- پناهی، حسین، محمدزاده، پرویز و اکبری، اکرم (1393)، رابطه بین تقاضای انرژی و حملونقل خانوارهای شهری و آلودگی محیط زیست از طریق انتشار گازهای گلخانه ای در استانهای ایران، نشریه جغرافیا و برنامه ریزی، شماره 50، صص 53-29.
- مرکز آمار ایران، سالنامه آماری، سالهای مختلف (94-1385).
- یارمحمدیان، ناصر، اکبری، نعمتالله، عسگری، علی و موحدی نیا، ناصر (1393)، تععین اندازه بهنیه و پایدار شهری در یک الگوی اقتصاد محلی (مطالعه موردی: کلانشهرهای منتخب ایران)، فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، سال سوم، شماره نهم، صفحات 99-72.
- Alonso, W. (1971). The economics of urban size. Papers in Regional Science, 26(1), 67-83.
-Arnott, R. (1979). Optimal city size in a spatial economy. Journal of Urban Economics, 6(1), 65-89.
-Burnett, P. (2016). Overpopulation, optimal city size and the efficiency of urban sprawl. Review of Urban & Regional Development Studies, 28(3), 143-161.
-Capello, R., & Camagni, R. (2000). Beyond optimal city size: an evaluation of alternative urban growth patterns. Urban Studies, 37(9), 1479-1496.
-Cervero, R. (2001). Efficient urbanization: economic performance and the shape of the metropolis. Urban Studies, 38(10), 1651-1671.
-Fujita, M. (1989). Urban economic theory: land use and city size. Cambridge university press.
-Henderson, J. V. (1974). The sizes and types of cities. The American Economic Review, 640-656.
-Henderson, J. V. (1986). Efficiency of resource usage and city size. Journal of Urban economics, 19(1), 47-70.
Kanemoto Y (1980) Theories of urban externalities. North-Holland, Amsterdam
1) Kanemoto, Y., & Saito, H. (1998). Tokyo wa Kadai ka: Henry George Teirini Yoru Kensho (Is Tokyo Too Large? A test of the Henry George Theorem). Housing and Land Economics, 29, 9-17.
-Kanemoto, Y., Ohkawara, T., & Suzuki, T. (1996). Agglomeration economies and a test for optimal city sizes in Japan. Journal of the Japanese and International Economies, 10(4), 379-398.
-Kelley, K. C. (1977). Urban disamenities and the measure of economic welfare. Journal of Urban Economics, 4(4), 379-388.
-Marques, R. C., Kortt, M. A., & Dollery, B. (2015). Determining the optimal size of local government: the case of Tasmanian councils. Australian Journal of Public Administration, 74(2), 212-226.
-Mizutani, F., Tanaka, T., & Nakayama, N. (2015). Estimation of optimal metropolitan size in Japan with consideration of social costs. Empirical Economics, 48(4), 1713-1730.
-Moomaw, R. L. (1981). Productivity and city size: a critique of the evidence. The Quarterly Journal of Economics, 96(4), 675-688.
-Nakamura, R., & Kaneuchi, M. (2001). Efficient city size in terms of population: empirical study by cost and benefit approach (Jinko kara mita toshi no kouritsuteki kibo: hiyou beneki apurochi ni yoru jishoteki kenkyu). DBJ Kansai discussion paper series 0101 (in Japanese).
-United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division (2016). The World’s Cities in 2016 – Data Booklet (ST/ESA/ SER.A/392).
-Wau, T. (2016). Economic Measurement of Optimal City Size: The Case of West Sumatra, Indonesia. Journal of Urban and Regional Analysis, 8(2), 203.
-Yezer, A. M., & Goldfarb, R. S. (1978). An indirect test of efficient city sizes. Journal of Urban Economics, 5(1), 46-65.
Zheng, X. P. (2007). Measurement of optimal city sizes in Japan: a surplus function approach. Urban Studies, 44(5-6), 939-951.