برنامه ریزی شهری
مصطفی مواساتی؛ حسن احمدزاده؛ علی پناهی
چکیده
زلزله یکی از خطرناکترین، مخربترین و غیرقابل پیشبینیترین مخاطرات طبیعی بهشمار میآید. از اینرو، شناسایی مناطق آسیبپذیر شهرها بهمنظور افزایش ظرفیت مقابله با خطرات زلزله و مدیریت بحران این مخاطره ضروری است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی سطوح آسیبپذیر کلانشهر تبریز در برابر زلزله و ارائهی راهکارهای مدیریت بحران ...
بیشتر
زلزله یکی از خطرناکترین، مخربترین و غیرقابل پیشبینیترین مخاطرات طبیعی بهشمار میآید. از اینرو، شناسایی مناطق آسیبپذیر شهرها بهمنظور افزایش ظرفیت مقابله با خطرات زلزله و مدیریت بحران این مخاطره ضروری است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی سطوح آسیبپذیر کلانشهر تبریز در برابر زلزله و ارائهی راهکارهای مدیریت بحران (قبل از بحران) برای کاهش اثرات زلزله نگارش شده است. روش تحقیق در مطالعهی حاضر آمیخته (ترکیبی از رویکردهای کیفی و کمی) با هدف کاربردی و ماهیت تحلیلی-اکتشافی میباشد که بهمنظور تجزیه و تحلیل اطلاعات و تهیهی نقشههای رقومی از روش FAHP و نرمافزار ArcGIS و بهمنظور بررسی آسیبپذیری مناطق 10گانهی شهر از روش PROMETHEE استفاده شده است. همچنین جامعهی آماری تحقیق شامل مدیران و مسئولان شهری و نخبگان دانشگاهی میباشد. حجم نمونهی مدیران و مسئولان با استفاده از روش کوهن در سطح اطمینان 95 درصد، 90 نفر تعیین گردیده که نحوهی دسترسی به آنها بر مبنای روش گلوله برفی میباشد. حجم نمونهی نخبگان دانشگاهی نیز بر مبنای روش نمونهگیری دلفی هدفمند 14 نفر تعیین شده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که مناطق حاشیهای و مرکزی شهر بیشترین پتانسیل آسیبپذیری را دارا میباشند. در این بین مناطق 10 و 1 با کسب جریان خالص 454/0- و 527/0-، جزو مناطق با آسیبپذیری خیلیزیاد در برابر زلزله محسوب میشوند. از عوامل مؤثر بر آسیبپذیری این مناطق میتوان به نزدیکی به گسل، فرسودگی بافتها، دوری از مراکز امدادونجات، تراکم زیاد و همچنین عدم کششپذیری معابر اشاره کرد. بدین منظور نیاز به رویکرد سیستمی و یکپارچه بهمنظور بازگشتپذیری و توانمندسازی اجتماع لازم بوده و در این راستا توجه به مرحلهی قبل از بحران در ابعاد مقاومسازی ابنیه، ارتقاء دسترسیها و تهیهی طرحهای موضعی به تفکیک محلات با تأکید بر محلات آسیبپذیر ضروری میباشد.
