ـ پوراحمد، احمد؛ محمدپور، صابر؛ منوچهری میاندوآب، ایوب و احمد خلیلی (1391)، «ارزیابی و سنجش میزان پراکنش و فشردگی شکل شهرها با استفاده از مدل‌های کمی (مطالعه تطبیقی بین کلان شهرهای تهران و سیدنی)»، فصلنامه انجمن جغرافیای ایران، دوره جدید، سال 10، 32: صص 74- 49.
ـ پورعزت علی اصغر و فیروز پورآرمین (1391)، «چشم‌انداز آینده شهرهای ایران در افق 1404»، وب سایت مدیریت شهری دانشگاه تهران، www.umtu.ir.
ـ پوراحمد، احمد؛ مهدیآشور، حدیثه و صابر محمدپور (1389)، «تحلیلی بر الگوی گسترش کالبدی فضایی شهر گرگان با استفاده از مدل هلی آنتروپی شانون و هلدرن»، پژوهش و برنامهریزی شهری، 3: 18-1.
ـ پورمحمدی، محمد و رسول قربانی (1382)، «ابعاد و راهبردهای پارادایم متراکم سازی فضاهای شهری»، مجله مدرسه، 2: 107صص - 85.
ـ حسینزادهدلیر، کریم و فاطمه صفری (1391)، «تأثیر برنامهریزی هوشمند بر انتظام فضایی شهر»، جغرافیا و توسعه شهری، شماره اول، بهار و تابستان 1391، صص 99-133.
ـ حکمتنیا حسن و میرنجف موسوی (1385)، «کاربرد مدل در جغرافیا با تأکید بر برنامهریزی شهری و ناحیهای»، یزد، علم نوین.
ـ دولتی هاله، 1386. «بررسی معیارهای رشد هوشمند و انطباق آن بر رشد شهر بابلسر»، پایان‌نامه کارشناسی شهرسازی، دانشکده شهرسازی، دانشگاه تهران.
ـ زیاری، کرامتالله؛ حاتمینژاد، حسین و نعیمه ترکمننیا (1391)، «درآمدی بر نظریه رشد هوشمند شهری، ماهنامه شهرداری‌ها، شماره 104، ص 16.
ـ سعیدی رضوانی، نوید؛ داودپور، زهره؛ فدوی الهام و رحیم سرور (1392)، «کاربرد اصول توسعه میانافزا در بهبود فضایی-عملکردی بافت‌های شهری (مطالعه موردی: منطقه 17 شهرداری تهران)»، فصلنامه انجمن جغرافیای ایران، 36: صص 180-159.
ـ قربانی، رسول و سمیه نوشاد (1387)، «راهبرد رشد هوشمند در توسعه شهری، اصول و راهکارها»، فصلنامه جغرافیا و توسعه، شماره 12، ص 163.
ـ قنواتی، عزتالله؛ عظیمی، آزاده و امین فرجیملایی (1390)، «کیفیت محیطی شهر و شکل ناموزون شهری در شهر بابلسر)»، پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 81: صص 215-193.
ـ کیانی، اکبر (1390)، «شهر هوشمند ضرورت هزاره سوم در تعاملات یکپارچه با شهرداری الکترونیک (ارائه مدل مفهومی- اجرایی با تأکید بر شهرهای ایران)»،آمایش جغرافیا، 14: صص 64- 39.
ـ مجرد، فیروز و سمیه حسینیفر (1389)، «مکان‌یابی نواحی مساعد برای توسعه فیزیکی کلان شهر تهران بر مبنای عناصر اقلیمی و عوامل جغرافیایی»، جغرافیا و برنامهریزی محیطی، 3: صص42- 23.
ـ مشهدیزاده دهاقانی، ناصر (1385)، «تحلیلی از ویژگی‌های برنامهریزی شهری در ایران»، انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران.
ـ مهندسان مشاور شهرسازان و برنامهریزان پیشتاز (1390)، «طرح جامع فنوج».
-Edwards, Mary and Haines, Anna (2007), “Evaluating smart growth: implication for small communities”, Planning Education and Research, 53: PP.49- 64.
-Godwin Arku (2009), “Rapidly Growing African cities Need to Adopt smart growth policies to Solve Urban Development Concerns”, Urban Forum, 20: PP. 253 2700.
-Gront, J.L and, TsenkovaS. (2012), “New Urbanism and Smart Growth Movements”, International Encyclopedia of Housing and Home, PP. 120-126.
-Habibi, S. & Asadi, N. (2011), “Causes, results and methods of controlling urban Sprawl”, International Conference on Green Buildings and Sustainable Cities, PP. 1133-111.
-Ilana Preuss & Amanda, W., Vemuri (2004), “Smart Growth and dynamic modeling: implications for quality of life in Montgomery country Maryland”. Ecological Modeling, 171: PP. 415- 432.
-Jamalunlaili Abdollah. (2012), “City Competitiveness and Urban Sprawl: their Implications to socio- economic and Cultural life in Malaysian City”, Social and Behavioral Science, 50: PP. 20- 29.
-Jiang Fang, Liu Sheghe, Yuan Hong and Zhang Qing (2005), “Measuring urban sprawl in Beijing with geo-spatial indices”, Goegraphic Acience, PP. 469- 478.
-Li, L. Sato, Y. Zhu, H, (2002), “Simulating spatial urban Expension Based on a physical process”, Landscape and Urban Planning,164: PP. 67-76.
-Litman, T. (2005), “Evaluating Criticism of Smart Growth”, Victoria Transport Policy Institute, (www.vtpi.org).
-Smiller, Hoel, A. Laster. (2002), “The Smart Growth debate: best practices for urban transportation planning”, Social-Economic Planning Sciences, PP. 36:1-24.
-Yamagata, Y. Seya, H. (2013), “Simulating a future smart city: An integrated land use-energy model, Applied Energy”, In Press, Corrected Proof, Available online 20 February 2013.
)