نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی
نویسندگان
1 پژوهشگر پسادکتری آب و هواشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2 استاد گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی
3 پژوهشگر پسادکتری آب و هواشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
چکیده
تازه های تحقیق
پیشبینی تغییرات بارش بهمنظور برآورد میزان تغییرات آتی و انجام اقدامات مقتضی در راستای کاهش آثار نامطلوب تغییرات اقلیمی بر منابع آب و کشاورزی امری ضروری است. اهمیت پیشبینی این عنصر مهم اقلیمی در زمان مواجهه با فرینهایی همچون سیل و خشکسالی در مناطق مختلف جغرافیایی آشکار میگردد. هدف از پژوهش حاضر، واکاوی تغییرات بارش شمال غرب ایران طی دهههای آتی بر اساس مدلهای GCM بود. بدین منظور ابتدا بارش سالانه منطقه مطالعه با بهرهگیری از آزمون ناپارامتری من- کندال، برای دوره پایه ایستگاههای منتخب روندیابی شد. طبق نتایج حاصل، روند مجموع بارش سالانه در ایستگاههای تبریز، ارومیه و اردبیل، تکاب و مراغه طی سالهای اخیر منفی و کاهشی بوده است. در ایستگاه مشگینشهر، سردشت، ماکو، خلخال، سراب، جلفا و پارسآباد روند افزایشی در بارش سالانه رخ داده است. در مجموع، از بین 12 ایستگاه منتخب، تنها ایستگاه مراغه روند کاهشی معنادار در سطح اطمینان 95% داشته ولی در سایر ایستگاهها روند افزایشی و کاهشی موجود در سریها معنادار نبود. جهت شبیهسازی و پیشبینی وضعیت بارش شهرهای شمال غرب در آینده از جدیدترین سناریوهای انتشار که در گزارش ششم IPCC تدوین گردیده و تطابق مناسبتری با شرایط اقلیمی کره زمین دارد بهره گرفته شد و برای ریزمقیاسسازی، از ریزگردان SDSM استفاده شد. در راستای هدف پژوهش، ابتدا دقت و کارایی 2 مدل انتخابی GCM شامل: CanEsm5، MPI، در تولید دادههای بارش، با استفاده از 3 سنجه آماری شامل: (MSE)، (RMSE) و (MAE) ارزیابی شد. طبق نتایج، اگرچه میزان خطا در هر دو مدل نسبتاً بالا بود اما خطای مدل MPI نسبت به مدل CanEsm5 کمتر بود؛ اما با توجه به نزدیکی مقادیر خطا در هر دو مدل، دادههای پارامتر بارش برای آینده نزدیک (2043-2015) بر اساس هر 2 مدل تحت سناریوهای بینابین (SSP2-4.5) و بدبینانه (8.5-SSP5) برای ایستگاههای منتخب تولید شد و میزان تغییرات نسبت به دوره پایه ارزیابی گردید. طبق نتایج حاصل از پیشبینی بارش بر اساس هردو مدل برای آینده نزدیک (2043-2015)، میزان بارش تحت هر دو سناریوی بینابین (SSP2-4.5) و بدبینانه (8.5-SSP5)، بهویژه سناریوی 8.5- SSP5 در اغلب ایستگاهها کمتر از مقادیر مشاهداتی پایه پیشبینی شد. طبق پیشبینی انجام شده بر اساس هر دو مدل تحت سناریوی بینابین (SSP2-4.5) ایستگاههای مشگینشهر، سراب، پارسآباد، سردشت و جلفا اغلب در اواخر زمستان و اوایل بهار افزایش بارش و در تابستان و پاییز بالاترین درصد کاهش بارش را خواهند داشت در سایر ایستگاهها نیز اگرچه افزایش بارش پیشبینی نشد، لیکن کمترین درصد کاهش بارش ماهیانه در ماههای آخر زمستان و اوایل بهار و بیشترین درصد کاهش در ماههای مربوط به فصول تابستان و پاییز خواهد بود. بر اساس سناریوی 8.5-SSP5 بیشترین درصد کاهش بارش در مدل MPI به میزان 33% برای ایستگاههای جلفا، سردشت، مراغه و در مدل CanESM5 حدود 33 الی 35 درصد برای ایستگاههای جلفا، تکاب و ارومیه پیشبینی گردید. نتایج پژوهش حاضر با یافتههای اکثر مطالعات ارائه شده در بخش پیشینه هم سو بود. از جمله اینکه بارش در برخی ماههای سال افزایش و در برخی دیگر کاهش خواهد یافت (مسگری و همکاران (2022)، زارعی و همکاران (1397)، حیدری تاشه کبود و همکاران (1398)، کثیری و همکاران (1399)، داروند (1400)). در برخی ایستگاههای منطقه روند کاهشی بارش تأیید گردید (زارعیان (1401)، انصاری و همکاران (1401)، محمدی و همکاران (1400)، صی محمدی (1400)، جهانبخش (1400)) برخی از پژوهشگران افزایش بارش را در منطقه مورد مطالعه خود پیشبینی کردهاند (منون و همکاران (2013)، نیالور و همکاران (2019)، لی و همکاران (2020)، سانگ و همکاران (2016)، نوگوما و همکاران (2021)، کوی و همکاران (2021)). پژوهش حاضر نیز در بعضی ایستگاههای منطقه مورد مطالعه افزایش در برخی ماههای سال پیشبینی نمود. در مجموع طبق نتایج پژوهش حاضر طی دهههای آتی میزان کاهش محسوستر از افزایش بارش خواهد بود. همچنین برخی پژوهشگران از جمله زرین و داداشی رودباری (2021) و معصوم پور سماکوش و همکاران، عدم قطعیت مدلهای GCM در پیشبینی بارش را عنوان کردهاند. در پژوهش حاضر نیز چنین نتیجهگیری شد که هر دو مدل مورد مطالعه بارش منطقه را با خطای نسبتاً بالایی پیش بینی میکنند.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
The current research was carried out to analyze the changes in precipitation in northwest Iran during the coming decades based on GCM models. For this purpose, first, the precipitation of 1985-2014 was trended based on the Mann-Kendall test. Then, the daily precipitation data for each of the studied stations was simulated in SDSM6.1 software for 1985-2014. Then, under the scenarios (SSP2-4.5) and (SSP5-8.5) of CanEsm5 and MPI-ESMI-2HR models, the precipitation of 2015-2043 was predicted. To evaluate the performance of CMIP6 models and compare the basic and predicted values, MSE, RMSE, and MAE statistical measures were used. According to the results of the Man-Kendal test, the precipitation of the base period in the stations of Tabriz, Ardabil, Urmia, Takab, and Maragheh has a decreasing trend and in the stations of Meshginshahr, Sardasht, Mako, Khalkhal, Sarab, Jolfa, and Parsabad it has an increasing trend. Among the 12 investigated stations, only the Maragheh station had a significant decreasing trend. In other stations, precipitation trends were not significant. According to the predictions made based on the mentioned models, under the medium scenario (SSP 2-4.5), the precipitation will decrease in late winter and early spring. In other months, especially summer and autumn months, the percentage of precipitation will be higher. Based on the SSP5-8.5 scenario, the highest percentage of precipitation decrease in the MPI model was predicted by 33% in Jolfa, Sardasht, and Maragheh stations, and in the CanESM5 model, about 33-35% in Jolfa, Takab, and Urmia stations. According to the results, although both models predicted precipitation with a relatively high error, the MPI model had a lower error and more accuracy in predicting precipitation than the CanESM5 model.
کلیدواژهها [English]
پژوهش حاضر با هدف واکاوی تغییرات بارش شمال غرب ایران طی دهههای آتی بر اساس مدلهای GCM صورت گرفته است. بدین منظور، ابتدا بارش سالهای 2014-1985 بر اساس آزمون من- کندال روندیابی گردید. سپس دادههای روزانه بارش برای هر یک از ایستگاههای مورد مطالعه در نرمافزار SDSM6.1 برای 2014-1985 شبیهسازی شد. آنگاه تحت سناریوهای (SSP2-4.5) و (8.5-SSP5) مدلهای CanEsm5 و MPI-ESMI-2HR، بارش سالهای 2043-2015 پیشبینی شد. جهت ارزیابی عملکرد مدلهای CMIP6 و مقایسه مقادیر پایه و پیشبینیشده، از سنجههای آماری MSE،RMSE و MAE استفاده شد. بر اساس نتایج آزمون من- کندال، بارش دوره پایه در ایستگاههای تبریز، اردبیل، ارومیه، تکاب و مراغه دارای روند کاهشی و در ایستگاههای مشگینشهر، سردشت، ماکو، خلخال، سراب، جلفا و پارسآباد دارای روند افزایشی بود. از بین 12 ایستگاه مورد بررسی، فقط بارش ایستگاه مراغه روند کاهشی معنادار داشت. در سایر ایستگاهها روندهای بارش معنیدار نبود. بر اساس پیشبینیهای انجام شده بر اساس مدلهای مذکور، تحت سناریوی متوسط (SSP 2-4.5)، در اواخر زمستان و اوایل بهار، بارش کاهش خواهد یافت. در سایر ماهها بهویژه ماههای تابستان و پاییز، درصد کاهش بارش بیشتر خواهد بود. بر اساس سناریوی 8.5-SSP5، بیشترین درصد کاهش بارش در مدل MPI به میزان 33% در ایستگاههای جلفا، سردشت، مراغه و در مدل CanESM5 حدود 33 الی 35 درصد در ایستگاههای جلفا، تکاب و ارومیه پیشبینی گردید. طبق نتایج حاصل، اگرچه هر دو مدل، بارش را با خطای نسبتاً بالایی پیشبینی نمودند، لیکن مدل MPI نسبت به مدل CanESM5 خطای کمتر و دقت بیشتری در پیشبینی بارش داشت