پهنه بندی آسیب پذیری شهرستان اردبیل در برابر خطر زلزله

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی

2 گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

خطر زلزله همواره بر جوامع بشری سایه افکنده و خسارات جبران‌ناپذیری به این جوامع وارد می‌کند. بنابراین آمادگی برای مقابله با این بحران با شناسایی نقاط آسیب‌پذیر و رفع آن‌ها در کاهش خسارات ناشی از زلزله مؤثر است. در این میان شهرستان اردبیل با توجه به وجود گسل‌های متعدد، نقاط لرزه‌خیز، عدم رعایت استاندارد‌ها و غیره، از این قاعده مستثنی نمی‌باشد. بر این اساس، پژوهش حاضر به دنبال سنجش و ارزیابی آسیب‌پذیری شهرستان اردبیل در برابر خطر زلزله، می‌باشد. بدین منظور ابتدا با بررسی منابع پژوهشی مرتبط با موضوع، برخی از مهمترین عوامل مؤثر بر وقوع این پدیده، به عنوان متغیر‌های مستقل تهیه شد. ارزش‌گذاری و استاندارد‌سازی لایه‌ها، با استفاده از تابع عضویت فازی و وزن‌دهی معیار‌ها، با بهره-گیری از روش کرتیک انجام گردید. در نهایت مدل‌سازی با استفاده از روش‌تصمیم‌گیری چند معیارۀ مارکوس صورت گرفت. نتایج مطالعه نشان داد، به ترتیب؛ عوامل فاصله از گسل، کاربری اراضی و فاصله از کانون زلزله، با ضریب وزنی 110/0، 104/0 و 102/0، بیشترین تأثیر‌گذاری را در رخداد زمین‌لرزه منطقه دارند. به علاوه با توجه به نتایج حاصل از پژوهش، 67/16 درصد، از کل شهرستان اردبیل، دارای پتانسیل آسیب‌پذیری زیاد و 27/30 درصد، دارای احتمال آسیب‌پذیری نسبتاً زیاد است. همچنین بر اساس نتایج پژوهش، شهر اردبیل از نظر میزان آسیب‌پذیری در برابر خطر زلزله، در سطح متوسط می‌باشد و شهرهای هیر و آراللو در طبقه آسیب‌پذیری زیاد و شهر ثمرین در پهنۀ آسیب‌پذیری نسبتاً زیاد قرار دارند. به علاوه، طبق یافته‌های پژوهش، 86/ 22 و 86/30 درصد از آبادی‌ها و روستا‌های شهرستان اردبیل، به ترتیب؛ در پهنه با آسیب‌پذیری زیاد و نسبتاً زیاد، 14/13 درصد در پهنه با آسیب‌پذیری متوسط و به ترتیب؛ 28/22 و 86/10 درصد در پهنه با آسیب‌پذیری نسبتاً کم و کم، زلزله قرار دارند.

تازه های تحقیق

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و پهنه­بندی آسیب­پذیری محدوده­های در معرض خطر وقوع زلزله در شهرستان اردبیل می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که عوامل فاصله از گسل، کاربری اراضی، فاصله از کانون زلزله­های پیشین با بیشترین وزن، به عنوان مهمترین عوامل تأثیرگذار در وقوع زلزله در منطقه مورد مطالعه می­باشند. گرچه عوامل متعددی در شکل­گیری نقاط بحرانی زلزله نقش دارند، امّا ویژگی­های فضایی خطوط گسل در تشدید آسیب­پذیری سکونتگاه­های جمعیتی شهرستان تأثیر به­سزایی دارد. بررسی­های نهایی نشان می­دهد که پهنه­های با آسیب­پذیری بالا، نزد یک به خطوط گسل هستند و به موازات فاصله گرفتن از خطوط گسل از شدّت خطر زلزله هم کاسته می­شود. ایمانی و پورخسروانی (1396) و آرامی و همکاران (1401)، نیز عامل فاصله از گسل را به به عنوان مهمترین عامل موثر در پهنه­‌بندی خطر لرزه­‌خیزی شهرستان اردبیل معرفی کرده­اند و بیان داشته اند، نواحی که در مجاورت گسل­های اصلی می­باشند، بیشتر در معرض خطر زلزله قرار دارند. لذا نتایج پژوهش حاضر با نتایج مطالعات پیشین انجام یافته، مطاقت و همخوانی بالایی دارد. به علاوه، تجزیه و تحلیل نقشه نهایی، با پوشش 67/16 درصدی پهنه­های با پتانسیل آسیب­پذیری زیاد و مساحت 27/30 درصدی پهنه­های دارای احتمال آسیب­پذیری نسبتاً زیاد، نشان­دهنده­ی آسیب­پذیری بالای منطقة مورد مطالعه، از لحاظ رخداد زمین­لرزه می­باشد و نواحی شمالی و جنوبی شهرستان، دارای بیشترین پتانسیل آسیب­پذیری در برابر خطر زلزله هستند. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش، شهر اردبیل در پهنه آسیب­پذیری متوسط زلزله قرار دارد. ولی شهرهای هیر و آراللو در طبقه آسیب­پذیری زیاد و شهر ثمرین در طبقه آسیب­پذیری نسبتاً زیاد، قرار دارند و استقرار یـافتن کـانون­هـای شـهری در پهنه­های آسیب­پذیر، این شهرها را در معرض تهدید و آسیب جدی قرار داده است.

با توجه به این امر که زلزله می­تواند خسارت­های جبران ناپذیر مالی و جانی به دنبال داشته باشد، لازم است تا سازمان­های متولی و مسئول از جمله؛ استانداری اردبیل، اداره کل مدیریت بحران، اداره کل راه و شهرسازی استان اردبیل، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، شهرداری­ها، به نتایج پژوهش حاضر توجه کنند و با انجام اقدامات مسئولانه و هم­افزایی لازم، اقدامات حفاظتی مناسب و البته کارشناسی شده توسط متخصصان، را در دستور کار خود قرار دهند. شایان ذکر می­باشد که پس از زلزله رخ داده در مورخۀ 10/12/1375 اردبیل هرچند اقداماتی برای ایمن­سازی مناطق مسکونی صورت گرفته است، امّا همچنان پس از گذشت ۲7 سال از آن فاجعه و علی­رغم قرار گرفتن، بخش اعظمی از شهرستان اردبیل، بر روی گسل یا در فاصله نزدیک به گسل، این شهرستان آمادگی لازم در برابر زلزله­های شدید را ندارد. بنابراین انجام اقداماتی، از جمله؛، جلوگیری از استقرار، صدور مجوز و ممانعت از ساخت‌وساز بر روی گسل‌ها، جلوگیری از استقرار و تمرکز سکونتگاه‌های شهری و روستایی در پهنه‌های با خطر بالا، تداوم و سرعت دادن به بحث مقاوم­سازی اماکن روستایی و حتی شهری، اصلاح ساختار و تراکم جمعیتی و ساختمانی در نواحی با پهنه آسیب پذیری بالا برای کاهش آسیب رسانی، آگاه‌سازی عمومی در راستای اقدامات پیشگیرانه قبل از وقوع حوادث، آموزش­های امدادی، دسترسی تمام سکونتگاه‌های شهری و روستایی به راه‌های ارتباطی و مراکز امدادرسان برای دسترسی سریع به مناطق بحرانی پس از وقوع زلزله، جهت کاهش آسیب‌های جانی و خسارات مالی ناشی از بحران زلزله در مراکز جمعیّتی شهرستان اردبیل، امری ضروری به نظر می­‌‌رسد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Vulnerability zoning of Ardabil city against earthquake risk

نویسندگان [English]

  • sayyad asghari 1
  • Elnaz Piroozi 2
1 Associate professor of Geomorghology, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil
2 Department of Natural Geography, Faculty of Social Sciences, University of Mohaghegh Ardabili
چکیده [English]

The danger of earthquakes causes irreparable damage to societies. Therefore, it is effective to prepare to deal with it by identifying vulnerable points. Ardabil City is not exempt from this rule due to the existence of many faults, seismic points, and non-compliance with standards. Based on this, the current research seeks to measure and evaluate the vulnerability of Ardabil City against the risk of earthquakes. For this purpose, first by examining research sources related to the subject, some of the most important factors affecting the occurrence of this phenomenon were prepared as independent variables. Valuation and standardization of the layers were done by using the fuzzy membership function and weighting of the criteria, using the CRITIC method. Finally, modeling was done using the MARCOS multi-criteria decision-making method. The results of the study showed, respectively; The factors of distance from the fault, land use, and distance from the earthquake center have the greatest influence on the occurrence of earthquakes in the region with the weight coefficient of 0.110, 0.104, and 0.102. In addition, according to the results of the research, 16.67% of the entire city of Ardabil has a high vulnerability potential and 30.27% has a relatively high vulnerability probability. Also, based on the results of the research, Ardabil city is at an average level in terms of the level of vulnerability to earthquake risk, the cities of Hir and Arallo are in the high vulnerability category and Somarin city is in the relatively high vulnerability zone. In addition, according to the findings of the research, 22.86 and 30.86 percent of the settlements and villages of Ardabil, respectively; In the area with high and relatively high vulnerability, 13.14% in the area with moderate vulnerability, and respectively; 22.28 and 10.86% are located in the area with relatively low and low earthquake vulnerability.

کلیدواژه‌ها [English]

  • hazard
  • earthquake
  • zoning
  • GIS

خطر زلزله همواره بر جوامع بشری سایه افکنده و خسارات جبران­ناپذیری به این جوامع وارد می­کند. بنابراین آمادگی برای مقابله با این بحران با شناسایی نقاط آسیب­پذیر و رفع آن­ها در کاهش خسارات ناشی از زلزله مؤثر است. در این میان شهرستان اردبیل با توجه به وجود گسل­های متعدد، نقاط لرزه­خیز، عدم رعایت استاندارد­ها و غیره، از این قاعده مستثنی نمی­باشد. بر این اساس، پژوهش حاضر به دنبال سنجش و ارزیابی آسیب­پذیری شهرستان اردبیل در برابر خطر زلزله، می­باشد. بدین منظور ابتدا با بررسی منابع پژوهشی مرتبط با موضوع، برخی از مهمترین عوامل مؤثر بر وقوع این پدیده، به عنوان متغیر­های مستقل تهیه شد. ارزش­گذاری و استاندارد­سازی لایه­ها، با استفاده از تابع عضویت فازی و وزن­دهی معیار­ها، با بهره­گیری از روش کرتیک انجام گردید. در نهایت مدل­سازی با استفاده از روش­تصمیم­گیری چند معیارۀ مارکوس صورت گرفت. نتایج مطالعه نشان داد، به ترتیب؛ عوامل فاصله از گسل، کاربری اراضی و فاصله از کانون زلزله، با ضریب وزنی 110/0، 104/0 و 102/0، بیشترین تأثیر­گذاری را در رخداد زمین­لرزه منطقه دارند. به علاوه با توجه به نتایج حاصل از پژوهش، 67/16 درصد، از کل شهرستان اردبیل، دارای پتانسیل آسیب­پذیری زیاد و 27/30 درصد، دارای احتمال آسیب­پذیری نسبتاً زیاد است. همچنین بر اساس نتایج پژوهش، شهر اردبیل از نظر میزان آسیب­پذیری در برابر خطر زلزله، در سطح متوسط می­باشد و شهرهای هیر و آراللو در طبقه آسیب­پذیری زیاد و شهر ثمرین در پهنۀ آسیب­پذیری نسبتاً زیاد قرار دارند. به علاوه، طبق یافته­های پژوهش، 86/ 22 و 86/30 درصد از آبادی­ها و روستا­های شهرستان اردبیل، به ترتیب؛ در پهنه با آسیب­پذیری زیاد و نسبتاً زیاد، 14/13 درصد در پهنه با آسیب­پذیری متوسط و به ترتیب؛ 28/22 و 86/10 درصد در پهنه با آسیب­پذیری نسبتاً کم و کم، زلزله قرار دارند.

احدنژاد‌روشتی محسن؛ تیموری اصغر؛ طهماسبی‌مقدم حسین؛ واعظ لیواری مهناز. (1399). تحلیل فضایی آسیب پذیری شبکه معابر شهری در برابر زلزله با رویکرد مدیریت بحران (مطالعه موردی: بخش مرکزی شهر زنجان)، مخاطرات محیط طبیعی، 9 (26): 90-77.
آرامی ابراهیم؛ ایمانی بهرام؛ خلیفه ابراهیم. (1401). اولویت­بندی سکونتگاه­های روستایی در معرض مخاطرات (مورد مطالعه: بخش مرکزی شهرستان اردبیل)، مطالعات جغرافیایی مناطق کوهستانی، 3 (1) 1: ۲۱۹-۲۳۶.
اسدی زینب، زارع مهدی. (1394). برآورد توان لرزه­زایی گسل­ها و ارزیابی بزرگای زمین­لرزه­های پیش از تاریخ از داده­های زمین­لغزش مطالعه موردی در دره نور (البرز مرکزی)، علوم زمین، 24 (95) 78-67.
اسفندیاری فریبا؛ غفاری گیلانده عطا؛ خداداد لطفی (1393). بررسی توان لرزه­زایی گسل‌ها و برآورد تلفات انسانی ناشی از زلزله در مناطق شهری مطالعه موردی: (شهر اردبیل)، پژوهش­های ژئومورفولوژی کمّی، 2 (4): 36-17.
اسمعیل‌پور مرضیه؛ لاله‌پور منیژه؛ ممقانی سمانه. (1401). ارزیابی میزان آسیب‌پذیری مساکن شهر تبریز در برابر مخاطره زلزله (مطالعه موردی: منطقه 10 شهرداری، نشریه علمی جغرافیا و برنامه‌ریزی، 26 (82): 27-48.
اصغری‌سراسکانرود صیاد؛ پیروزی الناز. (1401). ارزیابی مقایسه­‏ای الگوریتم­‏های تصمیم­‏گیری چند معیارهWLC ، OWA، VIKOR و MABAC  در پهنه­‏بندی خطر زمین­‏لغزش مطالعه موردی: حوضه گیوی­‏چای استان اردبیل، پژوهش­های جغرافیای طبیعی، 54 (1): 94-65.
آقایاری‌هیر محسن؛ ذاکری میاب کلثوم. (1395). ارزیابی ریسک زلزله مبتنی بر مخاطره و آسیب‌پذیری در نواحی روستایی مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان مرند، نشریه علمی جغرافیا و برنامه‌ریزی، 20 (57): 1-21.
ایمانی بهرام؛ پورخسروانی محسن. (1396). تحلیل فضایی پهنه‌های مخاطره آمیز شهرستان اردبیل، جغرافیا و برنامه­ریزی محیطی، 28 (2): 109-128.
پورمحمدی محمدرضا؛ کرمی محمدرضا. (1393). ترکیب مدل کرنل (KDE) و مدل AHP در ارزیابی خطر زلزله در بافت‌های حاشیه‌نشین و فرسوده شهری با کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، مطالعه موردی مناطق یک و پنج شهر تبریز، نشریه علمی جغرافیا و برنامه‌ریزی، 18 (50): 55-88.
پورمحمدی محمدرضا؛ مصیب­زاده علی. (1387). آسیب­پذیری شهرهای ایران در برابر زلزله و نقش مشارکت محله­ای در امداد­رسانی آن­ها، جغرافیا و توسعه، 6 (12): 144- 117.
جهانگیری عباس. (1400). انتخاب بهترین فرآیند تصفیه­‌ی فاضلاب در شهر فرمهین با استفاده از تصمیم­‌گیری چند شاخصه، تصمیم­گیری و تحقیق در عملیات، 6 (شماره ویژه): 1-11.
حسینی­خواه حسین؛ ضرابی اصغر. (1398). نقش مدل ترکیبی تصمیم گیری WASPAS در شناسایی پهنه­های لرزه­خیز (پژوهش موردی: مراکز جمعتی شهرستان بهمئی)، تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، 6 (2): ۱۴۷-1۶۴.
حیدری‌مظفر  مرتضی؛ تاج­بخشیان مرضیه. (1401). پهنه‌بندی آسیب‌پذیری سکونتگاه‌های شهرستان نهاوند در برابر زلزله، مخاطرات محیط طبیعی، 11 (34): 78-57.
خدادادی فاطمه؛ انتظاری مژگان؛ ساسان­پور فرزانه. (1399). تحلیل آسیب‌پذیری شهری در برابر مخاطره زلزله با روش ELECTRE FUZZY  (مطالعه موردی: کلان‌شهر کرج)، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 20 (56): ۱۱۳-۹۳.
خدادادی‌جید شاهین؛ پور‌زینعلی سعید. (1401). پهنه‌بندی لرزه‌ای شهر اردبیل با استفاده از تحلیل خطر قطعی و سیستم فازی، مهندسی عمران مدرس. 22 (2) :۴۳-۵۷.
داداش­زاده زهرا؛ گلی مختاری  لیلا؛ آراء هایده. (1393). کیاس فرسایشی و تحولات پیش‌بینی‌نشده چاله اردبیل، جغرافیا و برنامه­ریزی محیطی، 25 (3):  شماره 3: 242-231.
درویش­زاده  علی (1370). زمین شناسی ایران. تهران: نشر دانش­آموز (وابسته به انتشارات امیر کبیر).
رجبی معصومه؛ حجازی  میر­اسدالله؛ روستایی  شهرام؛ عالی نگین. (1397). پهنه­بندی آسیب­پذیری مخاطرات طبیعی و ژئومورفولوژیکی سکونتگاه­های روستایی شهرستان سقز (مطالعه موردی سیل و زلزله)، پژوهش­های ژئومورفولوژی کمّی، 7 (2): 195-183.
رجبی معصومه؛ سلیمانی ابوالفضل. (1391). تحلیل و ارزیابی ویژگی­های مورفوتکتونیکی و نئوتکتونیکی دامنه جنوبی کوهستان سبلان، جغرافیا و برنامه­ریزی، 17 (45): 120-97.
رحیمی‌شهید مجتبی؛ رحیمی نیما. (1396). پهنه‌بندی خطر زلزله با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله­مراتبی (AHP) و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان سمیرم، یافته‌های نوین زمین‌شناسی کاربردی، 11 (22): 109-118.
ریاحی وحید؛ موسوی مریم. (1400). سنجش میزان آسیب­پذیری سکونتگاه های روستایی در برابر زلزله (مورد مطالعه: دهستان پیان در شهرستان ایذه)، روستا و توسعه پایدار فضا، 2 (1): 19-1.
عابدینی موسی. (1392). بررسی سازند‌های مقر شهر توریستی سرعین با تأکید بر وضعیت توپوگرافی، تکتونیک و اقلیم جهت کاربری بهینه اراضی شهری با استفاده از GIS، جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، 24 (1): 68-51.
عابدینی موسی؛ ایرانی ویدا؛ اسفندیاری‌درآباد فریبا. (1401). بررسی اثرات ژئومورفولوژیکی تکتونیک فعال و پهنه­بندی خطر زمین­لرزه با تاکید بر توان لزره­زایی گسل­ها (مطالعه موردی: نمین، آستارا، تالش)، نشریه علمی جغرافیا و برنامه­ریزی، 26 (82): 160-145.
عابدینی موسی؛ سرمستی نادر. (1395). ارزیابی ضریب آسیب‌پذیری کلانشهر تبریز در برابر خطر زلزله و برآورد تلفات انسانی، جغرافیای طبیعی، 9 (32): 56-32.
عابدینی موسی؛ عشقی چهاربرج علی؛ علوی سعیده. (1401). ارزیابی میزان تاب‌آوری کالبدی شهر در سناریوهای مختلف زلزله نمونه موردی: منطقه شش شهر تهران. فضای جغرافیایی، ۲۲ (۷۸) :۱۹۱-۲۱۱.
عبدالهی­پور سراسکانرود ساناز؛ محجل محمد؛ سلگی علی؛ تقی­پور کریم. (1390). ساختار پایه فشاری جنوب خاوری گسل تبریز در کوه‌های بزقوش، سی‌امین گردهمایی علوم زمین (1 اسفند 1391، تهران): 8-1.
علوی سیدعلی؛ رمضان نژاد یاسر؛ فتاحی احدالله؛ خلیفه ابراهیم. (1394). پهنه­بندی فضایی سکونتگاه­های روستایی در معرض مخاطرات محیطی با استفاده از تکنیک تصمیم­گیری چند معیاره ویکور (مطالعه موردی: شهرستان تالش)، برنامه­ریزی منطقه­ای، 5 (20): 136-125.
غضنفرپور حسین؛ حسینی­خواه حسین؛ کمالی باغراهی اسماعیل. (1402). تحلیل ریسک و آسیب‌پذیری لرزه‌ای سکونتگاه‌های انسانی شهرستان باشت با استفاده از مدل دیماتل فازی و Gis، مخاطرات محیط طبیعی، 12 (35): 36-21.
فاطمی­عقدا سید‌محمود؛ باقری وحید؛ مهدویفر محمدرضا. (1393). پهنه­بندی زمین­لغزش‌های سرعین ناشی از زلزله۱۰ اسفند ۱۳۷۵، زمین­شناسی مهندسی، 8 (3): ۲۳۱۹-۲۳۴۶.
فتائی ابراهیم؛ ندایی گیلارلو سمیه؛ سیدصادقیان نسیم؛ سید صفویان تقی؛ صادقی رامین. (1391). ارزیابی کیفی آب‌های زیرزمینی چاه­های بهره­برداری دشت اردبیل، زمین‌شناسی محیط‌زیست، 6 (21): 76-65.
محمدی چنور؛ نظم‌فر حسین؛ اصغری سراسکانرود، صیاد. (1402). تحلیل وضعیت تاب‌آوری نهادی در برابر خطر زلزله در کلانشهر کرمانشاه، جغرافیا و مطالعات شهری و منطقه‌ای، 12 (45): 191-172.
محمدپور ابراهیم. (1398). مکان­یابی مراکز اسکان موقت شهر اردبیل بعد از وقوع زلزله با استفاده ازGIS ، فصلنامه پژوهش­های نوین علوم جغرافیایی، معماری و شهرسازی، 1 (21): 91-77.
مددی عقیل. (1384). بررسی عوامل مورفوژنز در دامنه شمال غربی تالش (باغروداغ) با تأکید بر مورفوتکتونیک و مورفودینامیک، رساله دکتری، اساتید راهنما: عبدالحمید رجایی و محمدحسین رضایی‌مقدم، دانشگاه تبریز.
معصومی محمدتقی؛ میلاد رجب­زاده‌نیارق. (1400). بررسی میزان آسیب‌پذیری شبکه معابر شهر اردبیل در برابر سوانح طبیعی (زلزله) (مطالعه موردی: خیابان امام خمینی‌شهر)، جغرافیا و مخاطرات محیطی، 10 (39): 161-141.
نبوی محمدحسن (1355). دیپاچه­ای بر زمین­شناسی ایران. تهران: انتشارات سازمان زمین­شناسی کشور.