ژئوتوریسم، اکوتوریسم و گردشگری
مهرداد وهاب زاده زرگری؛ فریبا اسفندیاری درآباد؛ زهره شیخلر؛ بهروز نظافت تکله؛ اویس وهاب زاده زرگری
چکیده
صنعت گردشگری بر پایه ژئوتوریسم و مقاصد ژئومورفولوژیک در سالهای اخیر تبدیل به یکی از کانونهای توریسمی و مسافرتی شده است. بنابراین با توجه به توسعه صنعت گردشگری، ارزیابی کانونهای ژئوتوریسمی به لحاظ کارایی و رقابتپذیری امری ضروری است. هدف از پژوهش حاضر توان سنجی پتانسیلهای مقاصد ژئومورفولوژیکی و ژئوتوریسم شهر خلخال بخش شاهرود ...
بیشتر
صنعت گردشگری بر پایه ژئوتوریسم و مقاصد ژئومورفولوژیک در سالهای اخیر تبدیل به یکی از کانونهای توریسمی و مسافرتی شده است. بنابراین با توجه به توسعه صنعت گردشگری، ارزیابی کانونهای ژئوتوریسمی به لحاظ کارایی و رقابتپذیری امری ضروری است. هدف از پژوهش حاضر توان سنجی پتانسیلهای مقاصد ژئومورفولوژیکی و ژئوتوریسم شهر خلخال بخش شاهرود است. در این پژوهش از دو مدل کوبالیکوا و پاوولوا و همچنین برای تبدیل نتایج به نقشه از نرمافزار GIS استفادهشده است. نتایج بهدستآمده در مدل کوبالیکوا نشاندهنده این است که دهستان شال با کسب 11 امتیاز به دلیل تنوع بالای پدیدههای ژئومورفیک و زمینشناسی دارای پتانسیل بالا در بخش ژئوتوریسمی و مقاصد ژئومورفیک دارد و همچنین دهستانهای شاهرود و پلنگا نیز به ترتیب با کسب 8 و 7 امتیاز در ردههای پایینتر قرار دارند. نتایج مبتنی بر ماتریس مثبت و منفی در مدل پاوولوا نیز نشان میدهد که دهستان شال با کسب امتیاز 71/1 به خاطر داشتن سایتهای چینهای، غارها و سایتهای هیدرولوژیکی متنوع بیشترین رقابتپذیری را دارد و در رتبه عالی به لحاظ رقابتپذیری قرارگرفته است. دهستانهای شاهرود و پلنگا نیز به ترتیب با امتیاز 61/1 و 53/1 به علت تنوع پایین پدیدهها و امکانات خدماتی در رتبههای خیلی خوب قرار دارند اما هر سه از دهستانهای بخش شاهرود در معیار کسری بودجه دارای مقادیر پایینی هستند که نشان از عدم برنامهریزی راهبردی در بخش گردشگری در این منطقه است. همچنین تحلیل نقشههای توانسنجی نیز نشاندهنده این است که مدل پاوولوا به خاطر پارامترهای زیاد در ارزیابی نسبت به مدل کوبالیکوا دارای دقت و اعتبار بالایی است.
برنامه ریزی شهری
زهرا نوبر؛ اکبر رحیمی؛ یورگن بروست
چکیده
ادیبل پارکها بهعنوان راهکاری نوآورانه برای احیای اراضی کشاورزی شهری و توسعه پایدار شهرها می باشد. چراکه بهعنوان زیرساختهای سبز چندمنظوره، قادر به بهبود کیفیت هوا، کاهش اثرات جزایر گرمایی شهری، و ارتقای امنیت غذایی از طریق تولید مواد غذایی محلی و تقویت مشارکتهای اجتماعی دارد ، این فضاها به ایجاد تابآوری شهری در برابر چالشهای ...
بیشتر
ادیبل پارکها بهعنوان راهکاری نوآورانه برای احیای اراضی کشاورزی شهری و توسعه پایدار شهرها می باشد. چراکه بهعنوان زیرساختهای سبز چندمنظوره، قادر به بهبود کیفیت هوا، کاهش اثرات جزایر گرمایی شهری، و ارتقای امنیت غذایی از طریق تولید مواد غذایی محلی و تقویت مشارکتهای اجتماعی دارد ، این فضاها به ایجاد تابآوری شهری در برابر چالشهای زیستمحیطی و اقتصادی کمک میکنند.
این مطالعه با استفاده از شبیه سازی میکرواقلیمی در نرمافزار ENVI-MET، با طراحی سه سناریو شامل زمین خالی از پوششگیاهی، اراضی کشاورزی، و ترکیب درختان با محصولات زراعی در پارک بزرگ ، محل اراضی کشاورزی شهری حکم آباد، به مدت 8 ساعت(10:00تا18:00) در تاریخ 10 تیرماه سال99به عنوان گرمترین روز سال صورت گرفت است. یافتهها نشان میدهد که رویکرد ادیبل در این پارک با حفظ ساختار منطقه مورد مطالعه از طریق کاهش چشمگیر غلظت دیاکسید کربن در شبیهسازی اراضی کشاورزی 0.115 ppm و در سناریوی ترکیب درختان و محصولات زراعی 2.69 ppm را سبب شده است در این میان کشت محصولات زراعی به طور میانگین سبب کاهش 1.33 درجه ضریب تابشی و ترکیب درختان و محصولات زراعی موجب کاهش 10.26 درجهای این ضریب نسبت به زمینهای بدون پوشش گیاهی شده که گامی در جهت بهبود اقلیم شهری می باشد. علاوه بر این، افزایش پوشش گیاهی در این فضاها نقش بسزایی در کاهش آلایندههای زیستمحیطی و ارتقای کیفیت هوای شهری دارد.
نتایج این پژوهش نشان میدهد که ادغام کشاورزی شهری و توسعه ادیبل پارکها، فراتر از تأمین نیازهای غذایی، ابزار مؤثری برای بهبود شرایط زیستمحیطی و اقتصادی شهرها است. ادیبل پارکها نه تنها به عنوان راهکاری برای کاهش اثرات منفی شهرنشینی عمل میکنند، بلکه به عنوان نیروی محرکهای برای توسعه پایدار شهری و بهبود کیفیت زندگی شهروندان، میتوانند الگوی موثری برای سایر شهرها باشند.
