Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Faculty of Art and Architecture, University of Kurdistan.

2 Ph.D Candidate in Urban Planning, Azad University of Marand, Deputy of Urban Planning and Aarchitecture, Tabriz Municipality.

3 Master of Urban and Regional Planning, Iran University of Science & Technology, Urban planning expert, Tabriz Municipality

4 Assistant Professor, Islamic Azad University of Marand.

2

Abstract

Considering high construction and population density, unstable structures, narrow streets, and high rate of inclusion in cities, it is necessary to plan and carry out researches to minimize vulnerabilities caused by natural events. To accomplish this, one of the important efforts can be identifying effective factors in reducing vulnerabilities of cities against earthquake. Recognizing and investigating the vulnerability of urban areas, particularly within the context of the old fabrics and informal settlements, is of great importance. By specifying vulnerable areas against earthquakes, with an awareness of the damage they may suffer, cities can be planned and designed in a way that the least damage during an earthquake is received. In this paper, by picking several indicators such as land use, street width, number of floors, rate of inclusion, population density, fabric segmentation, occupied space, floor-area ratio of buildings, built quality, structure type, building age, access to open spaces and distance to the main seismic belt and by employing the MIHWP model along with the capabilities of the Arc GIS software and by multiplying and overlaying the data layers of indexed indicators, the seismic vulnerability of the region 10 of Tabriz has been represented. The results conclude that the buildings with low width streets, high number of floors and high value of enclosure, less lot areas, high occupied space and building and population density, low built quality, unstable structures, old buildings, more distance to open space and proximity to major seismic belts, have been rated as high vulnerable areas. Within the region, moving from the North West to the center and North East, vulnerability considerably increases

Keywords

Main Subjects

ـ احدنژاد روشتی، محسن؛ قراخانلو، مهدی و کرامت­الله زیاری (1389)، «مدل‌سازی آسیب‌پذیری ساختمانی شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش فرایند سلسله مراتبی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی- نمونه موردی شهر زنجان»، جغرافیا و توسعه، شماره  19، سال هشتم، صص 171-198.
ـ احمدی، حسن (1376)، «نقش شهرسازی در کاهش آسیب‌پذیری شهر»، مسکن و انقلاب، شماره زمستان 1376.
ـ ترابی، کمال (1388)، «بررسی نقش شبکههای ارتباطی در کاهش اثرات ناشی از زلزله- مورد مطالعه: منطقه 6 شهرداری تهران با تأکید بر ناحیه 1»، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران.
ـ حبیبی، کیومرث (1385)، «ارزیابی سیاستهای توسعه کالبدی، بهسازی و نوسازی بافت­های کهن شهری با استفاده از GIS»، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
ـ حبیبی، کیومرث و همکاران (1387)، «تعیین عوامل ساختمانی موثر در آسیب‌پذیری بافت کهن شهری زنجان با استفاده از GIS و FUZZY LOGIC»، هنرهای زیبا، شماره 33، سال سی و سوم، صص 27-36.
ـ حمیدی، ملیحه (1371)، «ارزیابی الگوهای قطعه‌بندی اراضی و بافت شهری در آسیب‌پذیری مسکن»، مجموعه مقالات سمینار سیاست­های توسعه مسکن در ایران، تهران.
ـ خاکپور براتعلی، زمردیان؛ محمدجعفر، صادقی، و احد سلمان مقدمی (1390) «تحلیل آسیب فیزیکی-کالبدی منطقه 9 شهر مشهد از دیدگاه زلزله‌خیزی»، جغرافیا و توسعه ناحیهای، شماره 16، سال نهم، صص 1-34.
ـ خدابخش، محمدحسین (1390)، «بررسی میزان کارایی شبکههای ارتباطی در کاهش اثرات ناشی از زلزله- مورد مطالعه: مناطق یک و پنج طرح تفصیلی تبریز»، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند.
ـ زنگی‌آبادی، علی­محمدی؛ جمال، صفایی؛ همایون، قاید و صفر رحمنی (1387) «تحلیل شاخص‌های آسیب‌پذیری مساکن شهری در برابر خطر زلزله نمونه موردی: مساکن شهر اصفهان»، جغرافیا و توسعه، شماره 12، سال ششم، صص 61-79.
ـ زهرایی، سیدمهدی و لیلی ارشاد (1384) «بررسی آسیبپذیری لرزهای ساختمانهای شهر قزوین» نشریه دانشکده فنی دانشگاه تهران، جلد 39، انتشارات دانشگاه تهران.
ـ شیعه، اسماعیل؛ حبیبی، کیومرث و کمال ترابی (1388)، «بررسی آسیب‌پذیری شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی معکوس(IHWP) و GIS-مطالعه موردی منطقه 6 شهرداری تهران»، چهارمین کنگره بین­المللی جغرافیدانان جهان اسلام، زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان.
ـ قاید رحمتی، صفر و روح­الله قانعی بافقی (1391) «تحلیل گسترش فضایی شهر تهران در افزایش آسیب‌پذیری ناشی از زلزله (دوره زمان گسترش فیزیکی 200 سال اخیر)»، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره پیاپی 105، سال 27، شماره صفحه پیاپی  18218-18240.
ـ محمدی احمدیانی، جمال؛ صحرائیان، زهرا و فرامرز خسروی (1389) «نقش عوامل موثر در آسیب‌پذیری کالبدی شهر جهرم در برابر زلزله»، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، شماره 17، سال دهم، صص 121-143.
ـ مرکز آمار ایران، «سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390»، تهران.
ـ موسوی، سیده­فاطمه (1384)، «تمهیدات شهرسازی به­منظور کاهش آسیبپذیری شهر در برابر زلزله- نمونه مطالعه شهر چالوس»، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران.
-Antonioni, G. Gigliola, S. and Valerio Cozzani (2007), “A methodology for the quantitative risk assessment of major accidents triggered by seismic events”, Journal of Hazardous Materials, Vol. 147, Issues 1–2, PP. 48–59.
-Cova, T.J. (2005), “GIS in emergency management”, Geographic Information Systems: Principle Techniques, PP. 845-858.
-Clark, JK, McChesney R, Munroe DK, Irwin EG (2009). “Spatial characteristics of exurban settlement pattern in the United States”, Landscape and Urban Planning, Volume 90 Issues 3–4, PP. 178-188.
-Fischer W. Henri, Scharnberger K. Charles  & Geiger J.  Charles, (1996) “Reducing Seismic Vulnerability in low to moderate risk areas”, Disaster Prevention and Management, Vol. 5, Number 4, MCB University, ISSN 0965-3562.
-Guzey, E. Aksoy, A.C. Gel, Ö. Anil, N. Gültekin, S.O. Akbas (2013), “An inter-disciplinary approach for earthquake vulnerability assessment in urban areas: A case study of Central District, Yalova, Regional Studies Association”, Annual European Conference, 2013, University of Tampere, Tampere, Finland.
-Ilanlu M, Ardakani A, paknezhad H, eEbrahimi G.M & Aziz Soltani Y. (2013), “Identifying the urban vulnerable areas against the earthquake with GisCase studyradio darya st.chalous”, International Journal of Advanced Studies in Humanities and Social Science”, Vol. 1, Issue 4, 2013 , PP. 255-263.
-Lantada N, Pujades LG, Barbat A (2003), “Vulnerability and seismic damage scenarios for Barcelona by using GIS”, Geophysical Research Abstracts, 5:09103.
-Mansouri Daneshvar M. R, Rezayi S, Khosravi S, (2013) “Earthquake vulnerability zonation of Mashhad urban fabric by combining the quantitative models in GIS”, northeast of Iran, International Journal of Environmental Protection and Policy, Vol. 1, No. 4, PP. 44-49.
-Nakabayashi, Itsuki (1994), “Urban Planning Based on Disaster Risk Assessment,” In Disaster Management in Metropolitan Areas for the 21st Century, Proceedings of the IDNDR Aichi/Nagoya International Conference, 1-4 November, Nagoya, Japan, PP. 225-239.
-Rashed, K and Weeks, J. (2003), “Assessing vulnerability to earthquake hazards through spatial multicriteria analysis of urban areas”, International Journal of Geographic Information Science, Volume 17, No. 6, PP. 547-576.
-Servi, M.M. (2004), “Assessment of Vulnerability To Earthquake Hazards Using Spational Multicriteria Analysis: Odunpazari, Eskisehir Case Study”, School of Natural and applied Sciences, Middle East Technical University.
-Tilio, L., Murgante, B., Di., Trani, F., Vona, M. and Masi, A. (2012) "Mitigation of urban vulnerability through a spatial multicritera approach", Disaster Advances, Vol. 5, No. 3, PP. 138-143.