارشناسی ارشد، مرکز آموزش سازمان مدیریت و برنامه ریزی، تبریز.
19
ـ محمدی احمدیانی، جمال؛ صحرائیان، زهرا؛ خسروی، فرامرز (1389)، «نقش عوامل موثر در آسیبپذیری کالبدی شهر جهرم در برابر زلزله»، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، شماره 17، سال دهم، صص 121-143.
20
ـ مرکز آمار ایران (1390)، «سرشماری سرشماری عمومی نفوس و مسکن»، تهران.
21
ـ مرکز مطالعات مقابله با سوانح طبیعی ایران،(1375)، «برنامهریزی کاربری زمین در مناطق زلزلهخیز (نمونه شهرهای لوشان، منجیل، رودبار)»، جلد یک، چاپ اول، تهران، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی.
22
ـ مرکز مطالعات مقابله با سوانح طبیعی ایران (1380)، «ارزیابی بازسازی سه شهر زلزله زده ایران با تاکید بر آسیبپذیری آن دربرابر زلزله (جلد دوم، گلباف)»، جلد اول، چاپ اول، تهران، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی.
23
منزوی، مهشید؛ سلیمانی، محمد؛ تولایی، سیمین؛ چاووشی، اسماعیل (1388)، «آسیب پذیری بافتهای فرسوده بخش مرکزی شهر تهران در برابر زلزله (مورد: منطقه 12)»، پژوهشهای جغرافیای انسانی، شماره 73، سال 40، صص 1-18.
24
موسوی، سیدهفاطمه (1384)، «تمهیدات شهرسازی به منظور کاهش آسیبپذیری شهر در برابر زلزله- نمونه مطالعه شهر چالوس»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران.
25
میرکوهی، محسن (1391)، «مکانیابی فضاهای چند منظوره در مناطق لرزهخیز کلانشهر تهران-مطالعه موردی: منطقه سیزده»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران.
26
ویسه، یدالله (1378)، «نگرشی بر مطالعات شهرسازی و برنامهریزی شهری در مناطق زلزلهخیز»، موسسه بینالمللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران.
27
یوسفنژاد، مرجانه،(1393)، «مکانیابی سامانه اسکان موقت در بافتهای آسیبپذیر شهری مطالعه موردی: منطقه 12 کلانشهر تهران»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران.
28
-Antonioni, G., Spandoni, G. & Cozzani, V. (2007), “A methodology for the quantitative risk, triggered by seismic events”, Journal of Hazardous Materials, assessment of major accidents.
29
-Cava, T.J. (2005), “GIS in emergency management”, Geographic Information Systems: Principle Techniques, 845-858
30
-Rashed, K., Weeks, J. (2003), “Assessing vulnerability to earthquake hazards through spatial International”, Journal of Geographic Information Science, Vol 17, No .6:547-576.
31
ORIGINAL_ARTICLE
ناحیه بندی آب و هوایی استان گیلان با روش های چندمتغیره
تقسیمبندیهای آب و هوایی و شناخت مهمترین عوامل و عناصر تأثیرگذار بر هر ناحیه یکی از راههای شناخت شناسنامه اقلیمی نواحی است. لذا برای شناخت اقلیم این استان پهنهبندی اقلیمی با روشهای نوین ناحیهبندی مانند: تحلیل عاملی و خوشهبندی انجام شد. بدین منظور تعداد 20 متغیر اقلیمی از 16 ایستگاه هواشناسی استان انتخاب گردید. سپس با استفاده از روش میانیابی IDW، ماتریس پهنهای دادهها به ابعاد 20×106 بهدست آمد و مبنای ناحیهبندی قرار گرفت. بررسی اقلیم استان با روش تحلیل عاملی نشان داد که اقلیم استان ساخته 2 عامل است. در ادامه، تحلیل خوشهای روی 2 عامل اقلیمی وجود 3 ناحیه اقلیمی را در استان نشان داد. این سه منطقه عبارتند از: الف- ناحیه معتدل و مرطوب، ب- کوهستانی، ج- نیمهمرطوب و سرد. یافتهها حاکی از آن است که دو عامل اول 44/99 درصد پراش متغیرهای اولیه را بیان میکنند. این عوامل عبارتند از: عامل رطوبتی– بارشی- بادی وعامل دما- ابرناکی که سهم هر کدام بهترتیب اهمیت 49/64، 95/34 درصد تغییرات میباشد.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4478_47156b58cc9e29e5282c8769bdbb7230.pdf
2016-01-21
235
251
طبقه بندی اقلیمی
تحلیل مولفه های اصلی
تحلیل خوشهای
غلام عباس
فلاح قالهری
1
گروه جغرافیا، دانشگاه حکیم سبزواری
LEAD_AUTHOR
مهدی
اسدی
mehdi69asadi@gmail.com
2
اقلیم شناسی، دانشگاه حکیم سبزواری
LEAD_AUTHOR
علیرضا
انتظاری
entezari@hsu.ac.ir
3
گروه جغرافیا، دانشگاه حکیم سبزواری
LEAD_AUTHOR
ـ اسماعلیان، مهدی (1385)، «راهنمای جامع 14»، نشر موسسه فرهنگی هنری دیباگران، تهران.
1
ـ امیراحمدی، ابوالقاسم و عباسنیا، محسن (1389)، «ناحیهبندی آب وهوایی استان اصفهان با استفاده از روشهای نوین آماری»، مجله مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، سال اول، شماره اول، صص 68-53.
2
ـ «تارنمای تالششناسی» http://www.taleshan.com/rezvanshahr2.htm
3
ـ جعفرپور،ابراهیم، (1371)، «اقلیمشناسی»، انتشارات دانشگاه تهران.
4
ـ حیدری، حسن و علیجانی، بهلول (1389)، «طبقهبندی اقلیمی ایران با استفاده از تکنیکهای آماری چند متغیره»، فصلنامه پژوهشهای جغرافیایی، شماره 37، صص 74-57.
5
ـ سلطانی، سعید؛ یغمایی، لیلا؛ خداقلی، مرتضی و صبوحی، راضیه (1389)، «پهنهبندی زیست اقلیمی استان چهار محال و بختیاری با استفاده از روشهای آماری چندمتغیره»، مجله علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی، علوم آب و خاک، سال چهاردهم، شماره پنجاه و چهارم، صص53-68.
6
ـ سلیقه، محمد و اسمعیلنژاد، مرتضی (1387)، «پهنهبندی اقلیمی استان سیستان و بلوچستان»، مجله جغرافیا و توسعه، شماره 12، صص 116-110.
7
ـ شیرانی، فرزانه، مزیدی، احمد و خداقلی مرتضی (1388)، «پـهنهبندی اقـلیمی استان یزد با روشهای نوین آماری چندمتغیره»، مجله جغرافیا و توسعه ناحیهای، شماره13، صص 157-139.
8
ـ علیجانی، بهلول (1385)، «اقلیمشناسی سینوپتیک»، انتشارات سمت، تهران.
9
ـ غیور، حسنعلی و منتظری، مجید (1383)، «پهنهبندی رژیم دمایی ایران با مولفههای مبنا و تحلیل خوشهای»، مجله جغرافیا و توسعه، شماره 4، صص32-26.
10
ـ کلاین، پل (1380)، «راهنمای آسان تحلیل عاملی»، ترجمه سیدجلال صدرالسادات و اصغر مینایی، انتشارات سمت، تهران.
11
ـ گرامی مطلق، علیرضا و شبانکاری، مهران (1385)، «پهنهبندی اقلیمی استان بوشهر» مجله پژوهشی دانشگاه اصفهان (علوم انسانی)، شماره 1، صص 210-187.
12
ـ گنجی، محمدحسن (1382)، «تقسیمات اقلیمی ایران»، بولتن علمی مرکز ملی اقلیمشناسی، جلد سوم، شماره اول، صص 41.
13
ـ مسعودیان، ابوالفضل (1382)، «نواحی اقلیمی ایران»، مجله جغرافیا و توسعه، شماره دوم، صص 175.
14
- Ehrendorfer, M. (1987), “A regionalization of Austria’s precipitation climate using principal component analysis”, J.Climatology. 7: 71–89.
15
-Fovel R.G. and M.C. Fovel (1993), “Climate zones ofcoterminous United States defined using cluster analysis”, Journal of Climate. 6: 2103-2135.
16
- Pauol, A., Knapp, g., Henri, D., Grissino-Mayer, g., Peter, T., Soul e. (2002), “Climatic Regionalization and the Spatio- Temporal Occurrence of Extreme Single-year Drought Events (1500-1998) in the Interior Pacific Northwest”, USA, Quaternary Research 58, 226-233.
17
- Shaw Gareth and Wheeler Dennis (1985), “Statistical Techniques in Geographical Analysis”, John Wiley g Sons Ltd.
18
- White, F.J. and Perry, A.H. (1989), “Classification of the climate of England and Wales based on agro climatic data”, International Journal of Climatology, 9, PP 271-291.
19
ORIGINAL_ARTICLE
جستاری پیرامون شناسایی، طبقه بندی و تحلیل سینوپتیک امواج گرمایی استان کرمان
امواج گرمایی از جمله مخاطرات مهم آب و هوایی دنیا خصوصاً ایران هستند و بهنظر میرسد وقوع آنها در سالهای اخیر بهواسطه تشدید گرمایش جهانی از فراوانی بیشتری نسبت به گذشته برخوردار شده است. پژوهش حاضر به بررسی کم و کیف وقوع و تحلیل سینوپتیک امواج گرمایی در استان کرمان پرداخته است. برای این کار ابتدا دادههای دمای بیشینه روزانه ماه ژوئیه (بهعنوان گرمترین ماه سال) 4 ایستگاه سینوپتیک کرمان، بم، انار و سیرجان در یک دوره آماری 24 ساله (1986-2009) از سازمان هواشناسی کشور اخذ و مورد استفاده قرار گرفتهاند. جهت طبقهبندی امواج گرمایی، دادههای دما استاندارد شده و بر اساس آن، آنومالیهای 0 تا 75/0 بهعنوان موج گرم، 75/0 تا 5/1 موج گرم شدید و بالاتر از 5/1 بهعنوان موج ابر گرم تعیین شدند. اعداد آستانه 2/41، 1/42 و 1/43 درجه سانتیگراد بهترتیب آستانه موج گرم، گرم شدید و ابر گرم برای مجموع ایستگاهها مورد محاسبه و حداقل تداوم آن دو روز مد نظر قرار گرفته است. بر این اساس در طی دوره آماری مورد مطالعه، 7 موج گرمایی مشخص شد که از بین آنها 3 موج گرم شدید و 1 موج ابر گرم شناسایی گردید. موج ابر گرم تیرماه 1377 جهت تحلیل سینوپتیک انتخاب شد. موج 3 روزه مذکور با میانگین دمایی 11/43 درجه سانتیگراد، شدیدترین موج گرمای استان کرمان در طول دوره آماری مورد مطالعه بوده است. نـتایج تحلیل سینوپتیک موج ابـر گرم نشان داد که استقرار کمفشار گنگ در سطح زمین و حاکمیت پرارتفاع جنب حارهای آزور در سطوح بالا و همچنین ضخامت زیاد جو بر روی منطقه مورد مطالعه، موجب فرونشینی هوای گرم و گرمایش بیش از حد سطح زمین شده و موج ابر گرم یاد شده را بهوجود آورده است.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4479_3796471baa871ee44d379a4facde1d4f.pdf
2016-01-21
253
277
موج گرما
طبقه بندی امواج گرمایی
موج ابر گرم
تحلیل سینوپتیک
استان کرمان
یوسف
قویدل رحیمی
1
آب و هواشناسی، گروه جغرافیای طبیعی دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
محمد
رضایی
2
آب و هواشناسی ماهواره ای دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
ـ احمدآبادی، علی، احمدی، محمد (1384)، «بررسی و شناخت الگوهای سینوپتیک تقویت امواج گرمایی روی ایران»، مجموعه مقالات کنفرانس اقلیم پزشکی همدان-ملایر، انجمن معلمان، صص 115-122.
1
ـ اسمعیلنژاد، مرتضی؛ خسروی، محمود؛ علیجانی، بهلول؛ مسعودیان، سیدابوالفضل (1392)، «شناسایی امواج گرمایی ایران» جغرافیا و توسعه، شماره 33، زمستان 1392، صص 39-54.
2
ـ براتی، غلامرضا؛ موسوی، سیدشفیع (1384)،«جابهجایی مکانی موجهای گرمای زمستانی در ایران»، جغرافیا و توسعه، سال سوم، شماره 5، بهار و تابستان 1384، صص41-52.
3
ـ حدادی، حسین (1388)، «تحلیل زمانی و مکانی امواج گرما در ایران»، پایاننامه کارشناسی ارشد اقلیم شناسی در برنامهریزی محیطی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، گروه جغرافیا، دانشگاه تربیت مدرس.
4
ـ رحیمزاده، فاطمه؛ عسگری، احمد؛ فتاحی، ابراهیم؛ محمدیان، نوشین؛ تقیپور، افسانه (1380). «روند نمایههای حدی اقلیمی دما در ایران طی دوره (1951-2003)»، تحقیقات جغرافیایی، شماره 93، صص 119-143.
5
ـ قویدل رحیمی،یوسف (1390)، «شناسایی، طبقهبندی و تحلیل سینوپتیک موج ابر گرم تابستان 1389 ایران»، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، شماره 3، صص85- 100.
6
ـ یزدانپناه، حجتالله؛ علیزاده، تیمور (1390)، «برآورد احتمال وقوع امواج گرمایی با دورههای تداوم مختلف در استان کرمان بهکمک زنجیره مارکوف»، تحقیقات جغرافیایی، سال 26 ، شماره سوم، صص51-72.
7
-Bell, M.; A. Giannini, E. Grover, M. Hopp, B. Lyon, A. Seth (2003). “Climate impact”, IRI Climate Digest (The Earth Institute). Retrieved 2006-07-28.
8
-Bibiana. S, Carolina, S. Vera, B., Liebmann (2006), “The Nature of a Heat Wave in Eastern Argentina Occurring during SALLJEX”, Monthly Weather Review, Vol. 135, no. 3, pp. 1165-1174.
9
-Chen, F; CKonrad, (2006), “A Synoptic climatology of summertime heat and humidity in the Piedmont region of North Carolina”, Journal of Applied Meteorology and Climatology, 45: 674-685.
10
-Feudale, L; J،Shukla، (2011), “Influence of sea surface temperature on the European heat wave of 2003 summer. Part I: An observational study،” Climate Dynamics, DOI 10.1007/s00382-010-0788-0.
11
-Fischera, Paul H. Brunekreef, Bert. Lebreta, Erik. (2005), “Air pollution related deaths during the 2003 heat wave in the Netherlands, Atmospheric Environment”, 38, 1083-1085.
12
-Frich, A.; L.V. Alexander, P. Della-Marta, B. Gleason, M. Haylock, A.M.G. Klein Tank, and T. Peterson (2002), “Observed coherent changes in climatic extremes during the second half of the twentieth century”, Climate Research, 19: 193-212.
13
-Hanson, C.; J., P., Palutikof; M., Livermore; L., Barring; M., Bindi; J., Corte-Real; R., Durao; C., Giannakopoulos; P., Good; T., Holt; Z., Kundzewicz; G., C., Leckebusch; M., Moriondo; M., Radziejewski; J., Santos; P., Schlyter; M., Schwarb; I., Stjernquist; U, Ulbrich (2007), “Modelling the impact of climate extremes: an overview of the MICE project”, Climatic Change, 81: 163-177.
14
-Hassan Ali Nasrallah, Elena Nieplova, Essa Ramadan (2004) “Warm season extreme temperature events in Kuwait”, Journal of Arid Environments, 56, 357–371.
15
-Kalkstein, L., S.S, Greene, D.M., Mills, A. Perrin, J .Jason P. Samenow, Cohen (2008), “Analog European Heat waves for U.S Cities To Analyze impacts on heat-Related mortality”, American Meteorological Society, 1-11.
16
-Laurence S. Kalkstein, J. Scott greene, David, m. Mills, A. Perrin, J. Jason P. Samenow, Cohen (2008), “Analog European Heat waves for U.S Cities to Analyze impacts on heat-Related mortality” American Meteorological Society: 1-11.
17
-Mary P. Naughton, Alden Henderson, Maria C. Mirabelli (2002), “Heat-Related Mortality During a 1999 Heat Wave in Chicago”, Published by Elsevier Science Inc. 0749-3797.
18
-Robine, Jean-Marie; SiuLan K. Cheung, Sophie Le Roy, Herman Van Oyen, Clare Griffiths, Jean-Pierre Michel, François Richard Herrmann (2008). “Death toll exceeded 70,000 in Europe during the summer of 2003”, Comptes Rendus Biologies 331 (2): 171–178.
19
-Smith, J. (2006), “Dictionary of weather and Climate, the Facts on File publications”, Market House Books Ltd, New York.
20
-Smoyer Karen E (1998), “A comparative analysis of heat waves and associated mortalityin St. Loui Missouri-1980 and 1995”, Int J Biometeorol ,42:44-50.
21
-Susanna, Conti. Masocco, Maria. Meli, Paola. Minelli, Giada. Palummeri, Ernesto. Solimini, Renata. Toccaceli, Virgilia. Vichi, Monica. (2007), “General and specific mortality among the elderly during the 2003 heat wave in Genoa (Italy)”, Environmental Research 103, 267–274.
22
- Trenberthk, Meehl J., Masters, J, Somerville, R., (2012), “Heat Waves and Climate Change, A Science Update from Climate Communication”.
23
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تطبیقی الگوی مجتمع های مسکونی ویلائی و آپارتمانی (مطالعه موردی شهر جدید سهند)
مقاله حاضر به بررسی تطبیقی الگوی مجتمعهای مسکونی ویلائی و آپارتمانی (متعارف) شهر جدید سهند میپردازد. این پژوهش یک مطالعه پیمایشی از نوع مقطعی و نمونهگیری آن بهروش تصادفی بود. برای گردآوری اطلاعات علاوه بر مشاهده، از پرسشنامه و مصاحبه حضوری در قالب سری منظم از سوالات بسته (مقیاس لیکرت) استفاده شد. 124 نفر از ساکنان خانوارهای واجد شرایط، حجم نمونه را تشکیل میدادند. سپس با استفاده از نرمافزار کامپیوتری SPSS: 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. دادههای بهدست آمده بهوسیله روشهای آماری توصیفی، آزمونهای تفاوت میانگین و آزمون همبستگی مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که بین متغیر شغل (003/0p=)، مدت اقامت (000/0p=)، ابعاد مسکن (003/0p=) و رضایت از واحد مسکونی (038/0p=) با امتیاز مربوط به الگوی مجتمع های مسکونی ویلائی و آپارتمانی اختلاف معنیداری وجود داشت (024/0=p و 5/1406=Mann-Whitney U). اختلاف امتیاز کل کیفیت الگوی مجتمعهای مسکونی ویلائی و آپارتمانی از نظر آماری معنیدار بود و میانگین امتیاز مساکن آپارتمانی نسبت به ساکنان مساکن ویلائی (516/87±804/15 به 216/90±604) بیشتر بود. گرچه بین امتیاز مربوط به بیانیههای هدف اول یعنی سازمان کالبدی و فضائی در هر دو الگوی مساکن ویلائی و آپارتمانی تفاوت معنیدار آماری مشاهده نشد، اما بین امتیاز مربوط به پاسخ بیانیههای هدف دوم (تأسیسات و تجهیزات) و سوم (ترافیک و دسترسی) دو گروه تفاوت آماری معنیداری وجود داشت (049/0=P) (03/0=P). بنابراین، اگر خواستهها و علایق ساکنان مورد توجه قرار گیرد، در آن صورت الگوی توسعه آپارتمانها بایستی دراولویت قرار گیرد. در عین حال در توسعه مساکن ویلائی، علاوه بر مدیریت و کنترل، بایستی مقوله تأسیسات و تجهیزات و دسترسی نیز مورد توجه قرار گیرد.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4480_15d16fc068c4972ce6002bfe9d894d00.pdf
2016-01-21
279
302
فضاهای باز
الگوی ویلائی و آپارتمانی
شهر جدید
سهند
رحمت
محمدزاده
1
گروه معماری دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
ـ اعتصام، ایرج (1374)، «بررسی تطبیقی معماری و شهرسازی معاصر ایران با اروپا»، مجموعه مقالات کنگره تاریخ معماری و شهرسازی ایران (جلد سوم)، ارگ بم - کرمان، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور، صص 110-89.
1
ـ اوستروفسکی، واستلاف (1371)، «شهرسازی معاصر»، ترجمه لادن اعتضادی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
2
ـ حبیبی، محسن (1389)، «از فرو ریختن باروها تا اندیشه شاهراهها»، نشریه صفه، دانشگاه شهید بهشتی تهران، صص 102-85.
3
ـ داعینژاد، فرامرز (1385)، «اصول و رهنمودهای طراحی و تجهیز فضای باز مجموعههای مسکونی بهمنظور پدافتد غیرعامل»، تهران: مرکز تحقیقات مسکن و شهرسازی.
4
ـ دلالپور محمدی، محمدرضا (1375)، «برخی ملاحظات برنامهریزی در بافت فیزیکی مجتمعهای مسکونی»، مجموعه مقالات سومین سمینار توسعه مسکن در ایران، تهران: انتشارات سازمان ملی زمین و مسکن، چاپ اول.
5
ـ سعیدنیا، احمد (1378)، «کتاب سبز "راهنمای شهرداریها» جلد چهارم: نظام مراکز شهری و فضاهای مسکونی، تهران: مرکز مطالعات برنامهریزی شهری - وزارت کشور.
6
ـ شوئنوئر، نوربرت (1380)، «مسکن، حومه و شهر»، ترجمه شهرام پوردیهیمی، تهران: انتشارات روزنه.
7
ـ عزیزی، محمدمهدی و ملکمحمدنژاد، صارم (1386)، «بررسی تطبیقی دو الگوی مجتمعهای مسکونی (متعارف و بلند مرتبه)»، مطالعه موردی: مجتمعهای مسکونی نور و اسکان تهران، نشریه هنرهای زیبا، شماره 32، صص 38-27.
8
ـ عینیفر، علیرضا (1384)، «نقش غالب الگوهای عام اولیه در طراحی محلههای مسکونی معاصر»، نشریه هنرهای زیبا، شماره 32، ص 50-39
9
ـ قاسمی، مروارید (1380)، «هویت بخشی به بافتهای مسکونی»، فصلنامه مدیریت شهری، سال دوم، شماره هشتم، صص77-62.
10
ـ لینچ، کوین (1376)، «تئوری شکل خوب شهر»، ترجمه حسین بحرینی، تهران: دانشگاه تهران.
11
ـ محمدزاده، رحمت (1390)، «بررسی کیفیت عوامل فضائی و کالبدی فضاهای باز مجتمع های مسکونی شهر جدید سهند»، تبریز: مدیریت امور طرح پژوهشی دانشگاه تبریز.
12
ـ محمدزاده، رحمت (1388)، «بررسی آثار مدرنیته غرب بر شهرسازی ایران»، تهران: نشریه صفه، دانشگاه شهید بهشتی تهران، صص 94-79.
13
- Chaira et al (1995), “Time-Saver Standards for Residential Building Types”, McGraw Hill Published, New York.
14
-Biddulph Mike, (2007), “Interoduction to Residential Layout”, Published by Elsevier Limited.
15
-Schoenauer Norbert, (2000), “6000 Years of Housing”, WW, Norton and Company, Inc, Third Edition, New York.
16
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی روند تغییرات فـراوانی روزهای هـمراه با یخبندان های فراگیر و نیمه فراگیر ایران
در این پژوهش جهت شناسایی و آشکارسازی روند تغییرات فراوانی روزهای همراه با یخبندانهای فراگیر و نیمهفراگیر ایران، دادههای مربوط به دمای حداقل روزانه 663 ایستگاه هواشناسی همدید و اقلیمشناسی کشور برای بازه زمانی 1962 تا 2004 و برای ماههای اکتبر تا آوریل از سازمان هواشناسی کشور دریافت شد. پس از دریافت دادهها و آماده کردن پایگاه دادههای دمای حداقل کشور، نقشههای همدمای کشور برای هر روز از 1/1/1962 تا 31/12/2004 بهمدت 9116 روز بهروش کریگینگ میانیابی شد. در ادامه بر اساس یک اصل مکانی، یخبندانها به سه دسته یخبندانهای فراگیر (وقوع همزمان در بیش از 65 درصد از مساحت ایران)، یخبندانهای نیمهفراگیر (وقوع همزمان یخبندان در بین 25 تا 65 درصد از مساحت ایران) و یخبندانهای محلی (وقوع همزمان یخبندان در کمتر از 25 درصد از مساحت ایران) تقسیمبندی شدند. سپس با استفاده از دو روش تخمینگر شیب سنس و رگرسیون خطی فراوانی روزهای همراه با یخبندانهای فراگیر و نیمهفراگیر در سه مقیاس ماهانه، فصلی و سالانه بررسی شد.
نتایج نشان داد که روند تغییرات فراوانی روزهای همراه با یخبندانهای فراگیر ایران در ماههای دسامبر، ژانویه، فصل زمستان و سالانه دارای روند کاهشی معنادار از لحاظ آماری بوده است. اما برای فراوانی روزهای همراه با یخبندانهای نیمهفراگیر مشاهده شد که تنها در ماه ژانویه روند تغییرات معنادار بوده است و جهت تغییرات آن نیز مثبت بوده است. یعنی در طول 43 سال مورد مطالعه بر تعداد روزهای همراه با یخبندانهای نیمهفراگیر افزوده شده است. بنابراین زمانی که از تعداد یخبندانهای فراگیر در ماه ژانویه کاسته شده است از این طرف بر تعداد یخبندانهای نیمه فراگیر افزوده شده است. همین قانون برای دیگر مقیاسهای ماهانه، فصلی و سالانه نیز حکمفرما بوده است.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4481_cad68e23943f57e4cbf30c86e7c3ab78.pdf
2016-01-21
303
327
یخبندان فراگیر
یخبندان نیمه فراگیر
تخمینگر شیب سنس
رگرسیون خطی
ایران
روند
پیمان
محمودی
1
اقلیم شناسی، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان
LEAD_AUTHOR
محمود
خسروی
khosravi@gep.usb.ac.ir
2
اقلیم شناسی، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان
LEAD_AUTHOR
سیدابوالفضل
مسعودیان
porcista@yahoo.ie
3
اقلیم شناسی، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان
LEAD_AUTHOR
بهلول
علیجانی
bralijani@yahoo.com
4
اقلیم شناسی و مدیر قطب علمی تحلیل فضای مخاطرات محیطی، دانشگاه تربیت معلم، تهران
LEAD_AUTHOR
ـ اسماعیلی، رضا؛ حبیبی نوخندان، مجید و غلامعباس فلاح قالهری (1389)، «ارزیابی تغییرات طول دوره رشد و یخبندان ناشی از نوسانات اقلیمی مطالعه موردی: خراسان رضوی»، پژوهشهای جغرافیای طبیعی، شماره 73، پاییز، صص 82-69.
1
ـ اسماعیلی، رضا؛ عطائی، هوشمند و غلامعباس فلاح قالهری (1390)، «ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر مکان توسعه دو گونه هسته دار بادام و زردآلو (مطالعه موردی: خراسان رضوی)»، نشریه دانش کشاورزی و تولید پایدار، جلد 2/21، شماره 1، صص 162-145.
2
ـ جهانبخش، سعید و سیما ترابی (1383)، «بررسی و پیشبینی تغییرات دما و بارش در ایران»، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره 74، صص 125-104.
3
ـ حجام، سهراب؛ خوشخو، یونس؛ شمسالدین وندی، ر. (1387). «تحلیل روند تغییرات بارندگیهای فصلی و سالانه چند ایستگاه منتخب در حوزه مرکزی ایران با استفاده از روشهای ناپارامتری»، پژوهشهای جغرافیائی، شماره 64، تابستان، صص 168-157.
4
ـ دارند، محمد (1390)، «تحلیل همدید سرماهای فرین ایرا»ن، رساله دکتری اقلیمشناسی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامهریزی، دانشگاه اصفهان، 122 ص.
5
ـ رحیمزاده، فاطمه و احمد عسکری (1383)، «نگرشی بر تفاوت نرخ افزایش دمای حداقل و حداکثر و کاهش دمای شبانه روزی دما در کشور»، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره 73، صص 171-155.
6
ـ رزمی، رباب (1389)، «تـغییر رژیم بارنـدگی آذربایجان ایران»، پایاننامه کارشـناسی ارشـد اقلیمشناسی، به راهنمایی دکتر حسین عساکره، دانشگاه زنجان، 185 ص.
7
ـ صداقت کردار، عبدا... و فاطمه رحیمزاده (1386)، «تغییرات طول دوره رشد گیاهی در نیمه دوم قرن بیستم در کشور. فصلنامه پژوهش و سازندگی، شماره 75، تابستان، صص 193-182.
8
ـ عزیزی، قاسم و محمود روشنی (1387)، «مطالعه تغییر اقلیم در سواحل جنوبی دریای خزر به روش من - کندال»، پژوهشهای جغرافیائی، شماره 64، تابستان، صص 28-13.
9
ـ علیجانی، بهلول؛ محمودی، پیمان؛ عبدالجبار چوگان (1392)، «بررسی روند تغییرات بارشهای سالانه و فصلی ایران با استفاده از روش ناپارامتریک «برآوردکننده شیب سنس». پژوهشهای اقلیمشناسی (پذیرش قطعی و در نوبت چاپ).
10
ـ علیجانی، بهلول، پیمان محمودی و علی پناهی (1390)، «مطالعه جابجایی هستههای زمانی و مکانی دماهای حداقل در غرب و شمالغرب ایران»، مجله جغرافیا و برنامهریزی محیطی، سال 22، شماره پیاپی 41، شماره 1، صص 68-53.
11
ـ علیجانی، بهلول؛ نجار سلیقه، محمد؛ محمودی، پیمان و الهبخش ریگی چاهی (1389)، «بررسی تغییرات کمینهها و بیشینههای سالانه دما در ایران»، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، دوره 24، شماره 98، صص 20-1.
12
ـ کوچکی، عوض، حمیدرضا شریفی و اسکندر زند (1377)، «پیامدهای اکولوژیکی تغییر اقلیم»، چاپ اول، انتشارات جهاد دانشگاهی دانشگاه فردوسی مشهد، 343 ص.
13
ـ محمدی، حسین و فرحناز تقوی (1384)، «روند شاخصهای حدی دما و بارش در تهران»، پژوهشهای جغرافیایی، شماره 53، پائیز، صص 172-151.
14
ـ مسعودیان، سیدابوالفضل (1383)، «بررسی روند دمای ایران در نیم سده گذشته. فصلنامه جغرافیا و توسعه»، شماره 2، صص 184-171.
15
- Baron, W.R., G.A. Gordon, H.W. Borns, D.C. Smith (1984), “Frost-free record reconstruction for Eastern Massachusetts”, 1733-1980.Journal of Climate and Applied Meteorology, Volume 23, Issue 2, pages 317-319.
16
-Brinkmann, W.A.R. (1979), “Growing season length as an indicator of climatic variations?” Climate Change, Volume 2, Number 2, pages 127-138.
17
-Brown, J.A. (1976), “Shortening of growing season in the US Corn belt”, Nature, 260, pages 420-421.
18
-Cooter, E.J., & S.K. Leduc (1995), “Recent frost date trends in the Northern-Eastern USA.” International Journal of Climatology, Volume 15, Issue 1, pages 65-75.
19
-DeGaetano, A.T. (1996), “Recent trends in maximum and minimum temperature Threshold Exceedences in the northeastern United States”, Journal of Climate, Volume 9, Issue 7, pages 1646-1660.
20
-Easterling, D. R., J.L. Evans, P.Ya. Groisman, T.R. Karl, K.E. Kunkel, &P. Ambenje (2000), “Observed variability and trends in extreme climate events: A brief review”, Bulletin of the American Meteorological Society, Volume 81, Number 3, pages 417-426.
21
-Heino, R., F. Brazdi, E. Forland, H. Toumenvirta, H. Alexandersson, M. Bbeniston, C. Pfister, M. Rebetez, S. Roesner, G. Rosenhagen, &J. Wibig (1999), “Progress in the study of climatic extremes in Northern and Central Europe, Climate Change, Volume 42, Number 1, pages 151-181.
22
-Jaagus, J., &A. Ahas (2000), “Space-time variations of climatic seasons and their correlation with the phonological development of nature in Estonia”, Climate Research, Volume 15, pages 207-219.
23
-Menzel, A., & P. Fabian (1999), “Growing season extended in Europe”, Nature, 397, page 659.
24
-Parmesan, C., T.L. Root, &M.R. Willig (2000), “Impacts of extreme weather and climate on terrestrial biota”, Bulletin of the American Meteorological Society, Volume 81, Number 3, pages 443-450.
25
-Robeson, S.M. (2002), “Increasing growing- season Length in Illinois during the 20th century”, Climate Change, Volume 52, Number 12, pages 219-238.
26
-Salinger, M.J., &G.M. Griffits (2001), “Trends in New Zealand daily temperature and rainfall extremes”, International Journal of Climatology, Volume 21, Issue 12, pages 1437-1452.
27
-Schwartz, M.D., & B.E. Reiter (2000), “Changes in North American spring”, International Journal of Climatology, Volume 20, Issue 8, pages 929-932.
28
-Sen, P.K., (1968), “Estimates of the regression coefficient based on Kendall’s Tau”, Journal of the American Statistical Association. 63. pp 1379-1389.
29
-Sharrate, B.S. (1992), “Growing season trends in the Alaskan climate record”, Arctic, Volume 45, Number 2, pages 124-127.
30
-Skages, R.H., & D.G. Baker (1985), “Fluctuations in the length of the growing season in Minnesota”, Climate Change, Volume 7, Number 4, pages 403-414.
31
-Thiel, H. (1950), “Arank-invariant method of linear and polynomial regression analysis: part 3”, Proceeding of Koninalijke Nederlandse Akademie van Weinenschatpen A. 53, pp 1397-1412.
32
-Zhai, P., A. Sun, F. Ren, X. Liu, B. Gao, &Q. Zhang (1999), Changes of climate extremes in China, Climate Change, Volume 42, Number 1, pages 203-218.
33
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی و سنجش مقالات مجله جغرافیا و برنامه ریزی طی سال های 1389-1393 در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام ISC
ظرفیت علمی هر کشور، یکی از شاخصهای اصلی توسعه پایدار آن کشور بهشمار میآید. پیشرفت و ارتقای این توان مستلزم بهبود وضعیت تولیدات و انتشارات علمی آن کشور است. این نوشتار به بررسی وضعیت انتشارات علمی مجله جغرافیا و برنامهریزی در سالهای 1389-1393 میپردازد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و بهروش پیمایشی انجام گرفته است. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که در پنج سال مورد بررسی 201 مقاله به چاپ رسیده که از این تعداد 87 درصد مقالات به صورت چند نویسندگی است و مشارکت نویسندگان بیشتر بهصورت درونموسسهای میباشد. میانگین درجه همکاری نویسندگان 87/0 و میانگین شاخص همکاری 53/2 است و نشان میدهد روابط همتالیفی بین نویسندگان مجله بسیار قوی است که در این میان بیشترین درصد همکاری بین دو و سه نویسنده دیده میشود. دانشگاه تبریز با 97 مقاله حدود 50 درصد مقالات مجله را به خود اختصاص داده و پرکارترین موسسه شناخته شده است.
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4482_cbe8d0e89fb09904401818f479539cf2.pdf
2016-01-21
329
344
مجله جغرافیا و برنامه ریزی
تولید علم
علم-سنجی
روابط هم تالیفی
فاطمه
علی نژاد چمازکتی
1
مرکز منطقه ای اطلاع رسانی علوم و فناوری
LEAD_AUTHOR
سعیده
میرحق جو لنگرودی
2
مرکز منطقهای اطلاعرسانی علوم و فناوری
LEAD_AUTHOR
ـ آجی فیروکی، ایزولا؛ بارل، کیو؛ تگ، ژان (1386)، «ضریب همکاری: مقیاسی برای اندازهگیری میزان همکاری در تحقیقات»، پژوهشنامه پردازش و مدیریت اطلاعات، مترجم: عبدالحسین فرج پهلو، شماره 1-2، سال 23، 171-185.
1
ـ اسدی، مریم؛ جولایی، سمیه؛ ثقفی، سامان؛ بذرافشان، اعظم (1392)، «همکاریهای علمی و شبکههای همتألیفی در تولیدات علمی دانشگاه صنعتیشریف در طول سالهای 2005-2010، فصلنامه مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات، شماره 1، سال 24، 167-186.
2
ـ اسدی، مریم؛ ثقفی، سامان(1392)، «بررسی میزان همتالیفی پژوهشگران ایرانی در حوزه فنی و مهندسی در سالهای 1990 تا 2010»، فصلنامه آموزش مهندسی ایران، شماره 55، سال 14، 111-134.
3
ـ حیدری، معصومه؛ صفوی، زینب (1391)، «ضریب همکاری گروهی نویسندگان مقالات مجله پژوهش در پزشکی»، پژوهشدر پزشکی، شماره 2، سال 36، 109-113.
4
ـ دیدهگاه، فرشته؛ عرفانمنش، محمدامین؛ پرتو، پردیس(1390)، «کارنامه همکاری علمی ایران و کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی طی سالهای 1900 تا 2008»، فصلنامه مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات، شماره 2، سال 22، 94-108.
5
ـ پاپی، زینب؛ نوشینفرد، فاطمه (1393)، «الگوی همتالیفی پژوهشگران ایرانی حوزه سمشناسی در پایگاه موسسه اطلاعات علمی 1991 تا 2011»، مدیریت اطلاعات سلامت، شماره 1، سال 11، 49-59.
6
ـ رحیمی، ماریه؛ فتاحی، رحمتالله(1386)، «همکاری علمی و تولید اطلاعات: نگاهی به مفاهیم و الگوهای رایج در تولید علمی مشترک»، فصلنامه مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات، شماره 3، سال 18، 235-248.
7
ـ رسولآبادی، مسعود؛ حیدری، عطاءالله؛ زارعی، مژده؛ خضری، ادیب؛ غریبی، فردین (1394)، «الگوی همکاری علمی در مقالات نمایه شده دانشگاه علوم پزشکی کردستان در بانک استنادی اسکوپوس از سال 2010 تا 2014»، مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سال 20، 105-112.
8
ـ قهنویه، حسن؛ موحدی، فریده؛ یارمحمدیان، محمدحسین؛ عجمی، سیما (1390)، «تحلیل محتوایی و استنادی مقالات چاپ شده در مجله علمی پژوهشی مدیریت اطلاعات سلامت»، مدیریتاطلاعاتسلامت، شماره 1، سال 8، 86-96.
9
ـ کومار، کریشان (1374)، «روشهای پژوهش در کتابداری و اطلاعرسانی»، مترجم: فاطمه رهادوست، تهران، کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.
10
ـ محمدی، مسعود؛ قاضی میرسعید، جواد؛ آقایی، عباس؛ رستگاریمهر، بابک؛ کلبادی نژاد، کمیل؛ احسانی چیمه، الهام؛ محبوبی، محمد (1393)، «رابطه میزان همکاری گروهی با تعداد استناد به مقالات چاپ شده در مجلات انگلیسی زبان وزارت بهداشت نمایه شده در Web of Science (11-2005)، ماهنامهعلمیپژوهشیدانشگاهعلومپزشکیکرمانشاه، شماره 12، سال 18، 715-725.
11
ـ مقصودی، مجتبی؛ دوستدار، رضا (1392)، «تحلیل توصیفی و استنادی مقالات پژوهشنامه علوم سیاسی»، پژوهشنامه علوم سیاسی، شماره 1، سال 9، 33-59.
12
ـ نوکاریزی، محسن؛ زینلی چهکند، اکرم (1391)، «تحلیل کمی تولیدات اعضای هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد از سال 2000 تا 2010»، پژوهشنامه کتابداری و اطلاعرسانی، شماره 2، سال2، 98-73.
13
ـ افشار، مینا؛ عبدالمجید، امیرحسین؛ دانش، فرشید (1388)، «میزان استنادات و مشارکت گروهی نویسندگان مقالات مجله پژوهش در علوم پزشکی»،مدیریت اطلاعات سلامت، شماره 2، سال 6، 123-132.
14
-Lee, K.; Brownstein, JS.; Mills, RG.; Kohane, IS. (2010), “Does collocation inform the impact of collaboration?”, PLUS ONE, Vol 5, No 12, pp1-6.
15
-Dunder H.; Lewis R. (1998), “Determinant of research productivy in higher education”, Research in Higher Education, Vol. 9, No 6, pp 607-31.
16
-Hart RL. (2000), “Collaborative publication by university librarians: An exploratory study”, Journal of Academic Librarianship, No 26, 94-99.
17
-Hill, K. (2006(, “University in the US National Innovation System”, Arizona State University, pp 10-22.
18
-Chen, S.R.; Chiu, W.T.; HO Y.S. (2006), “Asthma in children: mapping the literature by bibliometrics analysis”, Revue Française d 'Allergologie et d' Immunologie Clinique, Vol 45, No. 6, pp 442-446.
19
-Cho, Ch.Ch; Hu, M.W; Liu, M.Ch. (2010), “Improvements in productivity based on co-authorship: A case study of published articles in China”, Scientometrics, No 85, pp 463-470.
20
ORIGINAL_ARTICLE
Abstract
Abstract
Scientific capacity is one of the key factors contributing to sustainable development in a country. The development of scientific capacity requires improvement in scientific publication and productions. This study aimed to investigate the publishing condition of the articles in the Journal of Geography and Planning during 2010-2014. The study adopted a descriptive method and survey design. The results showed that the Journal has published a number of 201 articles over the studied period. Of the published articles, 87% were co-authored by multiple writers. The co-authorship was mostly in the form of intra-institutional contribution. The mean score of collaboration degree was 0.87 while the mean score of collaboration index was shown to be 2.53, which indicates strong co-authorship relations among the Journal contributors. The highest collaboration percentage was observed between two and three authors. With 97 articles, the authors affiliated with Tabriz University published about 50% of articles in the Journal. Thus, Tabriz University was the most prolific institution.
Keywords: Journal of Geography and Planning, Scientific production, Scientometrics, Co-authorship.
ract
https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_4483_4b9b1d76cf03bcac3e64531d261d4907.pdf
2016-01-21
345
362
Abstract