نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

• یوسف قویدل رحیمی ¹
• منوچهر فرج زاده اصل ²
• مسعود صالحیان ²

¹ گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس

² دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

 





 





دما به منزله‌ی یکی از مهم‌ترین شاخص­های آب‌وهوایی است که وضعیت کلی هوای یک منطقه را نشان می‌دهد و کمتر دست‌خوش تغییر واقع می‌شود و مستقل از زمان است. تغییر اقلیم و افزایش دما یکی از مسایل مهم زیست ‌محیطی است که در سالهای اخیر مطالعات زیادی در مورد آنها انجام شده است با توجه به موقعیت ایران در کمربند خشک نیمکره شمالی و خطراتی که در پی تغییر اقلیم کشور ما را تهدید می­کند شناخت تاثیر گازهای گلخانه­ای و بویژه دی اکسید کربن اهمیت بالایی دارد. در این تحقیق داده­های دمای حداکثر فصلی 17 ایستگاه سینوپتیک کشور با داده گاز دی اکسید کربن در طول دوره آماری 1975 تا 2010 با استفاده از روش همبستگی پیرسون مورد تحلیل آماری قرار گرفت. همچنین نمودار تغییرات دما و دی اکسید کربن ایستگاه­های با بیشترین ضریب همبستگی ترسیم و سپس نقشه­های توزیع فضایی ضرایب همبستگی ترسیم و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که فصل زمستان با 14 ایستگاه دارای همبستگی در سطح معناداری، فصل تابستان با 10 ایستگاه و فصل بهار با 2 ایستگاه به ترتیب بیشترین تاثیر را از دی اکسید کربن پذیرفته اند. همچنین ارتباطی بین دمای حداکثر فصل پاییز و دی اکسید کربن مشاهده نشده است. نتایج تحلیل فضایی نیز حاکی از آن است که مناطق مرکزی و جنوب شرق کشور بیشترین تاثیر را از این گاز داشته اند و دمای این مناطق روند افزایشی را بویژه در زمستان و تابستان داشته اشت.

کلیدواژه‌ها

• دمای حداکثر
• دی اکسید کربن
• تغییر اقلیم
• ایران

موضوعات

• آب و هواشناسی

عنوان مقاله [English]

The Analysis of CO2 role in oscillations of Seasonal maximum temperature in Iran

نویسندگان [English]

• Yousef Ghavidel Rahimi ¹
• Manuchehr Farajzadeh ²
• masood salehian ²

چکیده [English]

Nowadays, Climate change is a hot topic engaging the scientists around the world as a cause for future human and environmental crises. It has been generally accepted that the main cause for climate change should be increases in the content of atmospheric carbon dioxide due to excessive burning of fossil fuels, esp. in industrial countries.
In the 19th century, scientists realized that gases in the atmosphere cause a "greenhouse effect" which affects the planet's temperature. These scientists were interested chiefly in the possibility that a lower level of carbon dioxide gas might explain the ice ages of the distant past. At the turn of the century, Svante Arrhenius calculated that emissions from human industry might someday bring a global warming. Other scientists dismissed his idea as faulty. In 1938, G.S. Callendar argued that the level of carbon dioxide was climbing and raising global temperature, but most scientists found his arguments implausible. It was almost by chance that a few researchers in the 1950s discovered that global warming truly was possible. In the early 1960s, C.D. Keeling measured the level of carbon dioxide in the atmosphere: it was rising fast. Researchers began to take an interest, struggling to understand how the level of carbon dioxide had changed in the past, and how the level was influenced by chemical and biological forces. They found that the gas plays a crucial role in climate change, so that the rising level could gravely affect our future.

کلیدواژه‌ها [English]

• Maximum temperature
• Carbon dioxide
• Climate Change
• Iran