نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی
نویسندگان
1 استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز
2 کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه تبریز.
چکیده
افزایش جمعیت شهری و روند رو به تزاید مالکیت خودرو باعث بروز بسیاری از مشکلات عبور و مرور در حمل و نقل شهری گردیده است. یکی از راههای برونرفت از این دشواریها، توسعه حمل و نقل عمومی بهویژه سیستمهای ریلی و مترو شهری است که در سالهای اخیر در اغلب شهرهای بزرگ کشور راهاندازی شده است. در این مقاله سعی بر آن است که ضمن معرفی شبکه متروی شهر تبریز به ارزیابی ایستگاههای مکانیابی شده در طرح توسعه متروی تبریز با استفاده از 18 شاخص در قالب روش تحلیل سلسله مراتبی پرداخته شده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد ایستگاه 29 بهمن و ایستگاه استاد شهریار بیشترین امتیاز از متغیر کیفیت مبلمان و کمترین امتیاز را از این گزینه را ایستگاه خیام دارا است. ایستگاه 4 در زیر شاخص وجود درمانگاه و اورژانس بیشترین امتیاز و ایستگاه 6 کمترین امتیاز را داراست.کاربریهای محدوده ایستگاه 2 و ایستگاه 7 ارتباط بیشتری با عملکرد ایستگاهها دارند. در بین ایستگاههای فاز اول خط یک ایستگاه استاد شهریار از لحاظ زیباشناختی امتیاز بیشتری را دارا است. ایستگاه 1 بهدلیل نزدیک بودن به دپو ائلگلی بیشترین وزن متغیر دسترسی به خدمات تأسیساتی را بهخود اختصاص داده است. ایستگاه 5 کمترین دسترسی به خدمات را در بین هفت ایستگاه دارد. ایستگاه 3 در موقعیتی مکانیابی شده است که بیشترین رفت و آمد تاکسیها میباشد و از میزان نظم واحدهای حمل و نقل بالایی برخوردار است. نتایج تحقیق حاضر میتواند در اولویتدهی اصلاح خدماتدهی ایستگاههای متروی تبریز مورد بهرهبرداری قرار گیرد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
An Analysis of the Locational Patterns of Metro Terminals in Urban Areas, Case Study: Tabriz Metropolitan
نویسندگان [English]
- Mohamad Reza pourmohamadi 1
- Sheirin Badrei Asl 2
2 Master of Geography and Urban Planning, University of Tabriz
چکیده [English]
The growing urban population and the absolute rise in the rate of car ownership have caused a number of problems in the smooth flow of traffic in the cities. Better public transport system, especially the subway system, which is opened and expanded in some Iranian cities would help ease traffic congestion. While introducing Tabriz subway system, this article evaluates the conditions of subway stations according to twenty four indexes which are provided by hieratical analytic model. The article shows that 29 Bahaman and Shahriyar stations mark the highest point in furniture quality variable while Khayyam station comes last. Station four has the most immediate access to emergency aid while station 6 has the least. Land uses around stations 2 and 7 are more relevant to the function of the stations. In terms of esthetic principals, Shahriyar station scores the highest among the stations in the first phase of the first line. Because of its proximity of Elgholi depot, station 1 has easier and greater access to infrastructure facilities while station 5 has the least among the seven stations. Station 3 is in close proximity to commuter taxis and also in good order among other stations. The findings of the article have implications for giving priorities to organizing the subway system in Tabriz.
)