آب و هواشناسی
سودابه نامداری؛ علی حاجیبگلو؛ غلامرضا اباذری
چکیده
در کشور ایران با توجه به شرایط بیابانی همواره وجود کانونهای گردوغبار موجب آلودگی هوا و کاهش کیفیت زندگی ساکنین در مجاور این کانونها شده است. در سالهای اخیر در خصوص برخی از کانونها ابهاماتی در خصوص افزایش شدت تولید گردوغبار به وجود آمده است. در این پژوهش با استفاده از محصول عمق اپتیکی سنجنده MODIS که غلظت گردوغبار معلق در اتمسفر ...
بیشتر
در کشور ایران با توجه به شرایط بیابانی همواره وجود کانونهای گردوغبار موجب آلودگی هوا و کاهش کیفیت زندگی ساکنین در مجاور این کانونها شده است. در سالهای اخیر در خصوص برخی از کانونها ابهاماتی در خصوص افزایش شدت تولید گردوغبار به وجود آمده است. در این پژوهش با استفاده از محصول عمق اپتیکی سنجنده MODIS که غلظت گردوغبار معلق در اتمسفر را نشان میدهد و براساس فراوانی و میانگینهای سالانه، موقعیت کانونهای گردوغبار در داخل کشور شناسایی شد و سپس روند تغییرات زمانی هر یک از کانونها به تفکیک مورد بررسی قرار گرفت.براساس نتایج به دست آمده از میانگین فراوانیهای سالانه گردوغبار در سه دوره مطالعاتی 2000-2006، 2007-2012 و 2013-2018 در سطح کشور ایران حدود 33 کانون گردوغبار شناسایی شد که با در نظر گرفتن کانونهای مجاور هم روند تغییرات 24 کانون مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج حدود نیمی از مساحت مناطق بدون گردوغبار به مناطق دارای گردوغبار با فراوانیهای مختلف و همچنین حدود نیمی از مساحت کانونهای با فراوانی خیلی زیاد نیز به سایر کانونهای با شدت کمتر تبدیل شدهاند. همچنین بیشترین نوسانات در شدت گردوغبار در منطقه سیستان، جازموریان، جنوب شرق سمنان، آذربایجان شرقی، زنجان و استان خوزستان صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان میدهد علی رغم وضعیت اقلیمی نسبتا یکسان، روند تغییرات در این کانونها از الگوی مشابهی تبعیت نمیکند و روند تغییرات غبارخیزی در کانوهای داخلی کشور تحت تاثیر عوامل پیچیده انسانی و غیر انسانی متغیر می-باشد. با استفاده از نتایج این تحقیق این امکان فراهم میگردد اطلاعات نسبتا جامعی از روند تغییرات کانونهای داخلی فراهم آید و وضعیت غبارخیزی کانونها در آینده قابل پیشبینی گردد.