برنامه ریزی شهری
موسی کمانرودی کجوری؛ کمال رسولی؛ اسماعیل عیسی زاده
چکیده
افزایش بیرویه شهرها و رشد ناموزون آنها به دلیل رشد طبیعی جمعیت و مهاجرتهای بیرویه، یکی از مشکلات اساسی شبکه شهری ایران است. شهرها به گونههای مختلفی از جمله توسعه درونی یا درونزا، توسعه شهری متصل یا پیوسته و توسعه شهری منفصل رشد میکنند. اما مسئله دارای اهمیت، چگونگی شکلگیری رشد و توسعه کالبدی و میزان و نحوه گسترش شهرهاست ...
بیشتر
افزایش بیرویه شهرها و رشد ناموزون آنها به دلیل رشد طبیعی جمعیت و مهاجرتهای بیرویه، یکی از مشکلات اساسی شبکه شهری ایران است. شهرها به گونههای مختلفی از جمله توسعه درونی یا درونزا، توسعه شهری متصل یا پیوسته و توسعه شهری منفصل رشد میکنند. اما مسئله دارای اهمیت، چگونگی شکلگیری رشد و توسعه کالبدی و میزان و نحوه گسترش شهرهاست که پیامدهای اقتصادی – اجتماعی و به ویژه محیطزیستی گوناگونی را به همراه داشته است. هدف مقاله حاضر بررسی و تحلیل عوامل موثر بر گسترش کالبدی شهر پیرانشهر و پیامدهای محیطزیستی آن به منظور توسعه آتی شهر و کنترل و هدایت عوامل و نیروهای تعیینکننده آن می باشد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای تحلیل عاملی، تحلیل رگرسیون چند متغیره (با کاربرد نرمافزار SPSS)، و همچنین استفاده از تصاویر ماهوارهای لندست 8 و مدل کراس تب در سالهای 1365 تا 1395 در دو دوره پانزده ساله برای شهر پیرانشهر انجام شد و با استفاده از تکنیکهای پردازش تصاویر ماهوارهای و سیستم اطلاعات جغرافیایی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفتهاند. نتایج این مقاله نشان می دهد که مساحت ساخته شده شهر پیرانشهر از 144 هکتار در سال 1365 به 77/958 هکتار در سال 1395 رسیده است که نشاندهنده گسترش کالبدی 5/6 برابر برای این شهر است که این گسترش کالبدی نتیجه افزایش جمعیت (رشد طبیعی – مهاجرت) و تغییر کاربری اراضی (کشاورزی، باغات؛ اراضی بایر)، به اراضی ساخته شده شهری بوده است.
برنامه ریزی شهری
موسی کمانرودی کجوری؛ طاهر پریزادی؛ ثریا باقری پلمی
چکیده
کاربری اراضی شهری را از نظر کارکرد و اثرات فضایی میتوان به دو نوع سازگار و ناسازگار تقسیم کرد. یکی از اصول و اهداف برنامهریزی کاربری زمین شهری، جانمایی مناسب کاربریها و جداسازی کاربریهای ناسازگار و سازگار از یکدیگر است. در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، اثر مستقیم و غیرمستقیم زندان اوین به عنوان یکی از کاربریهای ناسازگار در توسعه ...
بیشتر
کاربری اراضی شهری را از نظر کارکرد و اثرات فضایی میتوان به دو نوع سازگار و ناسازگار تقسیم کرد. یکی از اصول و اهداف برنامهریزی کاربری زمین شهری، جانمایی مناسب کاربریها و جداسازی کاربریهای ناسازگار و سازگار از یکدیگر است. در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، اثر مستقیم و غیرمستقیم زندان اوین به عنوان یکی از کاربریهای ناسازگار در توسعه فضایی محله اوین بررسی شده است. داده و اطلاعات این پژوهش به دو روش کتابخانهای (اسنادی) و پیمایشی جمعآوری گردید. در روش مطالعات اسنادی، از اسناد طرح جامع و تفصیلی شهر تهران و برنامه راهبردی توسعه محله اوین، و در مطالعات میدانی از روش پرسشگری از خانوارهای ساکن در محله اوین استفاده شده است. برای نمونهگیری این جامعه آماری، از روش نمونهگیری منظم (سیستماتیک) استفاده شده است. داده و اطلاعات تحقیق حاضر با استفاده از آزمون T-Test، ضریب همبستگی، ﻧﺮماﻓﺰار spss و آمار توصیفی پردازش شد. بر اساس نتایج این پژوهش، زندان اوین بهواسطه وضع ضوابط و مقررات طرحهای جامع و تفصیلی و ایجاد محدودیت در نوع کاربری و میزان تراکم ساختمانی (بهصورت مستقیم) و کارکرد انتظامی و اثرات اجتماعی و روانی ناشی از آن (بهصورت غیرمستقیم)، موجب کاهش تقاضای سکونت، قیمت زمین و مسکن و سرمایهگذاری ساختمانی در محله اوین شده است.