برنامه ریزی شهری
مرضیه اسمعیل پور؛ منیژه لاله پور؛ سمانه ممقانی
چکیده
تبریز به‌عنوان بزرگ‌ترین شهر منطقه شمال غرب کشور و قطب اداری، ارتباطی، بازرگانی، سیاسی، صنعتی، فرهنگی و نظامی این منطقه شناخته می‌شود و به دلیل مجاورت با گسل بزرگ و فعال تبریز جزء شهرهای پرخطر از لحاظ لرزه‌خیزی می‌باشد. این پژوهش با هدف ارزیابی میزان آسیب‌پذیری مساکن شهری منطقه10 شهر تبریز با استفاده از مدل فازی در بستر سیستم اطلاعات ...
بیشتر
تبریز به‌عنوان بزرگ‌ترین شهر منطقه شمال غرب کشور و قطب اداری، ارتباطی، بازرگانی، سیاسی، صنعتی، فرهنگی و نظامی این منطقه شناخته می‌شود و به دلیل مجاورت با گسل بزرگ و فعال تبریز جزء شهرهای پرخطر از لحاظ لرزه‌خیزی می‌باشد. این پژوهش با هدف ارزیابی میزان آسیب‌پذیری مساکن شهری منطقه10 شهر تبریز با استفاده از مدل فازی در بستر سیستم اطلاعات جغرافیایی صورت گرفته است. با توجه به دیدگاه سیستمی، تعیین آسیب-پذیری مساکن شهری تنها با یک شاخص گویا نبوده، بلکه می‌بایست شاخص‌های مختلف در ارتباط با یکدیگر و به صورت ترکیبی مورد مطالعه قرار گیرند. تعداد 12 متغیر موثر بر آسیب‌پذیری لرزه‌ای شهر که در پژوهش حاضر مورد استفاده قرار گرفتند عبارتند از: نوع مصالح، تعداد طبقات، کیفیت بنا، شیب، فاصله از ایستگاه‌های آتش نشانی، فاصله از بیمارستان‌ها، دسترسی به فضاهای باز ، فاصله از تأسیسات خطرزا، دانه‌بندی قطعات، تراکم مسکونی، تراکم جمعیت و فاصله از گسل. لایه‌های موضوعی متغیرهای مورد بررسی با استفاده از انواع توابع خطی کاهشی یا افزایشی به صورت فازی تبدیل شدند. با استفاده از این روش، مقادیر همه نقشه‌های تهیه شده بین 0 و 1 تعریف شدند. جهت ترکیب و همپوشانی لایه‌های موضوعی فازی شده نیز از عملگر گاما فازی در محیط نرم‌افزار ArcGIS استفاده شد و به این ترتیب نقشه آسیب‌پذیری مساکن شهری منطقه 10 شهر تبریز استخراج گردید. نتایج حاصل از پهنه‌بندی آسیب‌پذیری لرزه‌ای منطقه 10 شهر تبریز نشان می‌دهد که بالغ بر 6/12 درصد از فضاهای شهری منطقه مطالعاتی در کلاس با آسیب‌پذیری لرزه‌ای زیاد و 5/4 درصد در کلاس با آسیب‌پذیری لرزه‌ای بسیار زیاد واقع شده‌اند. کاربری‌های با آسیب‌پذیری زیاد و بسیار زیاد عمدتا شامل کاربری‌های مسکونی واقع در محلات مرکزی منطقه 10 می‌باشند.
