برنامه ریزی شهری
میلاد بابائی الیاسی؛ شهرام کرمی پالنگری؛ سمیرا نخجوانی؛ صابر محمدپور
چکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی شکوفایی شهری بر زیست پذیری شهری در کلان‌شهر رشت می‌باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی - تحلیلی می‌باشد. جامعة آماری این پژوهش شامل کلیة شهروندان ساکن در شهر رشت است که تعداد آن‌ها براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ برابر با ۶۷۹۹۹۵ نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران حجم ...
بیشتر
هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی شکوفایی شهری بر زیست پذیری شهری در کلان‌شهر رشت می‌باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی - تحلیلی می‌باشد. جامعة آماری این پژوهش شامل کلیة شهروندان ساکن در شهر رشت است که تعداد آن‌ها براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ برابر با ۶۷۹۹۹۵ نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونة مورد نیاز ۳۸۴ نفر تعیین شد. پس از تکمیل پرسش‌نامه‌ها و داده‌های گردآوری شده، با استفاده از نرم افزارهای SPSS و EXCEL و آزمون‌های آماری T تک نمونه‌ای و رگرسیون چند متغیره جهت بررسی اثرات شکوفایی شهری بر زیست پذیری شهری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون T تک نمونه‌ای نشان می‌دهد، شهر رشت از نظر وضعیت شاخص‌های شکوفایی شهری و زیست پذیری در وضعیت مناسبی قرار ندارد. به گونه‌ای که از شش شاخص شکوفایی، فقط یک شاخص کیفیت زندگی با میانگین ۰۱/۳ دارای وضعیت مطلوب است و مابقی شاخص‌ها در وضعیت نامطلوبی قرار دارند. همچنین از میان شاخص‌های زیست پذیری فقط سه شاخص بالاتر از میانگین است که شامل آموزش عمومی، کیفیت فضای عمومی و کیفیت چشم‌انداز طبیعی و خوب است و سایر شاخص‌ها کمتر از میانگین است. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین اثرات شکوفایی و زیست پذیری با توجه به سطح معنی (۰۰۱/۰) رابطه معنی‌داری وجود دارد؛ که در این بین شاخص کیفیت زندگی با مقدار بتای ۵۳۴/۰ بیشترین تاثیر را بر زیست پذیری شهر رشت و شاخص پایداری زیست محیطی با ضریب بتای ۱۰۲/۰ کمترین تاثیر را بر زیست پذیری شهر رشت داشته است.
صابر محمدپور؛ سبا نعیما
چکیده
افزایش شهرنشینی و نیاز به جابجایی، حمل و نقل مطلوب را به عنوان یک عامل اصلی در افزایش سطح رضایت مندی شهروندان معرفی می کند. به همین رو دولت ها اغلب بخش اعظمی از بودجه خود را صرف تعمیر و ساخت زیرساخت های حمل و نقلی می کنند. حال، چنانچه تصمیم گیری دقیق و کارشناسانه ای جهت اولویت بندی سرمایه گذاری در زیرساخت های حمل و نقلی گرفته نشود، باعث ...
بیشتر
افزایش شهرنشینی و نیاز به جابجایی، حمل و نقل مطلوب را به عنوان یک عامل اصلی در افزایش سطح رضایت مندی شهروندان معرفی می کند. به همین رو دولت ها اغلب بخش اعظمی از بودجه خود را صرف تعمیر و ساخت زیرساخت های حمل و نقلی می کنند. حال، چنانچه تصمیم گیری دقیق و کارشناسانه ای جهت اولویت بندی سرمایه گذاری در زیرساخت های حمل و نقلی گرفته نشود، باعث هدر رفت بودجه، تاثیر منفی در اقتصاد و صدمات زیست محیطی و اجتماعی خواهد شد. با توجه به محدودیت بودجه استان گیلان و شرایط اقتصادی حاکم بر کل کشور، هدف این مقاله تعیین اولویت های سرمایه گذاری در زیرساخت های حمل و نقلی استان گیلان می باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از منظر روش، تحلیلی – توصیفی می باشد. گردآوری اسنادی با مراجعه به مقالات و اسناد و کتاب ها و گردآوری میدانی با استفاده از پرسش نامه صورت گرفته است. در پژوهش حاضر برای اولویت بندی سرمایه گذاری در زیرساخت های حمل و نقلی از روش چند معیاره ی چارچوب اولویت بندی زیرساخت ها یا IPF استفاده شد که یک روش اولویت بندی چند معیاره ی کمی است و شاخص های اجتماعی- زیست محیطی و مالی- اقتصادی را در کنار محدودیت بودجه در نظر می گیرد. در این روش با استفاده از نظر متخصصین به شیوه پرسشنامه و جمع آوری داده های مورد نیاز، محاسباتی صورت گرفت که در نهایت نتایج بر نموداری قابل رویت گشت. تحلیل یافته ها و نتایج حاکی از آن است که زیرساخت ریلی در استان گیلان دارای اولویت اول سرمایه گذاری می باشد و پس از آن زیرساخت جاده ای در رتبه دوم و زیرساخت حمل و نقل دریایی در رتبه سوم قرار دارند و در آخر زیرساخت حمل و نقل هوایی اولویت دارد.
برنامه ریزی شهری
صابر محمدپور؛ نادر زالی؛ سارا امیری
چکیده
برنامه‌ریزی راهبردی شامل استراتژی‌ها و اهدافی است که به منظور مدیریت، نگهداری و تأمین مالی سیستم حملونقل به روش‌هایی خلاقانه و پایدار عمل می‌کند. هدف برنامه راهبردی ترویج سیستم حملونقل متوازن و متعادلی است که انتخاب‌هایی پایدار را ارائه می‌دهد. از طرفی هم این موضوع پرداختن به رویکردهایی که حملونقل را به سمت پایداری اجتماعی، ...
بیشتر
برنامه‌ریزی راهبردی شامل استراتژی‌ها و اهدافی است که به منظور مدیریت، نگهداری و تأمین مالی سیستم حملونقل به روش‌هایی خلاقانه و پایدار عمل می‌کند. هدف برنامه راهبردی ترویج سیستم حملونقل متوازن و متعادلی است که انتخاب‌هایی پایدار را ارائه می‌دهد. از طرفی هم این موضوع پرداختن به رویکردهایی که حملونقل را به سمت پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی سوق دهد، ضروری می‌سازد و یکی از این رویکردها یکپارچه‌سازی حملونقل است. استان کرمان به دلیل عدم برنامه‌ریزی مناسب در بخش حملونقل، به جایگاه واقعی خویش دست نیافته است. در این میان نیاز به ایجاد یک ظرفیت برنامه‌ریزی راهبردی مناسب و تغییر سبک برنامه‌ریزی موجود وجود دارد. پژوهش حاضر از جهت هدف، تحقیقی کاربردی است که در جهت برنامه‌ریزی راهبردی توسعه یکپارچه حملونقل منطقه‌ای در استان کرمان می‌کوشد. همچنین ازنظر ماهیت و روش اکتشافی- توصیفی- تجویزی است. جهت دستیابی به اطلاعات عمدتاً از طریق مراجعه به متون موجود، کتب درسی، اسناد و مدارک و مقالات خواهد بود و از روش اسنادی استفاده شده است. همچنین در ادامه برای تکمیل اطلاعات از روش‌های میدانی همچون استفاده از پرسشنامه و از روش مصاحبه استفاده شده است. در پژوهش حاضر، با استفاده از نظر کارشناسان از طریق مدل دلفی(Delphi) و تکنیک سوات (SWOT) تعدادی راهبرد جهت بهبود شرایط فعلی یکپارچگی حملونقل منطقه داده شده است.
