1ـ اپلروود، م. (1386)، «اکوتوریسم، اصول، تجربیات و سیاستها»، ترجمه: نگار قدیمی، نشر افکار.
2ـ بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران (1387)، «ماتریس حسابداری اجتماعی اقتصاد ایران در سال 1378»، معاونت اقتصادی، اداره حسابهای اقتصادی.
3ـ تقوایی، م.؛ احسانی، غ.؛ صفرآبادی، ا. (1388)، «نقش و جایگاه برنامهریزی چند بعدی در توسعه توریسم و اکوتوریسم مطالعه موردی منطقه خرو طبس»، جغرافیا و برنامهریزی محیطی، پاییز 1388، سال 20، پیاپی 35، ص 45-62.
4ـ خاکسار، ع. (1382)، «نقش برنامهریزی و توسعه گردشگری پایدار»، تهران، مجموعه مقالات بررسی سیاستها و برنامههای توسعه جهانگردی در جمهوری اسلامی ایران، انتشارات معاونت پژوهشی دانشگاه علامه طباطبایی و سازمان ایرانگردی و جهانگردی.
5ـ درام، ا.؛ مور، آ. (1388)، «مقدمهای بر برنامهریزی و مدیریت اکوتوریسم»، ترجمه، محسن رنجبر، انتشارات آییژ.
6ـ رخشانی نسب، ح.؛ ضرابی، ا. (1388)، «چالشها و فرصتهای توسعه اکوتوریسم در ایران»، فضای جغرافیایی، زمستان 88، سال 9، شماره 28، ص 41-55.
7ـ رضوانی، ع. (1380)، «نقش اکوتوریسم در حفاظت محیط زیست»، چاپ اوّل، انتشارات سازمان میراث فرهنگی کشور، تهران.
8ـ رنجبریان، ب.؛ زاهدی، م. (1379)، «برنامهریزی توریسم در سطح ملی و منطقهای»، اصفهان، انتشارات جهاد دانشگاهی واحد اصفهان، چاپ اول.
9ـ رنجبریان، ب.؛ زاهدی، م. (1384)، «شناخت گردشگری»، اصفهان، انتشارات چهار باغ.
10ـ زاهدی، ش. (1382)، چالشهای توسعه پایدار از منظر اکوتوریسم»، مدرس علوم انسانی، پاییز 1382، سال 7، شماره 3، ص 89-103.
11ـ شایان، س.؛ پارسایی ا. (1386)، «امکانسنجی نواحی مستعد توسعه اکوتوریسم در استان کهگیلویه و بویراحمد، مدرس علوم انسانی»، بهار 1389، ویژه جغرافیا، سال 11، پیاپی 53، ص 153-181.
12ـ شهام، ا.؛ دادفر ، ه. (1384)، «جغرافیای جهانگردی ایران»، تهران، انتشارات طراوت، چاپ اول.
13ـ صدر موسوی، م.؛ دخیلی کهنمویی، ج. (1386)، «ارزیابی وضعیت تسهیلات گردشگری استان آذربایجان شرقی از دید گردشگران»، پژوهشهای جغرافیایی، شماره61، صص143-129.
14ـ عظیمی، ن.؛ حاجیپور شوشتری، ع. (1387)، «برنامهریزی توسعه صنعت گردشگری و اکوتوریسم برای توسعه اقتصادی مطالعه موردی برنامهریزی در ایران»، علوم محیطی، سال 6، شماره 1، پاییز 1387، ص 53-63.
15ـ لومسدن، ل. (1380)، «بازاریابی گردشگری»، مترجم محمدابراهیم گوهریان، تهران، انتشارات پژوهشهای فرهنگی.
16ـ محمدیده چشمه، م.؛ زنگیآبادی، ع. (1387)، «امکانسنجی توانمندیهای اکوتوریسم استان چهار محال و بختیاری به روش SWOT»، مجله محیطشناسی، پاییز 1387، سال 34، شماره 47، صفحات 1-10.
17ـ مرکز آمار ایران، (1385 و 1386)، «سرشماری عمومی نفوس و مسکن»، تهران، (www.sci.org.ir).
18ـ معاونت سنجش از دور و جغرافیا (1379)، «فرهنگ جغرافیایی شهرهای کشور»، تهران، انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح.
19ـ موحد، ع. (1386)، «گردشگری شهری»، اهواز، انتشارات دانشگاه شهید چمران، چاپ اول.
20ـ نوری، ج.؛ زارعی، هـ.؛، میرحسینی، ا. (1389)، «امکانسنجی جذب اکوتوریسم در مناطق کویری»، فضای جغرافیایی، زمستان 1389، سال دهم، شماره 32، ص 75-93.
21- Butler, R.W (2002), “Ecotourism-Hasid Achieved Maturity or HAS the Bubble Burst Pacific Rim Tourism 2”, Newzealand, p. 256.
22- Cater. E (2000), “Ecotourism in the World: Problems and Prospect for Sustainability”, New York, NY: John Wiley & Sons.
23- Elliott, Jams, (1997), “Tourism: Politics and Public Sector Management”, London: Routledge.
23- Havenegeard, Can (1994), “Ecotourism”, The Journal of Tourism Studies, Vol. 15, No. 2.
24- Weaver, David and O. Permanent (2000), “Tourism Management”,Wiley.
)