برنامه ریزی روستایی
محسن آقایاری هیر؛ کلثوم ذاکری میاب
چکیده
شناخت و تحلیل ریسک زلزله در نواحی روستایی در کاهش خسارات و تلفات آنها، عامل تعیین کنندهای است. چرا که در چرخه مدیریت پیش از بحران، برنامهریزی و شناخت خطرپذیری سکونتگاههای روستایی برای دستیابی به سیاست عدم اتلاف منابع و بهرهگیری از حداکثر توانها ضرورت دارد. بهعبارتی بسیاری از خطرپذیریهای روستاها در برابر زلزله، با ...
بیشتر
شناخت و تحلیل ریسک زلزله در نواحی روستایی در کاهش خسارات و تلفات آنها، عامل تعیین کنندهای است. چرا که در چرخه مدیریت پیش از بحران، برنامهریزی و شناخت خطرپذیری سکونتگاههای روستایی برای دستیابی به سیاست عدم اتلاف منابع و بهرهگیری از حداکثر توانها ضرورت دارد. بهعبارتی بسیاری از خطرپذیریهای روستاها در برابر زلزله، با شناخت دقیق و کاهش ریشههای آسیبپذیری، قابل پیشگیری میباشد. بنابراین پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل ریسک زلزله در سکونتگاههای روستایی بخش مرکزی شهرستان مرند با روششناسی توصیفی- تحلیلی پرداخته است. جامعه آماری این تحقیق شامل 74 روستای بخش مرکزی شهرستان مرند میباشد که بهصورت تمامشماری مورد مطالعه قرار گرفتهاند. برای ارزیابی ریسک زلزله در منطقهی مورد مطالعه، ابتدا مدل ارزیابی ریسک زلزله در نواحی روستایی مبتنی بر چهارچوب مفهومی و عملیاتی ارائه گردید و سپس با وزندهی به شاخصها با استفاده از نظر متخصصان دانشگاهی و پردازش اطلاعات در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی، میزان در معرض خطر بودن (با استفاده از تحلیلهای سیستم اطلاعات جغرافیایی) و آسیبپذیری (با استفاده از تکنیک تاپسیس) محاسبه گردید. در نهایت با استفاده از تحلیل رویهمگذاری لایهها در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی، ارزیابی ریسک زلزله در منطقه مورد مطالعه صورت گرفت. براساس نتایج حاصله، حدود 32 درصد از روستاهای مورد مطالعه در پهنههای دارای ریسک بسیار بالا و بالا قرار گرفتهاند که ضرورت برنامهریزی مبتنی بر اصول مدیریت بحران را مطرح مینماید.
محمد ظاهری؛ محسن آقایاری هیر؛ کلثوم ذاکری میاب
دوره 19، شماره 51 ، فروردین 1394، ، صفحه 221-246
چکیده
کشاورزی بهعنوان مهمترین فعالیت اقتصادی در شهرستان آذرشهر با مشکلات اساسی (عدم بازاریابی مناسب، بالا بودن ضایعات، پایین بودن قیمت محصولات و ...) روبهرو است. بخش اعظمی از این مشکلات با ایجاد صنایع فرآوری محصولات کشاورزی قابل حل است. همچنین، بخشی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی منطقه مانند، نبود اشتغال کافی، بیکاری پنهان و پایین ...
بیشتر
کشاورزی بهعنوان مهمترین فعالیت اقتصادی در شهرستان آذرشهر با مشکلات اساسی (عدم بازاریابی مناسب، بالا بودن ضایعات، پایین بودن قیمت محصولات و ...) روبهرو است. بخش اعظمی از این مشکلات با ایجاد صنایع فرآوری محصولات کشاورزی قابل حل است. همچنین، بخشی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی منطقه مانند، نبود اشتغال کافی، بیکاری پنهان و پایین بودن درآمد، با ایجاد چنین صنایعی فرآوری بهبود مییابد. کشاورزی در آذرشهر طبق آمار شهرستانی، سالانه بالغ بر یک میلیون تن محصولات زراعی تولید میکند و وجود مازاد تولید در برخی از تولیدات دامی و زراعی مثل انواع صیفیجات و انواع محصولات باغی، لزوم توجه به صنایع تبدیلی و تکمیلی را در این شهرستان نشان میدهد. این مقاله در پی اولویتبندی صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی است و برای این هدف با اتکا به روششناسی توصیفی- تحلیلی، ابتدا به شناسایی اهداف و سپس به اولویتبندی صنایع با استفاده از نظرات متخصصان و خبرگان و کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان شرقی و شهرستان آذرشهر پرداخته شده و با روش ترکیبی دلفی و تاپسیس به این مهم ممارست شده است. نتایج تحقیق حاکی از این نکته است که در شهرستان آذرشهر بایستی صنایع مرتبط با فرآوری محصولات لبنی بهدلیل مازاد تولید بیشتر و نیز مشکل فسادپذیری سریع این محصولات و پس از آن صنایع تبدیلی و تکمیلی مرتبط با محصولات باغی به دلیل نقش پراهمیت آنها در استفاده بهینه از محصولات کشاورزی تولیدی منطقه، در اولویت قرار گیرند.