برنامه ریزی روستایی
داوود مهدوی؛ عبدالرضا رکن الدین افتخاری؛ حمدالله سجاسی قیداری
دوره 20، شماره 56 ، مرداد 1395، ، صفحه 275-300
چکیده
در دهههای اخیر گردشگری بهویژه در مناطق روستایی از اهمیت قابل توجهی در زمینه تنوع بخشی اقتصادی، حفظ میراث طبیعی و تاریخی- فرهنگی پیدا کرده است. در این میان اهمیت آثار تاریخی- فرهنگی موجود در روستاها بهعنوان میراث تمدنی از جایگاه ویژهای برخوردار بوده و سبب جذب گردشگران زیادی به مقصدهای دارای چنین پتانسیلهایی میشود. ...
بیشتر
در دهههای اخیر گردشگری بهویژه در مناطق روستایی از اهمیت قابل توجهی در زمینه تنوع بخشی اقتصادی، حفظ میراث طبیعی و تاریخی- فرهنگی پیدا کرده است. در این میان اهمیت آثار تاریخی- فرهنگی موجود در روستاها بهعنوان میراث تمدنی از جایگاه ویژهای برخوردار بوده و سبب جذب گردشگران زیادی به مقصدهای دارای چنین پتانسیلهایی میشود. لذا بهرهگیری از این پتانسیلها نیازمند طرّاحی، راهبردهای مناسب و ویژه این نواحی از سوی برنامهریزان و مدیران گردشگری است. لذا این پژوهش با هدف تدوین راهبرد مناسب برای توسعه پایدار گردشگری در روستاهای مورد مطالعه در پی پاسخگویی به این سؤال اساسی است که راهبرد مناسب برای توسعه پایدار گردشگری در روستاهای تاریخی- فرهنگی کشور کدام است؟ بر این اساس، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و شیوه پیمایشی و مدل تحلیلی SWOC و ماتریس ارزیابی QSPM به ارائه راهبردهای مناسب در قالب سه گروه مشارکتکننده مردم، گردشگران و مسئولان در 7 روستای تاریخی- فرهنگی ایران پرداخته است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارائه راهبرد مطلوب توسعه گردشگری روستایی، از روش تحلیلی سواک استفاده شده است. با توجّه به نتایج بهدست آمده از نظرات جامعههای نمونه راهبرد تدافعی بهعنوان راهبرد کانونی برای توسعه گردشگری روستایی در روستاهای مورد مطالعه میباشد.